Vallahi sizi çok takdir ettim..
Aynen. Ki ben bu şartlar altında bile çok stresliydim hamileliğim boyunca. Acaba yetebilecek miyim diye. Şu an bir sorun yok. Yani bilemiyorum ben o kadar duygusal yaklaşamıyorum olaylara. Çok yakın zamanda bir arkadaşım doğum yapacak. Gırtlağa kadar borç. Evi taşıdılar, araba aldılar. Ay sonunu zor getiriyorlar. Bebeğe eşya aldılar kredi kartından. 6.500 kredi kartı borcu...E gezmeyi de seviyorlar. Ben onların yerinde olsam yaşları da genç arabanın borcu bitene kadar eve aldıkları eşyanın borcu bitene kadar yapmazdım çocuk falan. Varsın 31 yaşında olsun çocuğu. Ne olacak ki? Ben cidden anlamıyorum bizim insanlarımızı. Şimdi o çocuk doğacak borç içinde. E ben ne anladım o işten o zaman. Çocuk sahibi olmak güzel evet ama sorumluluğu çok fazla. O çocukları perişan etmeyeceksen doğuracaksın ve gücün kadar doğuracaksın.
Evlenmeyebilirsin. Evlenirsin boşanırsın ya da eşini kaybedersin. Ama bunlar olmasa da kardeş ile büyümek güzel bir duygu. Ayrı şehirlerde de olsan tlf la arayıp halini sorarsın ona anlatırsın derdini. Öncelik olarak da eş ve çocuk gelebilir ama kardeşin yine yeri ayrı oluyor. İkinci en önemlin oluyor yani. Gerçekten çok zor evlat yetiştirmek ama ikinciler daha kolay oluyor evde abi abla olunca. Eşin Birgün gelir sana yamuk yapar. Çocuğunda uzaklara gidebilir ona bakarsan. Gidecek diye çocuk yapmamak gibi bir kapıya çıkıyor o da o zaman.. vesselam sevgisi farklı olmayanların sanki hep bir tarafı buruk gibi. Annem ile teyzem mesela biri eşini kaybetti. Diğeri de eşi ile gezmeyi çok sevmiyor bazen şu an
beraber Doğu turundalar şu an. Bazen kavga da ediyorlar. Ama yarılamıyorlar. Akşam sıkılınca onların çocuklarına gidiyoruz bizde mesela böyle böyle büyüyor. Komşuna güvenemiyorsun ne kadar iyi olsa da..Kesinlikle benim savcı arkadaşım 4 kardeş mesela.. olay bunlar değil çok ayrı. Şu da var iki çocuğa harcadığın parayı tek çocuk kendi yiyor kesinlikle..
Yası daha çok küçük. Öyle tepkiler vermedi çok normal olunca sever ama eminim :)Maşallah size:))
aynen az evvel sordum hayir dedi yine
zamanla isteyecegini umut ediyorum bende:))
Ben eşimden ayrılsam da çocuğum bir yere gitse de zaten kendi kendime yetebilen biriyimEvlenmeyebilirsin. Evlenirsin boşanırsın ya da eşini kaybedersin. Ama bunlar olmasa da kardeş ile büyümek güzel bir duygu. Ayrı şehirlerde de olsan tlf la arayıp halini sorarsın ona anlatırsın derdini. Öncelik olarak da eş ve çocuk gelebilir ama kardeşin yine yeri ayrı oluyor. İkinci en önemlin oluyor yani. Gerçekten çok zor evlat yetiştirmek ama ikinciler daha kolay oluyor evde abi abla olunca. Eşin Birgün gelir sana yamuk yapar. Çocuğunda uzaklara gidebilir ona bakarsan. Gidecek diye çocuk yapmamak gibi bir kapıya çıkıyor o da o zaman.. vesselam sevgisi farklı olmayanların sanki hep bir tarafı buruk gibi. Annem ile teyzem mesela biri eşini kaybetti. Diğeri de eşi ile gezmeyi çok sevmiyor bazen şu an
Tura çıkmak için birine de ihtiyacım yok. 
Çocuğumu beklentisiz doğurdum ben. Şimdiden onu yurtdışında okutmayı planlıyorum eğer kendisi de isterse. Zaten ben birini ya da bir şeye tutunmayı çok yanlış buluyorum. İnsan kendi kendisine yetmeli. O yüzden kardeş gereksiz bence. Evliliğinde sırf yalnız kalmayayım diye yapılmasına karşıyım. Çok aşık olmasaydım da evlenmezdim. Hamileliğim sürprizdi ama eğer gücüm olmasaydı dibine kadar korunurdum. Ben çocuğum olsa da iyi bakabilirim diye biraz rahat davrandım. Vesselam bir laf var ya tırnağın varsa sırtını kaşıyacaksın diye ( yanlışta olabilir tam hatırlayamadım.) ben o lafı çok severim. İnsan kendi şartlarını bilerek hareket edecek onu bilir onu söylerim.
Evet. Ben öyle yaptım mesela
Annem ve babam ilgilerini ve maddi olanaklarını hiç bölmediler ve bunun bana hala yararı var. Hem maddi hem manevi. Çünkü benim kızıma olan ilgileri ve maddi destekte bölünmüyor. Yani bana yaptıkları dolaylı olarak kızımın da işine çok yarıyor. Varsın kardeşle büyümesin ama rahat ve gönlünce büyüsün. Ben işimden istifa ettim zamanında çünkü sevmiyordum eğer ailemin imkanı olmasaydı sevmediğim işi yapmak zorunda kalacaktım. Şu an ücretsiz izindeyim çünkü kirada evim var ve kızma kendim bakabiliyorum. İşimi seviyorum ve geri döneceğim ama akademik alan bazı çok çirkinleşebiliyor. Eğer öyle bir durum olursa yine de istifa ederim çünkü ihtiyacım yok çok şükür 
Kardeş bana bunları sağlayamazdı ama annemle babam sağladı. Ben bu rahatlıklara kızımın da sahip olmasını istiyorum. Rahat etsin, rahat büyüsün.Tabi ki bende birine bağımlı olmadan yaşayabilirim. Tek başıma heryerde mutluyum. En önemlisi de bu. Ancak bu davranışların sebebi kardeşsiz veya kardeşi olmak değil benim anlatmak istediğim bu. Benim kardeşim var ama benimde evlenirken evim vardı ve de okudum çalıştım.. O kadar ilerisini bazen bizde düşünüyoruz fakat bir anda herşey o kadar değişebiliyor ki aklına gelmeyen olaylar başına geliyor. Neyse sağlığımız yerinde olsun. Umarım onları mutlu edebiliriz.Ben eşimden ayrılsam da çocuğum bir yere gitse de zaten kendi kendime yetebilen biriyim
Evet bizde de var öyle hemen 3 aylık çocuğu bırakıp işe dönen. Maalesef zorla çalışıyorlar. Durumları yok. Kiradalar o kadin çalışmasa gecinemezler Üzülüyorum..
Ben 32 yaşında cocuksuzum ne olacak ki..
Yanlış mesaj
Hangi açıdanYanlış mesaj
Biz 5 kardeşiz.Babam annem ilkokul mezunu.
Her gün ekşin, her gün eğlence mutluyuz ya dünyam onlarla güzelleşti.Bakıyorum valla bi şekilde.Allah yardımcı oluyor valla. Benim ikinci var ya, sürekli ağlardı kucağımda bile ağlardı üçüncü olunca çocuğa otomatik olarak sakinlik geldiVallahi helal olsun, nasıl bakıyorsunuz onlara
Bende bir sıkıntı var herhalde
Daha evvelde benzer konu açmıştım.
Ama hala bi karar vermiş değilim.
Ben 32 Eşim 37 yaşında
Bir kızımız var 2 yaşında.
2 yaş sendromunu yaşamadan evvel( çok fenaymış,affalladık) geçtiğimiz yaz düşünüyorduk ama 2 yaşın zorluğundan sonra bi türlü cesaret edemedim.
Bir diğer konu,kilolarımdan zor kurtuldum.
Kızım zor olduğu kadar inanılmaz sevimli.
Onunla zaman geçirmek,gezmek şahane tat veriyor.
Bebekliğinde daha zordu gezmek.
Öğretmenim,zorunlu görev sebebi ile doğuda yaşıyoruz 3. yılımız.
Son 1 yılımız kaldı.
Kızımın bakıcısı çok iyi.
Düzenimi kurdum ancak diyorum.
Başlarda epey zorlandık çünkü hamileyken atanmıştım.
kızım kolikti.Bir yandan yeni sehir yeni iş ortamı.
O günler geçti şükür.
Diyorum burdayken 2. bebegide yapayım.
Batıda bu imkanları bulamam.
Ev ve okukum dipdibeler.
Bakıcim güvenilir.
Lojmanda yaşıyoruz.
maddi zorluğumuz yok.
eşimdr memur.
Ben atatninca yanıma tayin istedi.
Onunda işi okulumla karşı karşıya.
Oda daha rahat yardımcı olur.
Daha evvel büyük şehirde yaşıyorduk.
Eşimin işten gelmesi trafigi vs..1 saati geçiyordu..Ve burdaki kadar rahat değildi.
zaten yükseldi burda.
Batıya git,yeni düzen sonra hamilelik vs derken hem yaşımız iyice geçecek hem artık iyice soğuyacağım bu fikirden diye korkuyorum..
Birde kızıma kardeş istiyormusun diye sorduğunda sinirlenip kızıyor hayiiiiiiiiiiiir diyor:)))
ne yapsam ne etsem bilemedim.
kafam karman çorman.
Hamileliğimde tam 28 kilo aldım..Ve eski kiloma zor kavuştum..ve hamileliğinde epey zor geçmişti.
İnanilmaz ağrilarım oldu malesef ve inanilmaz ödem oldu.
O günlerdeki halimi bile beni şimdi gören helal olsun diyor.
babam bile acıyordum kızım sana eski halinden eser kalmamıstı diyor.
E şuan zayifladım Bakımlıyım eskisi gibi.
öğrencilerim bile hocam günden güne gençleşiyorsunuz diyorlar.
Tekrar hamilelik yaşamak gözümde büyüyor bu yüzden.
Son olarak,bi kızım daha olsun istiyorum.
Hayırlı evlat versin rabbim ama oğlum olursa hayal kırıklığı yaşayacakmışım gibi geliyor.
Kız isteme sebebim hep hayalimdi.
Peşpeşe kızlarım olsun derdim hep.Kızıma yoldaş olsun..
kız olacağını bilsem belki daha kararlı olurdum:)
lütfen kızmasın bana erkek anneleri.
bazı duygular hisler insanın elinde olmuyor...
Erkek olursada tabiki canımdan çok severim o ayrı
Bu duygulsr bebek yapmama engel oluyor.
Şartlarımı hislerimi yazdım.
Akıl istiyorum sizden..
Yaşın geçiyir diyin,hadi gözünü karart silent diyin..ikna edilmeye ihtiyacım var belkide..
Çalışma konusuna gelince ben de çalışıyorum. Şu an ücretsiz izindeyim. O ayrı. Mesleğimi de seviyorum. İstediğim işte çalışıyorum. Kızım da istediği işte çalışsın. Sırf iş bulma kaygısı yüzünden istemediği bir iş yapmasın. Babanızın akıllı hamleler yapmış ama artık Türkiye o Türkiye değil. Eskiden iki çocuk daha rahat büyüyordu. Bizim kuşak öyle ama artık durum öyle değil. Olumsuz düşünmek değil gerçekçi olmak bu. Sizin işleriniz rast gitmiş ne güzel ama bu bir risktir. Annem de babam da devlet memuruydu benim. İkisinin de konumu iyiydi sonra annem benim eğitimim dolayısıyla daha rahat bir memurluğa geçti. Ekonomideki dalgalanmadan en az etkilenen meslek grubu bizdik ama malum krizde ( hatırlarsınız. Siyasete kaymasın diye açık yazmıyorum.) bir çok arkadaşımın ailesinin işler kötü gitti. Tek çocuk olanlar daha az zorlandı. Ne kadar romantikleştirmeye çalışırsanız çalışın tek çocuk kesinlikle ve kesinlikle çok daha avantajlı. Varsın kardeşi yerine belli bir süre arkadaşlarıyla oynasın. İleride zaten iş, güç, çoluk çocuk...İnsanın gözü hiçbir şey görmüyor. Şunu anlarım; cidden maddi durumunuz oldukça iyi olur ne bileyim holding sahibi falan olursunuz. O zaman tamam ama günümüzde devlet memurluğunun bile tam anlamıyla güvencesi yokken iki çocuk büyük cesaret. Ha bir de az insan çok mutluluk. Ailemden başka kimsenin sorumluluğunu üstlenmiyorum ve üstlenmedim. Siz eski üyesiniz; bakın açılan konulara görümcem; eltim...Yani işin içinde hep kardeş var. İnanın mantık evliliği yapmış olsam ilk kriterim kardeşsiz biri olurdu
ki dediğim gibi eşimin kardeşlerini severim ben ama o kalabalık bile beni boğuyor. Az insan çok mutluluk 
Sorunlarimiz oldu tabi her ailede oldugu kadar ama seviyorum bende aştik hepsini..Çalışma konusuna gelince ben de çalışıyorum. Şu an ücretsiz izindeyim. O ayrı. Mesleğimi de seviyorum. İstediğim işte çalışıyorum. Kızım da istediği işte çalışsın. Sırf iş bulma kaygısı yüzünden istemediği bir iş yapmasın. Babanızın akıllı hamleler yapmış ama artık Türkiye o Türkiye değil. Eskiden iki çocuk daha rahat büyüyordu. Bizim kuşak öyle ama artık durum öyle değil. Olumsuz düşünmek değil gerçekçi olmak bu. Sizin işleriniz rast gitmiş ne güzel ama bu bir risktir. Annem de babam da devlet memuruydu benim. İkisinin de konumu iyiydi sonra annem benim eğitimim dolayısıyla daha rahat bir memurluğa geçti. Ekonomideki dalgalanmadan en az etkilenen meslek grubu bizdik ama malum krizde ( hatırlarsınız. Siyasete kaymasın diye açık yazmıyorum.) bir çok arkadaşımın ailesinin işler kötü gitti. Tek çocuk olanlar daha az zorlandı. Ne kadar romantikleştirmeye çalışırsanız çalışın tek çocuk kesinlikle ve kesinlikle çok daha avantajlı. Varsın kardeşi yerine belli bir süre arkadaşlarıyla oynasın. İleride zaten iş, güç, çoluk çocuk...İnsanın gözü hiçbir şey görmüyor. Şunu anlarım; cidden maddi durumunuz oldukça iyi olur ne bileyim holding sahibi falan olursunuz. O zaman tamam ama günümüzde devlet memurluğunun bile tam anlamıyla güvencesi yokken iki çocuk büyük cesaret. Ha bir de az insan çok mutluluk. Ailemden başka kimsenin sorumluluğunu üstlenmiyorum ve üstlenmedim. Siz eski üyesiniz; bakın açılan konulara görümcem; eltim...Yani işin içinde hep kardeş var. İnanın mantık evliliği yapmış olsam ilk kriterim kardeşsiz biri olurdu
Abim 19 yaşında işleri devraldı dediğiniz kısımdan sonrasını okuyamadım. Çünkü daha 19 yaşında mecbur kalıyor böyle bir şeye. Ailesine bakmaya. O kadar üzücü ki. Kardeşlerine annesine babasına bakmak zorunda bırakılan çocuklara öyle üzülüyorum ki. Başarılı olsa da olmasa da bu bir övünç sebebi değildir. Kaybolmuş bir gençliktir bana göre. Büyük çocuk küçük çocuğun ve hatta annesinin ebeveyni gibi olmamalı ama bizim ülkemizde büyük kız anne gibi muamele görür, büyük erkek baba gibi maalesef.
kardeş güzel şey Allah hayırlısını versin inşallah.. ha deyince olmuyor giden günler gelmiyor siz niyetinize alın zaten en hayırlı vakitte nasip olur 
