Kardeşsiz olmaz bence..kızımın bebeginin bi dayisi teyzesi olsun..ilerde gidecegi bi kapi olsun.
Ben tek çocuğum evet ama çevremde kardeşi olan çok kişi var. İnsanın yanında olan çocuğu ve eşi oluyor. Zaten herkes ayrı yerde. Dayımın kızlarının üçü de ayrı şehirde ayda yılda bir ancak görüşüyorlar. Bir sorun oldu mu yanlarında olan eşleri oluyor. Şimdi çocukları var hepsi de tek çocukta kalacak. Çünkü tek çocuğun avantajı çok daha fazla ve anne de yıpranmıyor üstelik. Yarın öbür gün kardeşi olursa iyi anlaşacaklarını garantisi var mı? Ya da kardeşinin sürekli onun yanında olacağının garantisi var mı? Annemler 4 kardeş ama bir şey oldu mu yanında olan babam eşim ve ben oluyoruz ki benim annem çok ailecidir. Ona rağmen...çünkü herkes kendi eşiyle çocuğuyla meşgul. Öncelik onlar oluyor.
Tabii ki karar sizin ama bu düşünce bana bu şartlar altında fazla romantik geliyor. Biz teyzeye dayıya gitmiyoruz ama yurtdışına çıkacağız mesela. O seçim meselesi. Eşim üç kardeş ama biz amca yerine başka kültür görmeyi tercih ediyoruz. Dediğim gibi karar sizin. Kendinize güveniyorsanız iki çocuğa da aynı şekilde yeterim diyorsanız olur ama iki memur maaşıyla da şu dönem de gerçekten zor. Sağlık şartları, eğitim şartları sürekli zorlaşıyor.
Eş ve çocuk apayrı zaten öncelik onlar olur hayatta. Tek çocuğun avantajı olduğundan hemfikirim zaten. Uzak da olsa sevgisi yetiyor. Arada bir görüşmek de yeter insana. Evlenince aynı evde yaşasınlar demiyorum ki.. Hayırlısı artık herkesin kendi bileceği iş.
2 yaşında istemiyorlar. Benim Kızımda kardeşi olanları kıskanmaya başlamıştı. Sonradan çok değişiyor fikirleri. Abi konusunda bende aynıyım. Koskoca bir dağ var arkanda. Bu hissi bilirim. Anne babanı da kaybettiğinde yapayalnızsın hayatta.
Benim abim Hollanda da mesela bizde Avrupa turuna gideceğiz ailecek. O olmasa daha zor giderdim. Kardeş olunca gidilmiyor mu oralara
Hayır ben o anlamda demedim. Benim eşim kardeşleri yerine bizimle gezmeyi tercih ediyor anlamında söyledim. Diğer kuzenlerimde birbirlerini yerine eşlerini ve çocuklarıyla zaman geçiyorlar. Ben onu söylemeye çalışıyorum. Zaten siz de aynı fikirdesiniz sanırım. İnsanın çekirdek ailesi her zaman farklı oluyor. Eşim benim yerime kardeşlerini tercih etse büyük olay çıkarırdım sanırım ki aramızda kötü değildir. Eşim bekarken eşimin abisinin önceliği kendi eşiydi. Şimdi evlendik eşimin önceliği benim, benim önceliğim ise eşim. O yüzden kardeş bana pek gerekli gelmiyor. Ha şu var; evlenmeyedebilirdim o zaman yine kardeşi gerekli görmezdim. Kardeş ancak şöyle işe yarar bence; ikisi de evlenmeyecek ve aynı şehirde olacaklar. O zaman destek olurlar birbirlerine. Onun haricinde hayat herkesi başka yere sürüklüyor zaten.
Hafızam güçlüdür :)Evet açmıştım) hala çok kararsızım çünkü
kizimin ismini nerden biliyosunuz bu arada:)
Kesinlikle katılıyorum.
Öyle bi yazmışsınızki,dayi amca yerine yurtdışı gezilir gibi:)) haziranda almanyaya halamizin yanina gitme plabimiz var mesela.
Maşallah size:))
Ben olaylara gerçekçi bakıyorum. Bir arkadaşım var. O da tek çocuk. Aynı özel yurttaydı. O savcı oldu ben akademisyen. Çünkü para sıkıntısı hiç çekmedik ama benim birçok arkadaşım üniversite döneminde çalıştı ve okulu uzattı çünkü para bulamıyorlardı. Biz derslerle uğraşırken onlar farklı işlerle uğraşmak zorunda kaldı. İkimizin de evlenmeden önce evi vardı mesela. Bunlar az şey değil.
Belki de ben de çok rahat büyüdüğüm için kızımın da aynı şeyi yaşamasını istiyorum. Zaten zamanı gelince nasipse kendi ailesi olacak. Olmasa da kendine yetmeyi öğrendiği için kimse arkasında olmasa bile bir yolunu bulacak. Bir de ben pek insan sevmiyorum. Yalan yok. Herkesin huyuna gitmek; herkesle muhattap olmak zorunda kalmak beni boğuyor. Hatta bazen keşke tek çocukla evlenseydim bile diyorum ki eşimin ailesini severim.
Aynen değil tabi ki.
Maşallah ablanızla muhabbetinize. Çok imreniyorum böyle kardeşler gördüğümde. Benim de iki kızım var, en büyük dileğim Allah’tan sizin gibi güçlü, iyi bağlarla bağlı olsunlar birbirlerine, kollasınlar. Biz de çok kızlardeşiz ama görünürde çok yardımcılar güya ama arkanı döndüğün anda eleştiri(yumuşak ifadesi bu/dedikodu aslında) malzemesi ediliyorsunuz:/ yetiştiren anneye iş düşüyor aslında burda.
Aynen. Ben de o kafadayım. Çocuğumun şimdiden iki evi var. İsterse hiç çalışmasın. Sadece evin kiralarıyla idare eder. İstediği bölümü okusun. Sırf iş güç sahibi olmak için saçma sapan sınavlarla uğraşmak zorunda kalmasın ya da patron zorbalığına maruz kaldığı an işinden ayrılabileceğini bilsin. İleri de çocuk sahibi olunca ücretsiz iznini sonuna kadar kullansın...Ben iki sene ücretsiz izin aldım çünkü bunu yapabildim ama tek çocuk olmasaydım belki de çocuğumu bakıcıya bırakıp gitmek zorunda kalacaktım. Ben bu imkanlara sahipken kızım da sahip olsun.
Burada en fazla açılan konulardan birisi bakıcı konusu. Şu kadar aylık çocuğum var işe dönmem lazım bakıcı bulmam lazım çünkü çalışmam lazım borçlar var. Bunu ben hiç yaşamadım. Eşimin işi iyi evet ama olmasaydı da ben çalışmadan evin kirasıyla çok rahat geçiriyorum ücretsiz iznimi. 5 yıl olsa 5 yılda çalışmadan geçinirim. İşimden ayrılsam yine de umrumda olmaz. Çünkü zamanında bana yatırım yapıldı. Kardeş bana bunları sağlayamazdı.
