çok doğru söylemişsiniz. ilk hamilelik düşündüğümüz ve bebeğin dünyaya geldiği ilk aylar çocuk adeta yaşama nedeniniz oluyo. tabiki evlat ama geri kalan herşey ikinci planda kalıyo. aynaya bile bakma gereği duymazdım. bu yüzden değilmidir doğum sonrası bir çok kadın aldatılıyor. gerçi erkeğin ciiliyetsizliğide söz konusu burda. ama bir süre sonra aynada kendimi inceleme gereği duydum. süslenmek istedim. kendimi çok daha iyi hissettim. bebeğim 2 yaşını eylül ayında doldurdu. hala kimseye aldırış etmeden emziriyorum. kendime göre nedenlerim var. 8 ay ek öğün vermedim. ama göğüslerim eskisi gibi olsun isterdim yinede. doğumdan dolayı dış görünüş kaygısına düşen anne kötü annedir diye bişey yok. hamileyken kakao yağı sürdüm sık sık artık ayaklı çikolata gibiydim. bazıları aaa sen şimdiden onamı sorun yapıyosun diyo. ee bu çocuk bi şekilde doğacak neden aynaya her baktığımda kendimi kötü hissedeyim. çok şükür 0 çatlakla doğum yaptım.hamilelikten önce daha kiloluydum doğumdan sonra hızla verdim eşim millet doğum yapıca kilolanır çatar sarkar benim hatun taş gibi oldu der. bende çok mutlu oluyorum. beğenilmeyi her insan ister.
birliktelik esnasında belkide eşim beni krmamak adına rahatsız olmadığını söyliycek ama ben böyle düşünmiycem. artık sezeryaın dikiş izi bile belli olmuyo. sezeryan göbeği denen şeyinde külliyen yalan olduğunu anladım kendi üzerimde.
ayrıca gerçektende sezeryan normal doğumdan daha zor. hastanede 3 gün yattım. çocuğumu emzirmek için başkalarına muhtaçtım. 10 gün eğilip doğrulamadım. oysaki yanıma gelen hasta normal doğumluydu sabah kalkıp çocuğunu pışpışlayarak ayakta sevdi.
onun dışında normal doğum yapan hastalardan öyle şeyler duydumki ontrollere gdip gelirken. kadın 3 ay önce normal doğum yapıyo ama dikiş yeri iltahaplanıyo bi sorun oluşmuş dikerken. ve kadın tekrar doktora gidip aynı bölgeyi kestirip tekrar diktirmeliymiş. ya o ksım zaten kastan ibaret kes biç kes biç nereye kadar.
