Hamileliğim ve Yeni Sahiplendiğim Köpeğim :(

Umarım terk etmezsiniz😔 hamilelik birkaç aydan Sonra kolaylaşıyor. Bulantı vs olayı geçiyor 😔😔😔 bebeğiniz doğduktan sonra onu sizden sonra ömür boyu koşulsuz sevecek bir dost bakıyorsunuz😔 lütfen eğitime gönderin imkanınız varsa😔 ne bileyim.. umarım sizinle kalır...
 
Çocuk doğunca bi süre sonra çocuğu da başkasına verin madem ? Çünkü o da size bağlı yaşayacak. Ona da eğitim vermeniz,bakımını yapmanız gerekecek. Köpek sahiplenip sonra nasıl “bu bana çok düşkün versem mi “ diyebiliyorsunuz ? Sebebiniz inanılmaz komik. Koku konusunda haklı olabilirsiniz. 3 kedim var hamileyken kum kokularından nasıl rahatsız olduğumu tahmin edemezsiniz. Aklımdan bunları vereyim diye bi kere geçirmedim. 3 ay her yediğimi kustum,en etkili ilaçları kullandım bana mısın demedi o ilaçlar öyle mide bulantım oldu her iki hamileliğimde de. 3 aydan sonra pat diye geçti. Koku,bulantı vs onlarda bahane yani sizin için. Benim 2 yaşında bi çocuğum daha var karnımın üstünde tepiniyor resmen. Doktora sordum hiç bişey olmaz dedi. Olur deseydi dikkat ederdim ama çocuğumu da vereyim o zaman başkasına. Malum o da hala kaka yapıyor bezine ve leş gibi kokuyor. Sevemeyeceğiniz,bakamayacağınız hayvanları sahiplenmeyin bi daha. Psikolojileri var o hayvanların keza duyguları da var. Oyuncak değiller yani.
 
köpeği eğitmek için sert davranmak gerekmiyor, detaylı araştırma yapım lütfen. ceza ile değil ödülle bunu sabırla yapabilirsiniz tabi sizde kalmaya devam edecekse. hamilelik sonrası koku hassasiyeti geçecektir. köpek kokusu yediği mamaya göre de değişir. mama kalitesi ve tüy bakımı çok önemli bu konuda. köpekler de çocuk gibidir keşke sahiplenmeden önce tüm zorlukları değerlendirseydiniz, oyuncak değil sonuçta. ilerde kesin terk edeceksiniz gibi o yüzden madem sadece 4 gündür sizde. hakettiği gibi bakılacak bir evi olsun en azından. bi kaç yıl kalıp terk edilmesinden iyidir.
 
Evcil hayvan sahiplenmek çok büyük bir sorumluluk. Gerçek bir can alıyorsunuz, küçük bir bebeği alıp eve getirmenizle yavru bir köpeği alıp getirmenizin farkı yok. Eğer bakamayacağınıza inanıyorsanız sahiplendirin. Yarın birgün size çok alışmışken herhangi bir sebepten sahiplendirmeniz daha kötü olur. Hoş benim gözümde alıp baktığın canlıyı sahiplendirmenin herhangi haklı bir sebebi yok. Eğer bir ömür bakabileceğiniz inanıyorsanız almalıydınız yavruyu, koku hassasiyetini önceden tahmin etmek zor olmasa gerek. Saydıklarınızı her yavru köpek yapıyor
 
Henüz birkaç gündür sizdeyse ve ileride verme yönünde bir düşünceniz olacaksa şimdiden size daha fazla alışmadan verin. Zaten travmalı hayvan, size iyice alışıp düzen kurduktan sonra verirseniz daha da zorlanacak.

Yazık ya 1 ayda 4 aile değiştimiş hayvan. Hiç kimse mi köpek almadan önce düşünmedi biz ne yapıyoruz diye anlamadım ki.
 
Şöyle konulari okumayayim diyorum ama okuyorum içim eziliyor. Bi de hesapta kopekleri severmişsiniz hiç hayatinizda kopek sorumlulugu almadiginiz o kadar belli ki. 😠
O sahiplendiren kişi de keske deneyimli guvenilir insanlarla şansini denese yazik 1 aydir ordan oraya atiliyor hayvan keşke boyle garip hayvanciklarin hepsini ben alabilseydim sizlerden.
Bir hayvanin sevgisini sigdirmak neee zor şu hayatlariniza ya neee zormuş ya
Konu sahibesi için demiyorum ama maalesef bazı insanlar evcilleri bir sahiplenelim olmazsa geri veririz, başkasına veririz düşüncesiyle alıyor, o canlılarında bir ruhu duyguları olduğunu ya anlamıyorlar ya önemsemiyorlar bilemiyorum.

Kedi, köpek ya da başka bir evcili sahiplenmeden önce enine boyuna düşünmek gerekiyor, yalnızca sevmek yetmiyor çünkü.
O gelince yaşadığı müddetçe sizle olacağını hesap etmeniz, tuvalet eğitimi verirken her yerin batma ihtimalini düşünmeniz, tatile veya uzun süreli bir yerlere gitmeniz gerektiğinde sizle gelmesi gerektiği gibi birçok detayı düşünmeniz gerekiyor.
Köpekler için yazayım zira onlarla daha çok haşır neşirim, bir köpekle birlikteyseniz bilin ki en akıllı ırkları dışındaki tüm ırklar hayatları boyunca 3 yaşındaki bir çocuk zekasına sahiptirler ve bir çocuk gibi şefkat ve sevgi beklerler, terk edilmek psikolojilerini derinden etkiler, bazen yaramazlık yaparlar, bazen aşırı ilgi beklerler, sabır göstermeniz gerekir, halınızda batsa, ortalık perişan da olsa ona göstermeniz gereken tek duygu sevginizdir.

Çoğu evcilde olduğu gibi köpeklerde yavruyken çok hareketli olur, bu süreç 1 yaşına kadar sürebilir ama evciller hisleri güçlü canlılardır, bebeklere zarar vermezler, aksine bebek doğunca korumaya geçerler ama onlara sevginizi, ilginizi, şefkatinizi göstermeniz ve terk edilmeyeceğini, size güvenebileceğini göstermeniz, yaşadığı yerin yuvası olduğunu benimsetmeniz gerekir.
Evcilleri alıp balkonlarda ayrı bölmelerde bakmayın, evin içinde aileden olduğunu bilerek anlayarak yaşasınlar.

Şu an bir tanesi yanımda bana dayanmış uyuyor, regl döneminde ve biz her gün koltuk, kapı, parkelerden regl lekeleri siliyoruz ama kimin umurunda, kanatsız meleğim iyi olsun da ona tüm ev feda olsun.
 
Hem yavru olduğu hem de daha eğitimi olmadığı için böyle yılışık davranıyordur şapşik. Köpek eğitimiyle ilgili videoları izlerseniz bir şeyleri öğretip onun akıllı bir bıdık olmasını sağlayabilirsiniz. Bir anda kocaman olan ailenize bir maşallah bırakıyorum.
 
Konu sahibesi için demiyorum ama maalesef bazı insanlar evcilleri bir sahiplenelim olmazsa geri veririz, başkasına veririz düşüncesiyle alıyor, o canlılarında bir ruhu duyguları olduğunu ya anlamıyorlar ya önemsemiyorlar bilemiyorum.

Kedi, köpek ya da başka bir evcili sahiplenmeden önce enine boyuna düşünmek gerekiyor, yalnızca sevmek yetmiyor çünkü.
O gelince yaşadığı müddetçe sizle olacağını hesap etmeniz, tuvalet eğitimi verirken her yerin batma ihtimalini düşünmeniz, tatile veya uzun süreli bir yerlere gitmeniz gerektiğinde sizle gelmesi gerektiği gibi birçok detayı düşünmeniz gerekiyor.
Köpekler için yazayım zira onlarla daha çok haşır neşirim, bir köpekle birlikteyseniz bilin ki en akıllı ırkları dışındaki tüm ırklar hayatları boyunca 3 yaşındaki bir çocuk zekasına sahiptirler ve bir çocuk gibi şefkat ve sevgi beklerler, terk edilmek psikolojilerini derinden etkiler, bazen yaramazlık yaparlar, bazen aşırı ilgi beklerler, sabır göstermeniz gerekir, halınızda batsa, ortalık perişan da olsa ona göstermeniz gereken tek duygu sevginizdir.

Çoğu evcilde olduğu gibi köpeklerde yavruyken çok hareketli olur, bu süreç 1 yaşına kadar sürebilir ama evciller hisleri güçlü canlılardır, bebeklere zarar vermezler, aksine bebek doğunca korumaya geçerler ama onlara sevginizi, ilginizi, şefkatinizi göstermeniz ve terk edilmeyeceğini, size güvenebileceğini göstermeniz, yaşadığı yerin yuvası olduğunu benimsetmeniz gerekir.
Evcilleri alıp balkonlarda ayrı bölmelerde bakmayın, evin içinde aileden olduğunu bilerek anlayarak yaşasınlar.

Şu an bir tanesi yanımda bana dayanmış uyuyor, regl döneminde ve biz her gün koltuk, kapı, parkelerden regl lekeleri siliyoruz ama kimin umurunda, kanatsız meleğim iyi olsun da ona tüm ev feda olsun.


Hayvanlari ne saniyorlar anlamiyorum gercekten onlar da bir çocuk, ben cocuk diyince "kiyaslanamaz" diye cirlayip duruyor bazilari cocuk işte yani...

Saniyorlar ki eve alacaklar o hayvan bir koşede kendi halinde takilacak onlar cani isteyince sevecek, ilgilenecek aman hayvan dert cikartmasin başlarina.

Cocuk sahibi olurken dahi durup dusunmeyen toplumdan hayvan sahiplenirken dusunmelerini beklemekte ne kadar mantikliysa işte.
 
Hayvanlari ne saniyorlar anlamiyorum gercekten onlar da bir çocuk, ben cocuk diyince "kiyaslanamaz" diye cirlayip duruyor bazilari cocuk işte yani...

Saniyorlar ki eve alacaklar o hayvan bir koşede kendi halinde takilacak onlar cani isteyince sevecek, ilgilenecek aman hayvan dert cikartmasin başlarina.

Cocuk sahibi olurken dahi durup dusunmeyen toplumdan hayvan sahiplenirken dusunmelerini beklemekte ne kadar mantikliysa işte.
Çocuk denince kızmasınlar birlikte yaşamayan bilmez, ama gerçekten çocuklar.
Çocuklar bir şeyden korkunca, kendini güvende hissetmeyince anne babaya sığınır, kimisi kucak ister değil mi?
E köpeklerde aynı, kediler de aynı şekilde, kardeşimin kedisi beni ilk defa gördüğünde çok tedirgin oldu mesela ve hemen kardeşimin yanına gitti kendini güvende hissetmek için, bir akşam başbaşa kalmamız gerekti, kardeşim gelene kadar huzursuz oldu çocuk, ağladı miyavladı.
Her şeyi hareketleriyle anlatıyorlar, korkularını, üzüntülerini, sevinçlerini, tek yapamadıkları konuşmak.

Evcillerin oradan oraya kaldırılabilir bir eşya olmadığını, duyguları olan bir canlı olduğunu benimsediğimiz zaman evcille yaşamayı da daha bir özenerek düşüneceğimize inanıyorum ya da inanmak istiyorum.
 
Gerçekten ne bekliyordunuz merak ediyorum. Ne bekliyordunuz, peluş hayvan mı bu?
O da bebek, karnınızdaki de bebek. Üstelik hayvanlar büyümeyen bebekler. Karnınızdaki doğunca nasıl ki hep sizle olmak isteyecek, onunla uyuyacaksınız hatta genelde uyuyamayacaksınız o da öyle. Hayvan sahiplenmek = çocuk sahibi olmak hem de fazla büyümeyen ve her daim bakıma muhtaç bir çocuğa. İkiz doğurdunuz ya da kısa süre arayla hamile kaldınız farz edin. Bebeklerden birini evlatlık vermezdiniz değil mi bunaltıyor diye?
Hamilelikle ilgili üstünkörü bir bilginiz bile mi yoktu? Çocuk doğunca nasıl uyuyacak, edecek veya nasıl altını değişeceğim diyorsunuz da bunu köpeği almadan önce de düşünebilirdiniz. Çok üzücü.
Dilim ağır gelebilir ama uzun süredir sahiplendirme yapıuorum ve ayılıp bayılarak alıp 1 hafta sonra hayvanları geri getirmelerinden bık-tım. Yazık oluyor o hayvanlara.
 
Çocuk doğunca bi süre sonra çocuğu da başkasına verin madem ? Çünkü o da size bağlı yaşayacak. Ona da eğitim vermeniz,bakımını yapmanız gerekecek. Köpek sahiplenip sonra nasıl “bu bana çok düşkün versem mi “ diyebiliyorsunuz ? Sebebiniz inanılmaz komik. Koku konusunda haklı olabilirsiniz. 3 kedim var hamileyken kum kokularından nasıl rahatsız olduğumu tahmin edemezsiniz. Aklımdan bunları vereyim diye bi kere geçirmedim. 3 ay her yediğimi kustum,en etkili ilaçları kullandım bana mısın demedi o ilaçlar öyle mide bulantım oldu her iki hamileliğimde de. 3 aydan sonra pat diye geçti. Koku,bulantı vs onlarda bahane yani sizin için. Benim 2 yaşında bi çocuğum daha var karnımın üstünde tepiniyor resmen. Doktora sordum hiç bişey olmaz dedi. Olur deseydi dikkat ederdim ama çocuğumu da vereyim o zaman başkasına. Malum o da hala kaka yapıyor bezine ve leş gibi kokuyor. Sevemeyeceğiniz,bakamayacağınız hayvanları sahiplenmeyin bi daha. Psikolojileri var o hayvanların keza duyguları da var. Oyuncak değiller yani.
Duygularıma tercüman olmussunuz
 
Yavru köpek eğitimi/bakımı/hareketleri = çocuk. O kadar benziyor ki gerçekten ben inanamamıştım. Eğitim verilmesi lazım, biraz da büyüdüğü zaman davranışları oturacak. Bende köpek baktım ve bir dönem boyunca resmen yeni doğmuş bebeğim var gibi hissettim ve bu duruma alışana, onun eğitiminin oturmasına kadar akla karayı seçtim.

Gerçekten aynen dediğiniz gibi ağlamaları, wc eğitimi çok zorlamıştı bizi. Pireler düşene ve wc eğitimi tamamlama kadar alan kısıtlaması yaptık. Ve ben sabahtan akşama kadar orda onun yanında oturuyordum sadece. Eğitim konusu tamamlanana kadar zorlayacak. Ne kadardır sizde bilmiyorum ama 1 hafta gibi bir süredir sizdeyse eğer sahiplendirin zorluyorsa ama 1 aydır sizdeyse bakın derim. Size alışmış artık. Siz o kapıyı açıp odaya aldıkça o daha çok ağlayacak kararlı durun.
Emin olun bebeğinize katkısı çok fazla olacak bence sizde kalsın ben tayin durumundan sahiplenemiyorum şuan problem yaşamayalım diye ama yerleşik hayata geçsem hiç düşünmem...
 
Çocuk denince kızmasınlar birlikte yaşamayan bilmez, ama gerçekten çocuklar.
Çocuklar bir şeyden korkunca, kendini güvende hissetmeyince anne babaya sığınır, kimisi kucak ister değil mi?
E köpeklerde aynı, kediler de aynı şekilde, kardeşimin kedisi beni ilk defa gördüğünde çok tedirgin oldu mesela ve hemen kardeşimin yanına gitti kendini güvende hissetmek için, bir akşam başbaşa kalmamız gerekti, kardeşim gelene kadar huzursuz oldu çocuk, ağladı miyavladı.
Her şeyi hareketleriyle anlatıyorlar, korkularını, üzüntülerini, sevinçlerini, tek yapamadıkları konuşmak.

Evcillerin oradan oraya kaldırılabilir bir eşya olmadığını, duyguları olan bir canlı olduğunu benimsediğimiz zaman evcille yaşamayı da daha bir özenerek düşüneceğimize inanıyorum ya da inanmak istiyorum.

Daha bu sabah kedim korkup yanıma koşmuş. Dışarıdan ses gelmiş bir süre yüksek sesle tak tak diye, annem anında yanıma koştuğunu söyledi. Ben uyuyordum, uyandığımda kolumun iç tarafına yaslanmış uyuyordu.

İlk geldiği zamanlar bir şeyden korktuğunda başka yerlere saklanırdı; koltuk altı, konsol arkası vs
Şimdi benim yanıma koşup kucağıma çıkıyor. Geleli sadece 4 ay oldu üstelik.

Hayvanlar da bizim gibi zamanla bağ geliştiriyor, güven duyuyor, sahipleniyor evi ve evde yaşayanları.
Sonradan yük olarak görüp bırakmak çok kırıcı onlar için.
Kimisi hırçınlaşıyor, tekrar bağ kurmakta zorlanıyor; kimisi aşırı bağımlılık geliştirip evdekilere nefes aldırmıyor.
İki durum da çok üzücü, geri dönüşü zor süreçler.
İyice düşünmeden bu yola çıkmamak lazım gerçekten.
 
2 yasinda bir kizim var. 5 yasinda bir kedim var. Pazartesi gunu 20 gunluk bir kedi sahiplendik. Surekli biberon veriyorum. Kus gibi sacimin icinde geziyor. Surkeli kulagimi isiriyor. Tirnaklari igne gibi. Yuzum gozum cizik. Cis kaka henuz tutamadigindan çöldürüyor. Ama baska birine vermeyi dusunmedi. dusunememde. Isten eve geldim hemen bacagina tirmanip enseme girdi.
Kopeginiz surekli terk edildigi icin olsa gerek yeterince sevgi gosterirse terk etmezsiniz diye dusunuyor. Zamanla duzene girecektir. Koku hassasiyetiniz kopek gitsede bir sure gecmeyebilir. Bana bir donem cicekler bile kokuyordu. 1 2 haftada gecmisti.
 
Benim ilk hamileliğimde de kedi aldık bir ay sonra hamile kalmışım. Hınzır mi hınzır bide nasıl yaramaz, bebek çünkü.
Tabi çok bilmiyoruz bebekle birlikte nasıl olur kedi..
Ama içim rahat etmedi vermek istemedim kıyamadım.
İyi ki iyi ki vermemişim. O bebeğim melek oldu... Kedim bana öyle can öyle yoldaş oldu ki. Onun sevgisi olmasaydı ne yapardım o sıralar bilmiyorum.
Onlarında canı var, yazınızı okurken bile kötü oldum. Zaman geçtikçe daha çok alışacaksınız bence birbirinize ve o zorluklar o zaman hiçte zor gelmeyecek. İnanın.
 
Benim ilk hamileliğimde de kedi aldık bir ay sonra hamile kalmışım. Hınzır mi hınzır bide nasıl yaramaz, bebek çünkü.
Tabi çok bilmiyoruz bebekle birlikte nasıl olur kedi..
Ama içim rahat etmedi vermek istemedim kıyamadım.
İyi ki iyi ki vermemişim. O bebeğim melek oldu... Kedim bana öyle can öyle yoldaş oldu ki. Onun sevgisi olmasaydı ne yapardım o sıralar bilmiyorum.
Onlarında canı var, yazınızı okurken bile kötü oldum. Zaman geçtikçe daha çok alışacaksınız bence birbirinize ve o zorluklar o zaman hiçte zor gelmeyecek. İnanın.
Doğacak bebeğiniz çok şanslı bi kediyle yaşayacağı için. Kedi o kadar şanslı mı bilemem tabi :) sebebini biraz büyüyünce anlarsınız :) benim oğlum 2 yaşında hep kedilerle büyüdüğü için inanılmaz bi hayvan sevgisi var. Bizde öyleyiz eşimle sokakta bulduklarımızı getiririz eve. Şimdi bile camımızın önünde kedi mama yiyor. Çocuk böyle büyüdü tabi alıştı artık her hayvanı seviyor. Eve giren karıncaları öpmeye çalışıyor. Daha dün örümcek öpmeye çalıştı artık dedik orda bi dur o kadar değil :)
 
siz hic uzatmadan sahiplendirin zira hic bakamak istemiyorusunuz.
ayrica hamileliginizi one surmeyin bilerek almissiniz.
cocugum yok ama siz hamile oldugunuzu ogrendiginiz gibi o psikolojiye girmissiniz belli cisi kakasi dert olmus.
yavru kopek ne bekliyodunuz?
 
Daha bu sabah kedim korkup yanıma koşmuş. Dışarıdan ses gelmiş bir süre yüksek sesle tak tak diye, annem anında yanıma koştuğunu söyledi. Ben uyuyordum, uyandığımda kolumun iç tarafına yaslanmış uyuyordu.

İlk geldiği zamanlar bir şeyden korktuğunda başka yerlere saklanırdı; koltuk altı, konsol arkası vs
Şimdi benim yanıma koşup kucağıma çıkıyor. Geleli sadece 4 ay oldu üstelik.

Hayvanlar da bizim gibi zamanla bağ geliştiriyor, güven duyuyor, sahipleniyor evi ve evde yaşayanları.
Sonradan yük olarak görüp bırakmak çok kırıcı onlar için.
Kimisi hırçınlaşıyor, tekrar bağ kurmakta zorlanıyor; kimisi aşırı bağımlılık geliştirip evdekilere nefes aldırmıyor.
İki durum da çok üzücü, geri dönüşü zor süreçler.
İyice düşünmeden bu yola çıkmamak lazım gerçekten.
Nasıl ki anne bebek arasında güvenli bağlanma var, annesinin anne olduğunu kokusundan tanıyıp biliyor, ki bebekler ilk 1-2 ay pek de net görmez anneyi koklayarak tanır evcillerde öyle.
Birlikte yaşadıkları insanın kokusunu asla unutmazlar, evden 1 kişi de onlar için annedir, kediniz sizi annesi olarak seçmiş, korkunca o yüzden yanınıza kaçıyor.

Maalesef sürekli terk edilen evciller güvenli bağlanma yaşayamadığından söylediğiniz gibi ya hırçın oluyor veya her şeyden ürken depresif bir hale bürünüyor.
Benim kız küçük ırk, ki bilirsiniz duymuşsunuzdur küçük ırklar daha edepsiz ve hırçın bilinirler, onunla aynı ırktan başka köpeklerle ve onları sahiplenenlerle denk geliyorum, bizimkinin sakin ve oyuncu halleri onları şaşırtıyor, zira onlar havlama, evdekileri bile ısırma, kucağa aldırmama, sinirli tavırlar gibi sorunlar yaşıyormuş, köpeğin geçmişini sorduğumda hepsinin daha önce defalarca terk edilen köpekler olduğunu öğrendim.

Yalnızca evlerde yaşayanlar değil, sokaktaki hayvancıklarında davranışları insanların onlara yaklaşımına göre değişiyor, sürekli dövülen zarar gören hayvanlar ya sinirli olup saldırıyor veya korkudan kaçıyor, o zavallıların hali daha da içler acısı:(
 
Back
X