Hamilelik ve takıntılar

M

Mutluuu06

Popüler Üye
Pro Üye
8 Mart 2020
6.988
15.858
248
Merhaba arkadaşlar,24 haftalık hamileyim . Şuan buhranlı dönemdeyim ama hamilelik depresyonu mu desem bilmiyorum. Geçmişte zorlu zamanlardan hepimiz gecmisizdir vs . Şuan hep o zorluklar geçmişte yaşadığım şeyler gözümün önüne gelip ağlamaya başlıyorum durduk yere . Buarada babamı çok küçükken kaybettim , annem beni ve kardeşlerimi çok büyük özverili halde büyüttü kendinden birçok fedakarlıklar yaparak ,anneme zaten hep düşkün bir evlat idim ama evlendikten sonra daha doğrusu sıkıntılı dönemleri geçirdikten sonra bu hayatta annemden başkasının bana yalan olduğunu anladım vs.en kıymetlim eskiden eşim iken şuan annem. Bunu da her şekilde gosteriyorum ancak anneme aşırı bağlandım, sürekli kaybetme korkusu taşıyorum içimde korkuyorum aklıma geldikçe. Eminim ki babami aniden kaybetmem ve ergenlik dönemime denk gelmesi ile ilgili ama bu hayatta nefes alamadığım tek an annemin bu dünyadan yok olduğunu düşündüğüm andır . Şuanda da örnek günde belki 20 kere ararım annemi ,2 gün göremezsem 3.gün mahsunlasir içime kapanirim yahut hemen gider görürüm . Bugün de annemin koltuğunun altında beze çıktığını öğrenince ki babamı kanserden kaybettim ,2 saattir ağlıyorum . Niye böyle oldum bilmiyorum . Geçmişte ise obsesif kompulsif bozuklugum vardı ,doktorumda babamdan sonra kaldığını vs demişti . Durum bu 😔
 
Bizim de Anne baba en kıymetlimiz onların sesini duyamayacagım yüzünü göremeyeceğim bir gün var ve o günü düşündüğümde kendime hakim olamam
Siz hamile olduğunuz için degil canınızın bir parçası oldugu için kıymetliniz.
Üzülmeyin düşünmeyin diyemeyeceğim ama sizi anlıyorum diyebilirim
 
MevsimBahar .!.:
Merhaba arkadaşlar,24 haftalık hamileyim . Şuan buhranlı dönemdeyim ama hamilelik depresyonu mu desem bilmiyorum. Geçmişte zorlu zamanlardan hepimiz gecmisizdir vs . Şuan hep o zorluklar geçmişte yaşadığım şeyler gözümün önüne gelip ağlamaya başlıyorum durduk yere . Buarada babamı çok küçükken kaybettim , annem beni ve kardeşlerimi çok büyük özverili halde büyüttü kendinden birçok fedakarlıklar yaparak ,anneme zaten hep düşkün bir evlat idim ama evlendikten sonra daha doğrusu sıkıntılı dönemleri geçirdikten sonra bu hayatta annemden başkasının bana yalan olduğunu anladım vs.en kıymetlim eskiden eşim iken şuan annem. Bunu da her şekilde gosteriyorum ancak anneme aşırı bağlandım, sürekli kaybetme korkusu taşıyorum içimde korkuyorum aklıma geldikçe. Eminim ki babami aniden kaybetmem ve ergenlik dönemime denk gelmesi ile ilgili ama bu hayatta nefes alamadığım tek an annemin bu dünyadan yok olduğunu düşündüğüm andır . Şuanda da örnek günde belki 20 kere ararım annemi ,2 gün göremezsem 3.gün mahsunlasir içime kapanirim yahut hemen gider görürüm . Bugün de annemin koltuğunun altında beze çıktığını öğrenince ki babamı kanserden kaybettim ,2 saattir ağlıyorum . Niye böyle oldum bilmiyorum . Geçmişte ise obsesif kompulsif bozuklugum vardı ,doktorumda babamdan sonra kaldığını vs demişti . Durum bu 😔
Genişletmek için tıkla...
Canim cok gecmis olsun annende inşallah bise yoktur sen de bir annesin bebegini düşünüp stres yapma lütfen annen iyi bir dr götür yarin bak hiç bise çıkmaz inşallah üzülme
 
Ben de hamile olduğumdan beri annemi özlüyorum. Genel olarak ailemi, evimi.
Galiba kendimiz anne olacağımız için anneye olan bağlılık ortaya çıkıyor. Onları anlamak gibi.
Öyle garip bir şey ki hem sen birisinin her şeyi olacaksın güçlü hissediyorsun bir yandan da kendini küçücük hissediyorsun.
Ben bu ara böyle şeyler hissediyorum.

Allah'ın izniyle kötü bir şey çıkmadan atlatın bu süreci. Her zaman korktuğumuz şeyler olacak diye bir şey yok o beze de çok basit bir şey olabilir. Rabbim birbirinizden ayırmasın. Babanıza da rahmet eylesin mekanı cennet olsun
 
Belki senelerdir böyle sebepsiz yere üzüldüğümü hatırlamam,çok üzüldüğüm zamanlarım hep oldu ama sebebi hep vardı . Şuan garibim , ağlıyorum, 3 saat önce yatağa girip ki zorlu bir işim var hamile halimle uyumam lazım ağlayarak uyandım annemin sesi ile . Kim der 32 yaşında olduğumu ,ben kendimi hep o çaresiz çocuk hallerimle şuan görüyorum,korkularım kendime dair değil sadece en sevdiğime yani anneme dair . Kendimi anlatmamdaki amaç hep düşünceli idim ,annemi ve kardeşlerimi zorluklar içinde bile rahatlatmaya çalışırdım,örnek veriyorum herkes kyk alırken ben başbakanlık burslarimi bile biriktirip anneme kardeşlerime yollardim ki derdine azıcık derman olsun . Omuzlarının üstünde kocaman yükü maddi manevi annem göğüsledi ama bende manen çöktüm,hiç yaşıtlarım gibi bakamadım bakmaya da meyilli değildim . sorumluluklarım kendimce var deyip güçlü durmaya çalıştım ama güçlü değilim , aşırı duygusalım bu da beni çökmeye maruz bırakıyor . Yoruldum sanırım en çokta kaybetme korkuları beni yordu . Sinirlerim ve şuan ki ruh halim yok olmak gibi birseyde korkuyorum hemde cok sevdiklerimi özellikle annemi . Çünkü yaşadım, gördüm en çaresiz hallerimde babasız kalmayı çocuk yaşta 16mda en büyük çocuk iken evin bildim . Şimdi bu obsesif ruh halimle sanki nefes alamıyorum
 
Kapikulpu .!.:
Canim cok gecmis olsun annende inşallah bise yoktur sen de bir annesin bebegini düşünüp stres yapma lütfen annen iyi bir dr götür yarin bak hiç bise çıkmaz inşallah üzülme
Genişletmek için tıkla...
Öyle yapacağım o bana herseyini yansıtmak istemez, Rabbim sakınsın birşey dahi olsa söylemez o yüzden ben zaten takıntılıyım kendim halletmem lazım . Çok sağolun 🙏🏻
 
Gofret_ .!.:
Ben de hamile olduğumdan beri annemi özlüyorum. Genel olarak ailemi, evimi.
Galiba kendimiz anne olacağımız için anneye olan bağlılık ortaya çıkıyor. Onları anlamak gibi.
Öyle garip bir şey ki hem sen birisinin her şeyi olacaksın güçlü hissediyorsun bir yandan da kendini küçücük hissediyorsun.
Ben bu ara böyle şeyler hissediyorum.

Allah'ın izniyle kötü bir şey çıkmadan atlatın bu süreci. Her zaman korktuğumuz şeyler olacak diye bir şey yok o beze de çok basit bir şey olabilir. Rabbim birbirinizden ayırmasın. Babanıza da rahmet eylesin mekanı cennet olsun
Genişletmek için tıkla...
Hamilelikte etki etti çünkü durduk yere zaten birkaç gündür gözlerim doluyor hep eski zamanlar geliyor , sanki hiç üzülmemişim gibi birde şimdi üzülüyorum enteresan şekilde . Çok sağolun sizde sağ saglim kucaklayın evladınızı inşallah
 
Kapikulpu .!.:
Üzülme lütfen bak bu dünya da kalıcı değil buradakiler de öyle düşün
Genişletmek için tıkla...
Kendimi işte gözüm görmüyor ki , tek söylediğim gerekirse ben gideyim ama onlar yaşasın yeter ki onların kötü bir durumunu babamda yaşadığım o günleri nolur tekrar yasamayayım, çocuğum mu biliyorum ki annem benden daha iyi bakar belki bazılarınıza bu dediklerim tuhaf gelecek ama bende böyleyim . Çünkü o dönemleri nasıl yaşadım nasıl gördüm biliyorum ,babamı son nefesinde daha küçük bir kız çocuğu iken avuçlarımdaydı o son nefesini verirken , keşke ölüm olmasa keşke sevdiklerimiz hep yaşasa . Yaşadıklarım şuan son 10 gündür hep gözümün önünde ,hiç gitmiyor niye böyle oldum bilmiyorum . Buraya yazarken bile an an yaşıyorum . Tıkaniyorum
 
Bende 19 haftalık hamileyim. Öncesine nazaran daha sinirli bir insan oldum.
Babamı geçen sene kaybettim. Babam hiç kimseye benzemeyen çok başka bir insandı. Benim rol modelimdi. Babamın vefatından beri annem tam bir başbelası oldu. Bana karşı inanılmaz kindar. Bir kaç kere küstük ama eninde sonunda yanaşıyor. Ben karar aldım mesafeli olacağım.
Ben bebeğime odaklandım. Size de tavsiyem aynısı. Ölüm hayatın bir parçası. Bunu kabullenmeniz gerekiyor.
 
MevsimBahar .!.:
Kendimi işte gözüm görmüyor ki , tek söylediğim gerekirse ben gideyim ama onlar yaşasın yeter ki onların kötü bir durumunu babamda yaşadığım o günleri nolur tekrar yasamayayım, çocuğum mu biliyorum ki annem benden daha iyi bakar belki bazılarınıza bu dediklerim tuhaf gelecek ama bende böyleyim . Çünkü o dönemleri nasıl yaşadım nasıl gördüm biliyorum ,babamı son nefesinde daha küçük bir kız çocuğu iken avuçlarımdaydı o son nefesini verirken , keşke ölüm olmasa keşke sevdiklerimiz hep yaşasa . Yaşadıklarım şuan son 10 gündür hep gözümün önünde ,hiç gitmiyor niye böyle oldum bilmiyorum . Buraya yazarken bile an an yaşıyorum . Tıkaniyorum
Genişletmek için tıkla...
Tabi hormonların etkisi de cok fazla bu dönem çok yalnız kalmayın bence
 
Nihal Shibuya .!.:
Bende 19 haftalık hamileyim. Öncesine nazaran daha sinirli bir insan oldum.
Babamı geçen sene kaybettim. Babam hiç kimseye benzemeyen çok başka bir insandı. Benim rol modelimdi. Babamın vefatından beri annem tam bir başbelası oldu. Bana karşı inanılmaz kindar. Bir kaç kere küstük ama eninde sonunda yanaşıyor. Ben karar aldım mesafeli olacağım.
Ben bebeğime odaklandım. Size de tavsiyem aynısı. Ölüm hayatın bir parçası. Bunu kabullenmeniz gerekiyor.
Genişletmek için tıkla...
Sizinde basınız sağolsun . Benim annem "benim " illa olduğu için değil ,uzaktan yakından tanıyan herkes evlatlarına olan aşkını ,halini , tavrını parmakla gösterirler . Ben kendimi yetersiz ,çaresiz hissediyorum. Hani sırtımda taşırım varya ,ne sırtımda ne başımın üstünde . Bugün diyorum keşke evlenmeseydim zaten 30 yaşında hemde senelerce severek eşime kavuştum bu şekilde evlendim vs ... Buna rağmen diyorum pişmanım keşke evlenmeseydim annemle ölene dek yaşasa idim ,ben bakardım ona her manada . Ama şuan kendimi çok tuhaf psikolojide hissediyorum,geçmişte cahil çocuk hallerimde bile kırdığım zamanlardan kendimden tiksiniyorum,yetersiz hissediyorum ben sanki ona layık olamadım . Eskiden kötü bir kırıcı birşeyde bu hale sokarken şuan ben genel olarak kendimden mutsuzum ,pişmanım ,kendimi affedemiyorum hatalı bir evlatmışım gibi sucluyorum.
 
Hormonlarin etkisiyle duygusallasiyor insan.

Belki psikiyatristen önce gebelik takibinizi yapan doktorunuzla konusmaniz faydali olabilir. Ben gecen gün öyle yaptim. Terapi gibi degil de, her seyi cok ucta yasadigimi ve kaygilarimin arttigini söyledim. Takviyelerimi degistirdi bir kac hafta gözlemleyelim bu surecte duygusal dalgalanmalar olagan dedi.
 
MevsimBahar .!.:
Sizinde basınız sağolsun . Benim annem "benim " illa olduğu için değil ,uzaktan yakından tanıyan herkes evlatlarına olan aşkını ,halini , tavrını parmakla gösterirler . Ben kendimi yetersiz ,çaresiz hissediyorum. Hani sırtımda taşırım varya ,ne sırtımda ne başımın üstünde . Bugün diyorum keşke evlenmeseydim zaten 30 yaşında hemde senelerce severek eşime kavuştum bu şekilde evlendim vs ... Buna rağmen diyorum pişmanım keşke evlenmeseydim annemle ölene dek yaşasa idim ,ben bakardım ona her manada . Ama şuan kendimi çok tuhaf psikolojide hissediyorum,geçmişte cahil çocuk hallerimde bile kırdığım zamanlardan kendimden tiksiniyorum,yetersiz hissediyorum ben sanki ona layık olamadım . Eskiden kötü bir kırıcı birşeyde bu hale sokarken şuan ben genel olarak kendimden mutsuzum ,pişmanım ,kendimi affedemiyorum hatalı bir evlatmışım gibi sucluyorum.
Genişletmek için tıkla...
Konu sahibi..duygularını abartılı yaşıyorsun.Hamileliğin etkisi olabilir belkide.Annenize karşı hissettiğiniz suçluluk duygusunu anlayamadım.Anneniz hiç sizin için yaptığı fedakarlıklardan bahsedermi? Yalnız mı yaşıyor şuan anneniz? Bence gebeliğinizdeki hormonal değişimler takıntılarınızı tetiklemiş
 
MevsimBahar .!.:
Kendimi işte gözüm görmüyor ki , tek söylediğim gerekirse ben gideyim ama onlar yaşasın yeter ki onların kötü bir durumunu babamda yaşadığım o günleri nolur tekrar yasamayayım, çocuğum mu biliyorum ki annem benden daha iyi bakar belki bazılarınıza bu dediklerim tuhaf gelecek ama bende böyleyim . Çünkü o dönemleri nasıl yaşadım nasıl gördüm biliyorum ,babamı son nefesinde daha küçük bir kız çocuğu iken avuçlarımdaydı o son nefesini verirken , keşke ölüm olmasa keşke sevdiklerimiz hep yaşasa . Yaşadıklarım şuan son 10 gündür hep gözümün önünde ,hiç gitmiyor niye böyle oldum bilmiyorum . Buraya yazarken bile an an yaşıyorum . Tıkaniyorum
Genişletmek için tıkla...
Hamilelik duygusallığı arttırır.
Zaman zaman anne baba kaybı benimde aklıma gelir ve nefes alamayacak gibi olurum.
Rabbim hepimize sıralı ve güzel ölümler versin.
Şimdi sizde bir anne adayısınız ve anneliğin nasıl bir şey olduğunu daha iyi anlamaya başlıyorsunuz.
birazda ondan bu haliniz üstüne birde beze meselesi çıkmış babanızın kaybıyla iyice depreşmiş bu hissiyatınız.
Yani bir nebze her şey üst üste gelmiş.
Bu zamanlarda bana en iyi gelen ve ferahlatan şey duadır.
Hamilelerin duası makbuldür.
Annenize bol bol dua edin.
Korkulacak bir şey yoktur muhtemelen rabbim sağlıklı uzun ömürler versin.
Bebeğinizi birlikte büyütmek nasip olsun inşaAllah.


 
GeyikliGece .!.:
Hormonlarin etkisiyle duygusallasiyor insan.

Belki psikiyatristen önce gebelik takibinizi yapan doktorunuzla konusmaniz faydali olabilir. Ben gecen gün öyle yaptim. Terapi gibi degil de, her seyi cok ucta yasadigimi ve kaygilarimin arttigini söyledim. Takviyelerimi degistirdi bir kac hafta gözlemleyelim bu surecte duygusal dalgalanmalar olagan dedi.
Genişletmek için tıkla...
Bu hafta sonu kontrolüm var ,kendisiyle konuşurum 🙏🏻 çok teşekkür ederim bilgilendirdiginiz için
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

gisla
Boşanmak ya da boşanmamak.
7 8 9
Yorumlar
160
Görüntüleme
7K
gisla
gisla
Cihandan
Fikir almak istiyorum
Yorumlar
14
Görüntüleme
1K
Cihandan
Cihandan
H
Eşimin ailesi ile mesafe durumu
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
3K
handecimm
handecimm
S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
6K
absurdizm
absurdizm
P
  • Kilitli
Çok kötüyüm okuyun lütfen
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
7K
Umurumdaydi
U
Back
X