Geçen gün, kvm bize geldi yatılı kaldılar bir gün. Çünkü cenazemiz var ve beni de yalnız bırakmak istemedi.
Oğlanın odasının bir köşesine, henüz katlamadığım çamaşırları yığmış, kapısını çekmiştim; ortalıkta görmesin kpim de gelince diye.
Kvm de anneme benzer, ortalıkta bir iş gördüğünde pek duramaz, dedim ki ona (Çünkü evim baya karışık) "Anne hiçbir şeye elini sürme, yorma kendini; hizmet etmeye gelmedin evime, oturup çayımızı içer, çöreğimizi yeriz" ."Tamam tamam" dedi ama biliyorum, rahat durmayacak. Oğlanın odasını da yerleştirmeye girmiş ben ilaçları yuvarlayıp uyumuşken.
Ve iç çamaşırlarım da nasıl desem... Hoyrattır. :)
Oraya ayırdığım tüm çamaşırları (Pijamaların altına gizlediğim donlarım da dahil olmak üzere) katlamış itina ile, güzelce koymuş.
Sonrasında bir miktar utandım "Beni utandırasın mı geldi anne" dedim, Güldü "Utanılacak bir şey yok, sen oralara kafa yorma, bak ortalıktan kalktılar işte" dedi. Sonra hak verdim "Yani doğrusun da işte, neyse sen bi daha yapma öyle anne" dedim ve güldük geçtik.
Diyeceğim o ki; bire bir konuşarak anlaşın, kapı kilitleyip, eşiniz üzerinden laf atarak değil.
Ve konunuzu da bildirdim, biraz kurgu geldi.
