- 8 Şubat 2025
- 172
- 156
- 18
- Konu Sahibi motherofcat
- #1
Herkese merhaba. Ben 25 yaşındayım eşim de 33. 7 aylık hamileyim ve yaklaşık 1 haftadır eşimi aşırı kıskanmaya başladım. Özgüvenim yerlerde sürünüyor. Aslında herkes hamilelikten sonra güzelleştiğimi söylüyor, ki kilo da çok almadım ve sadece göbeğim büyüdü. Ve inanın çok bakımlı bir kadınım,işve cilve de gırla. 
Eşimin özgüveni benimkinin aksine yükseldi. Hedefleri artık daha net, daha şık giyiniyor,konuşması değişti vs. Beni aldatmadığına eminim. Bu geçici bir süreç mi,bunu merak ediyorum. Tutamıyorum kendimi çok kıskanıyorum onu ve hatta kavga falan ediyoruz bu sebeple. Normalde bu tip olayları binde bir yaşarken şimdi 2 günde bire düştü. Mesela dün arkadaşlarıylaydı parkta oturmuş çay içiyorlardı. Onu aradım ve arkadan kadın sesi duydum diye içim içimi yedi. Duramadım çok kalabalık herhalde oralar yazdım. Hiç huyum değildir ya. İğrenç davranıyorum! Ama bence biraz da bu neden kaynaklanıyor biliyor musunuz ,ben eskiden eşimi kaybetmekten korkmuyordum hiç, onu çok sevmeme rağmen aklımın bir köşesinde her an bitebilir sonuçta kafasıyla yaşıyordum. Ama şimdi öyle değil.... Bebek geliyor ve onu kaybetme düşüncesine bile katlanamıyorum. O artık sadece benim eşim değil aynı zamanda çocuğumun babası diyorum. Ne kadar dramatikleştim. Ya bebekten sonra benim gibi olan var mı?? Bu geçici bir süreç değil mi?? 
Eşimin özgüveni benimkinin aksine yükseldi. Hedefleri artık daha net, daha şık giyiniyor,konuşması değişti vs. Beni aldatmadığına eminim. Bu geçici bir süreç mi,bunu merak ediyorum. Tutamıyorum kendimi çok kıskanıyorum onu ve hatta kavga falan ediyoruz bu sebeple. Normalde bu tip olayları binde bir yaşarken şimdi 2 günde bire düştü. Mesela dün arkadaşlarıylaydı parkta oturmuş çay içiyorlardı. Onu aradım ve arkadan kadın sesi duydum diye içim içimi yedi. Duramadım çok kalabalık herhalde oralar yazdım. Hiç huyum değildir ya. İğrenç davranıyorum! Ama bence biraz da bu neden kaynaklanıyor biliyor musunuz ,ben eskiden eşimi kaybetmekten korkmuyordum hiç, onu çok sevmeme rağmen aklımın bir köşesinde her an bitebilir sonuçta kafasıyla yaşıyordum. Ama şimdi öyle değil.... Bebek geliyor ve onu kaybetme düşüncesine bile katlanamıyorum. O artık sadece benim eşim değil aynı zamanda çocuğumun babası diyorum. Ne kadar dramatikleştim. Ya bebekten sonra benim gibi olan var mı?? Bu geçici bir süreç değil mi?? 
daha lohusalik var sirada
