Annelik iç güdüsüyle iyi anne olmayacak mıyım diye ağlamışsınız aslında şimdi bile annesiniz.. umarım sağlıkla alırsınız kucağınıza, his dediğim nedir ki bakmışsınız bi anda gelir, bi anda gider çok takılmayın
Neyi?Onu bulamayan da var
Hamile kalamayan da çok.ondan dedim.
Evet elbette. Rabbim kimsenin kucagini bos birakmasin ama konu o degil. Konu, hamile kaldiktan sonra bunu duygusal sova cevirenler
Cok guzel bir ifade tarzi ve Turkce ile, cok guzel aciklamissiniz.Ya hamilelik çok güzel bir şey diye pompalayan çok insan olduğu gibi sürekli çocuk sahibi olduğum için pişman olmamı ve bunu dile getirmemi isteyen bir kitle de var sizin gibi . Açıkçası bunlar da beni yoruyorben hamile olduğum için pişman da değilim ama hayatın süreçleri hakkında hiç bir şeyin salt siyah veya beyaz olmadığını belirtiyorum. Ben kimseye illa hamile kal da demem aman kalma da demem. Herkesin kendi hayatı , kararı kendisi versin .
Tadını çıkar diyenleri ben de anlamıyorum açıkçası bebek iki ay içinde doğacak daha 1 gününü bile sevemedim hamileliğin en başından beri zor geçiyor fiziksel zorlukları bir yana zihinsel zorlukları daha fena. En başından sonuna hep kaygı.
Bebeğimi hissedene kadar ben de öyleydim. Ancak onu içinizde hissettiğinizde duygularınız da değişmeye başlayacak merak etmeyin.
Bir insanın hayatı ve geleceği üzerine oyun oynamışsınız, bu bana korkunç geldi.
biz 11 yıldan sonra türlü denemelere rağmen bebek olmadı sonra kendılıgınden hamıle kaldım suan 6. ayı doldurduk.. inanır mısın hiç bir zaman çok çocuk diye tutuşmadım.. millet o kadar beklediniz ayy şimdi havalara uçuyorsundur diye düşünüyordu ama ben neredeyse sevinemiyordum.. üstelik bende çok kusuyordum gebelik depresyonuna girmiştim 2 ayda 9 kg verdim ok adar bulantı ve kusma yaşıyordum serumlar kar etmiyordu.. taaa ki 12/13 haftalık olana kadar ilk ultrasonda hareket ettiğini gördüm ilk sıcaklık geldi.. sonra ilk hareketini hissedince tam manasıyla analık yüklendi.. merak etme istesen de istemesen de o bağ oluşacak
İnanın ben de öyleydim. Ne hamilelik, ne emzirme hiç birini sevemedim. Oğlumu tamamen sütten kestiğim gün, dışarı çıkıp, insanlara sarılıp, biliyor musunuz ben emzirmeyi bıraktım diyesim gelmişti
Cogu kisinin anlattıkları kadar bayıldığıni sanmiyorum ben de. Duygularin da gösterişi yapiliyor artikİnanın ben de öyleydim. Ne hamilelik, ne emzirme hiç birini sevemedim. Oğlumu tamamen sütten kestiğim gün, dışarı çıkıp, insanlara sarılıp, biliyor musunuz ben emzirmeyi bıraktım diyesim gelmişti
Henüz bebeğinizi hissetme aşamasında değilsiniz. Ben bebek çok istediğim halde ilk aylar zorluğundan dolayı bende de aynı düşünceler oldu. Bebeğinizi hissetmeye başladığınızda onu kucağınıza almak için sabırsızlanacaksınız. Hele ki bebek alışverişine bir çıkın ondan sonra gün saymaya başlayacaksınız.
Aynen öyle. Örnek vereyim ilk kalp atışını duyduğumda ben hiç bir şey hissetmemiştim. Ama sosyal medyaya falan bakıyorum nasıl ağlıyorlar. Acaba bende mi sorun var diye düşünüyordum.
Hayatimda birkac seyi cok istedim ve elde ettim (doktora yapmak, kariyerimde ekip lideri olmak, kopek edinmek). Onlardaki gibi kalbim kipir kipir olmadigindan karsilastirma yapiyorum ister istemez. Tabii planlarimizi artik dogumdan once/sonra diye yapiyoruz ama sanki bu kadar sistematik dusunmemeliymisim, biraz daha duygusal bakmaliyim gibi geliyor.Kimileri gerçekten "anne" doğuyor. Ben o gruba dahil değilim.
Evladım benim gözbebeğim ama anne olmak bence öyle herkesin abarttığı gibi bir şey de değil.
Çok çok zengin değilseniz, evde bakıcılarla dolu olacak bir yaşamınız olmayacaksa artık hemen hemen bir çok şeye veda edebilirsiniz. Ki bunlar olsa bile aklınız hep onda olacak. Kendi devriniz onun doğumu ile kapanıyor. Siz yaşadıkça sürecek bir anksiyete sahibi oluyorsunuz. Atacağınız her adımı ona göre planlıyorsunuz. Artık evde bir patron var, o da evladınız.
Kendi gerçeklerimi söyledim kusura bakmayın
Sağlıkla kavuşun
Bizde romantik romantik ekrana bakan esim oldu 
