Ben 39 yaşındayım şuanMerhaba ,
8 aylık evli bir bayanım.34 yaşındayım .Yaklaşık 10 gün önce 5 haftalık hamile olduğumu öğrendim. Fakat henüz ne olduğunu ve buna hazır olup olmadığımı bilmiyorum.Şu an hiç birşey hissedemiyorum.Bebek sahibi olmak konusunda daha öncede kaygılarım vardı.Eski hayatımı yaşayamamak,sorumluluk bunlar beni hep korkutan şeylerdi.Kısıtlanmaktan ,yapmak istediğim şeyleri yapamamaktan ,bebeğe karşı yetersiz kalmaktan hep korkardım.Hamile kaldığımdada bu korkularım devam etmekte.Eşimin sevgisinden ve çok ii bir baba oalcağından çok eminim.Şu an gözümün içine bakıyor ve bu bebeği çok istiyor.Ama ben hala isteyip istemedğimden emin olamıyorum.Hali hazırda çalışıyorum.Doğum iznimi kullanıp,bebeği anneme bırakıp çalışmaya devam edeceğim.Bakım açısından en yakınım olan annem var bu konuda bir sıkıtnım yok fakat doğduktan sonrada eğer bu bebeğe alışamazsam ne yaparım diye korkularım devam etmekte.Yakınlarım bebekle konuş,sevmeye çalış karnıdnayken diyorlar fakat ben hiç bişey hissedemiyorum.Evet bazı alışkanlıklarıma son verdim acaba istemesem bunlarıda yaparmıydım diye düşünüyorum.Bu korkular geçermi ne zmaan geçer hiç bilmiyorum.Kafam çok karışık bazen aldırmayı düşündüğüm oluyor kendimi bu yüzdende suçluyorum .Bunun için fazla vaktimde yok. Bu durumları yaşamış arkadaşlar varsa yardımcı olabilirlermi?
Kesinlikle katılıyorum başlarda öyle düşünüyor insan ama sonrasında da çabalıyor olmuyorBen 39 yaşındayım şuan
35 yaşından beri uğraşıyorum
Sizin de yaşınız var
Aldırmayı düşünmeyin bence
Yarın öbür gün olsun diye uğraşmak çok daha zor.
aynı düşünceler bende de vardı. plansız hamile kaldım ama çok sevinmiştim. fakat zaman zaman nasıl olacak? ben bunu istiyor muydum? hayatım kısıtlanacak vs vs diye düşünürdüm. kendimi çok suçladım sizin gibi. ve sonrasında 10 haftalık düşük yaptım. şuan daha da suçluyorum kendimi bebeğim beni anladı mı? hissetti mi? vs vs diye. şuan çok yeni kafan karışıktır normal. ama bebeğinle konuş ve onun şuan tek hissettiği sen ve senin düşüncelerin. kalp atışını duyduğun zaman her şey değişecek. benim bu dünyada duyduğum en güzel sesti.. hele bir de hareketlerini hissetmeye başla. alışacaksın demem yanlış olur, anne olacağını hissedeceksin merak etme. umarım sağlıkla ilerler <3Merhaba ,
8 aylık evli bir bayanım.34 yaşındayım .Yaklaşık 10 gün önce 5 haftalık hamile olduğumu öğrendim. Fakat henüz ne olduğunu ve buna hazır olup olmadığımı bilmiyorum.Şu an hiç birşey hissedemiyorum.Bebek sahibi olmak konusunda daha öncede kaygılarım vardı.Eski hayatımı yaşayamamak,sorumluluk bunlar beni hep korkutan şeylerdi.Kısıtlanmaktan ,yapmak istediğim şeyleri yapamamaktan ,bebeğe karşı yetersiz kalmaktan hep korkardım.Hamile kaldığımdada bu korkularım devam etmekte.Eşimin sevgisinden ve çok ii bir baba oalcağından çok eminim.Şu an gözümün içine bakıyor ve bu bebeği çok istiyor.Ama ben hala isteyip istemedğimden emin olamıyorum.Hali hazırda çalışıyorum.Doğum iznimi kullanıp,bebeği anneme bırakıp çalışmaya devam edeceğim.Bakım açısından en yakınım olan annem var bu konuda bir sıkıtnım yok fakat doğduktan sonrada eğer bu bebeğe alışamazsam ne yaparım diye korkularım devam etmekte.Yakınlarım bebekle konuş,sevmeye çalış karnıdnayken diyorlar fakat ben hiç bişey hissedemiyorum.Evet bazı alışkanlıklarıma son verdim acaba istemesem bunlarıda yaparmıydım diye düşünüyorum.Bu korkular geçermi ne zmaan geçer hiç bilmiyorum.Kafam çok karışık bazen aldırmayı düşündüğüm oluyor kendimi bu yüzdende suçluyorum .Bunun için fazla vaktimde yok. Bu durumları yaşamış arkadaşlar varsa yardımcı olabilirlermi?
Sakinn 5 hafta bebege kim bakacajk diye düsünmek icin cok erken:)Merhaba ,
8 aylık evli bir bayanım.34 yaşındayım .Yaklaşık 10 gün önce 5 haftalık hamile olduğumu öğrendim. Fakat henüz ne olduğunu ve buna hazır olup olmadığımı bilmiyorum.Şu an hiç birşey hissedemiyorum.Bebek sahibi olmak konusunda daha öncede kaygılarım vardı.Eski hayatımı yaşayamamak,sorumluluk bunlar beni hep korkutan şeylerdi.Kısıtlanmaktan ,yapmak istediğim şeyleri yapamamaktan ,bebeğe karşı yetersiz kalmaktan hep korkardım.Hamile kaldığımdada bu korkularım devam etmekte.Eşimin sevgisinden ve çok ii bir baba oalcağından çok eminim.Şu an gözümün içine bakıyor ve bu bebeği çok istiyor.Ama ben hala isteyip istemedğimden emin olamıyorum.Hali hazırda çalışıyorum.Doğum iznimi kullanıp,bebeği anneme bırakıp çalışmaya devam edeceğim.Bakım açısından en yakınım olan annem var bu konuda bir sıkıtnım yok fakat doğduktan sonrada eğer bu bebeğe alışamazsam ne yaparım diye korkularım devam etmekte.Yakınlarım bebekle konuş,sevmeye çalış karnıdnayken diyorlar fakat ben hiç bişey hissedemiyorum.Evet bazı alışkanlıklarıma son verdim acaba istemesem bunlarıda yaparmıydım diye düşünüyorum.Bu korkular geçermi ne zmaan geçer hiç bilmiyorum.Kafam çok karışık bazen aldırmayı düşündüğüm oluyor kendimi bu yüzdende suçluyorum .Bunun için fazla vaktimde yok. Bu durumları yaşamış arkadaşlar varsa yardımcı olabilirlermi?
Aslında biraz evet çok mutlu olurum diye düşünmüştüm ama kayıtsız kaldım sanırım .Çok teşekkür ederim.Sanırım en güzel akışına bırakıp ,bu zamanların tadını çıkarmak biraz zorda olsa : Umarım seneye güncelleme yaparak iyiki yapmışım diyebilirim :)Çok normal aslında. Siz öğrenir öğrenmez muhteşem bir aşkla bağlanacağınızı mı düşünmüştünüzOnlar biraz dizi film romantikleri diyelim. Bence 6-7 aylık olup artık iyice bebek olduğunu görünce , her hareketini hissedince anlıyor insan. Ayrıca anneniz varmış,şükür , bu bile çok yardım alacağınızın göstergesi. Kendinizi hiç kasmayın, oluruna bırakın, boş yere üzülmeyin. Seneye bu konuya denk geldiğinizde neye endişelenmişim deyip güleceksiniz
1. Bebeğe ne kadar alışamam derseniz dahi annelik farklı birşeydir öyle seversiniz ki neden daha önce yapamadım dersiniz. Ayrıca yaşınızda ilerliyor zâten bir tane olsun temiz olsun. Aldırmak konusuna gelince bebeği aldırmakla büyük cinayete girişmiş olursunuz vebalini asla kaldırmazsınız o bir melek allah hesabını sorar senden o bebeğin ahı boynunda kalır nasibi vardır ki allah size o hediyeyi verdi. Bizde hormonlardan kaynaklı bazen bakabilir miyim yapar mıyım diye düşünüyoruz bunlar hormonlardan.Merhaba ,
8 aylık evli bir bayanım.34 yaşındayım .Yaklaşık 10 gün önce 5 haftalık hamile olduğumu öğrendim. Fakat henüz ne olduğunu ve buna hazır olup olmadığımı bilmiyorum.Şu an hiç birşey hissedemiyorum.Bebek sahibi olmak konusunda daha öncede kaygılarım vardı.Eski hayatımı yaşayamamak,sorumluluk bunlar beni hep korkutan şeylerdi.Kısıtlanmaktan ,yapmak istediğim şeyleri yapamamaktan ,bebeğe karşı yetersiz kalmaktan hep korkardım.Hamile kaldığımdada bu korkularım devam etmekte.Eşimin sevgisinden ve çok ii bir baba oalcağından çok eminim.Şu an gözümün içine bakıyor ve bu bebeği çok istiyor.Ama ben hala isteyip istemedğimden emin olamıyorum.Hali hazırda çalışıyorum.Doğum iznimi kullanıp,bebeği anneme bırakıp çalışmaya devam edeceğim.Bakım açısından en yakınım olan annem var bu konuda bir sıkıtnım yok fakat doğduktan sonrada eğer bu bebeğe alışamazsam ne yaparım diye korkularım devam etmekte.Yakınlarım bebekle konuş,sevmeye çalış karnıdnayken diyorlar fakat ben hiç bişey hissedemiyorum.Evet bazı alışkanlıklarıma son verdim acaba istemesem bunlarıda yaparmıydım diye düşünüyorum.Bu korkular geçermi ne zmaan geçer hiç bilmiyorum.Kafam çok karışık bazen aldırmayı düşündüğüm oluyor kendimi bu yüzdende suçluyorum .Bunun için fazla vaktimde yok. Bu durumları yaşamış arkadaşlar varsa yardımcı olabilirlermi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?