Sakin ol. Henüz kalp atışını minik elleri gormedin. Minik ayakları hissetmedin. O doğduğunda kucağından biri almak istese panter kesilceksin.Merhaba ,
8 aylık evli bir bayanım.34 yaşındayım .Yaklaşık 10 gün önce 5 haftalık hamile olduğumu öğrendim. Fakat henüz ne olduğunu ve buna hazır olup olmadığımı bilmiyorum.Şu an hiç birşey hissedemiyorum.Bebek sahibi olmak konusunda daha öncede kaygılarım vardı.Eski hayatımı yaşayamamak,sorumluluk bunlar beni hep korkutan şeylerdi.Kısıtlanmaktan ,yapmak istediğim şeyleri yapamamaktan ,bebeğe karşı yetersiz kalmaktan hep korkardım.Hamile kaldığımdada bu korkularım devam etmekte.Eşimin sevgisinden ve çok ii bir baba oalcağından çok eminim.Şu an gözümün içine bakıyor ve bu bebeği çok istiyor.Ama ben hala isteyip istemedğimden emin olamıyorum.Hali hazırda çalışıyorum.Doğum iznimi kullanıp,bebeği anneme bırakıp çalışmaya devam edeceğim.Bakım açısından en yakınım olan annem var bu konuda bir sıkıtnım yok fakat doğduktan sonrada eğer bu bebeğe alışamazsam ne yaparım diye korkularım devam etmekte.Yakınlarım bebekle konuş,sevmeye çalış karnıdnayken diyorlar fakat ben hiç bişey hissedemiyorum.Evet bazı alışkanlıklarıma son verdim acaba istemesem bunlarıda yaparmıydım diye düşünüyorum.Bu korkular geçermi ne zmaan geçer hiç bilmiyorum.Kafam çok karışık bazen aldırmayı düşündüğüm oluyor kendimi bu yüzdende suçluyorum .Bunun için fazla vaktimde yok. Bu durumları yaşamış arkadaşlar varsa yardımcı olabilirlermi?
Aslında birkaç kitap aldım fakat onlarıda birkaç sayfa okuyunca sanki iyice içim daralıyormuş gibi oluyor .Çok yeni olduğu için ve plansız olduğundan durumun şaşkınlığını yaşıyorsunuz sanırım. Doğum çocuklar bebeklerle ilgili kitaplar var okumak istermisiniz. Aldırmayı bile düşünüyorum diyince o kitaplardan birinde ki hikaye geldi aklıma. Sizi kaygılandırmak istemem ama bebekler herşeyi hissediyor. Bende yeni anneyim 36 yaşında oldum. Her bebek aynı değil zorlukları var tabiki o tatlılıkları yok mu herşeye bedel. Kontrollerde bebeği gördüğünüzde karnınız büyüdüğünde kımıldamaya başladığında düşünceleriniz değişebilir.
Umarım dediğiniz gibi olur.çok teşekkürlerŞuan ortada kalbi atan bir canli bile yok sevgi duymamaniz çok normal. Doğsun, kollarınıza alın hatta iletişim kurmaya başlayın, size gülücükler atsın o zaman değil sevmek cigerinize soksasiz doymazsiniz. Böyle şeyler düşünerek şimdiden strese sokmayın kendinizi.
Hamile kalır kalmaz, bebeğim de bebeğim diyen kadınlara da aldırış etmeyin. Bana oldum olası yapmacık geliyor böyle şeyler.
Öyle mi dersinizSakin ol. Henüz kalp atışını minik elleri gormedin. Minik ayakları hissetmedin. O doğduğunda kucağından biri almak istese panter kesilceksin.. Kucağa alıştırma diyen densizlere onun benim kucağıma ihtiyacı var benimde onun kokusuna diceksin. Doğduğu an hemen ağlasın diye dua etceksin. Sonra neden aglio diye hemen kucağına alcaksin. Ve kucağına aldığın an susacak. Çünkü dokuz ay alışık olduğu koku ve sıcaklığa kavuscak. Korkma . Annelik cokk güzel.
Sizdemi başlarda böyle düşünüyordunuzYas itibariyoe bence cocugu aldirmayin bir daha nezaman hamile kalacaksiniz ve cocuk ile arabizdaki yas farki gittikce acilacak ne gerek var? Haftalik hamilelikte bisey hissetmeyi beklemeyin zamanla olacak gore gore hissetmeye basladikca dogumdan sonra ilk basta zor olur ama sonra iyiki var dersiniz ben bile oyle dediysem herkes der bence :)
Belkide dediğiniz gibi akışına bırakmaktır en doğrusu.İyi hissedemiyorum yada hiç birşey hissedemiyorum diyede suçladığım oluyor kendimiHerkesin olaylara verdiği tepkiler farklı.
5 haftalık hamilelikte ne hissedip de seveceksiniz ki?
Benim isteyerek yaşadığım hamileliklerimde duygu yoğunluğum olmadı, kalp atışı ultrason görüntülerinde eşim benden hep daha heyecanlıydı. Hareketlerini hissetmeye başlayınca hamileği daha çok benimsemiştim.
Şuan kendinizi iyi şeyler hissetmek için zorlamayın kendinizi.
Ben hareketler bir yana, kucağıma alıp, birkaç aylık olana kadar düzgün bir şey hissedemedim. Ha ama yine çok korumacı, çok ilgiliydim, o minnakligi,.masumlugu yine çok hoşuma gidiyordu ama bebekler tepki vermeye başladıkça daha da artıyor sevgi. Bunu kimse inkar etmesin.Herkesin olaylara verdiği tepkiler farklı.
5 haftalık hamilelikte ne hissedip de seveceksiniz ki?
Benim isteyerek yaşadığım hamileliklerimde duygu yoğunluğum olmadı, kalp atışı ultrason görüntülerinde eşim benden hep daha heyecanlıydı. Hareketlerini hissetmeye başlayınca hamileği daha çok benimsemiştim.
Şuan kendinizi iyi şeyler hissetmek için zorlamayın kendinizi.
3 çocuğum var kucağıma alıncaya kadar bir şey hissetmedim.Oglumu defalarca aldırmaya kalksam da bir şekilde olmadı ilk ağlamasını duyduğumda kafamı bir çevirdim o an aşık oldum diyebilirimMerhaba ,
8 aylık evli bir bayanım.34 yaşındayım .Yaklaşık 10 gün önce 5 haftalık hamile olduğumu öğrendim. Fakat henüz ne olduğunu ve buna hazır olup olmadığımı bilmiyorum.Şu an hiç birşey hissedemiyorum.Bebek sahibi olmak konusunda daha öncede kaygılarım vardı.Eski hayatımı yaşayamamak,sorumluluk bunlar beni hep korkutan şeylerdi.Kısıtlanmaktan ,yapmak istediğim şeyleri yapamamaktan ,bebeğe karşı yetersiz kalmaktan hep korkardım.Hamile kaldığımdada bu korkularım devam etmekte.Eşimin sevgisinden ve çok ii bir baba oalcağından çok eminim.Şu an gözümün içine bakıyor ve bu bebeği çok istiyor.Ama ben hala isteyip istemedğimden emin olamıyorum.Hali hazırda çalışıyorum.Doğum iznimi kullanıp,bebeği anneme bırakıp çalışmaya devam edeceğim.Bakım açısından en yakınım olan annem var bu konuda bir sıkıtnım yok fakat doğduktan sonrada eğer bu bebeğe alışamazsam ne yaparım diye korkularım devam etmekte.Yakınlarım bebekle konuş,sevmeye çalış karnıdnayken diyorlar fakat ben hiç bişey hissedemiyorum.Evet bazı alışkanlıklarıma son verdim acaba istemesem bunlarıda yaparmıydım diye düşünüyorum.Bu korkular geçermi ne zmaan geçer hiç bilmiyorum.Kafam çok karışık bazen aldırmayı düşündüğüm oluyor kendimi bu yüzdende suçluyorum .Bunun için fazla vaktimde yok. Bu durumları yaşamış arkadaşlar varsa yardımcı olabilirlermi?
Evet haklısınız belkide içten içe istiyordum. Siz peki yazınızı okudum.Şimdi alışabildinizmi?Yada ne kadar sürdü ?Kaygılanman çok normal. Ama ben mesela çok isteyerek hamile kaldım. Bu kadar şüphem olsa korunurdum. Demek ki içten içe istiyorsunuz. Zamanla alışacaksınız.
Dediğim gibi herkesin duygu yoğunluğunu farklı ben ilk doğumumdan sonra kaygı ve acı dışında birşey hissetmemiştim.Ben hareketler bir yana, kucağıma alıp, birkaç aylık olana kadar düzgün bir şey hissedemedim. Ha ama yine çok korumacı, çok ilgiliydim, o minnakligi,.masumlugu yine çok hoşuma gidiyordu ama bebekler tepki vermeye başladıkça daha da artıyor sevgi. Bunu kimse inkar etmesin.
HHaha ay beni okumayınEvet haklısınız belkide içten içe istiyordum. Siz peki yazınızı okudum.Şimdi alışabildinizmi?Yada ne kadar sürdü ?
Bunu yapan da biz kadınlar ne yazık ki. Bakar mısınız, şimdiden karnını sev demeye başlamışlar bile.Dediğim gibi herkesin duygu yoğunluğunu farklı ben ilk doğumumdan sonra kaygı ve acı dışında birşey hissetmemiştim.
Kadınlara annelik duygusunun otomatik ve hamileği öğrenir öğrenmez yüklediği gibi bir algı var bunu hissetmeyen kendini eksik sanıyor en yazık ki.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?