merhaba canım ne kadar ilginç değil mi ? bu forumdakilerin çoğu bebek için uğraşıp duruyor bizim de derdimiz bambaşka..
ben de kazara hamile kaldım sayılır ilk aylarda ne ağlardım sonradan bulantılarım başladı hayata küsmüştüm bir deri bir kemik kalmıştım..
Bebek kıyafetlerini bile böyle bir hevesle,içim kıpır kıpır ede ede almadım ne yazık ki ben bir de yurtdışındayım ilk zamanlar anne vs yanımda olsa da daha sonra tek kalacağim ve inan bir bebeğe nasıl bakacağımı bilmiyorum...
son zamanlarda da doğum korkusu sardı beni ıkınamayacağımı düşünüyorum(ne alakaysa) doğum yapamayacakmışım gibi geliyor..
ve en kötüsü de şu ki depresyonlu bir annenin karnında bu bebek.nasıl büyüdü mutsuz bir kız mı olacak bilmiyorum
((