- 26 Ağustos 2017
- 3.822
- 11.350
- 208
- Konu Sahibi yeni-hamile
-
- #21
Olabilir, çünkü psikolojik tedavi görüyordum, sonra iyileştim ve ilaçlarım yavaş yavaş kesildi, o sırada hamile kaldım, şuan ne istediğimi bilmiyorum, ama beni uyutmayan düşünce ve suçluluk psikolojisi, bir anda kalbim atmaya başlıyor, terliyorum, panik atak gibi. Neden yani her şey güzel olacağına bende bu düşünceler var tabiki sebebleri var onları yazmıyorum size, beğenmeme, sevgi bitmesi gibi şeyler beni korkutuyorDepresyon falan mı yaşıyorsunuz acaba?Nasıl yani, önceden seviyordunuz da birden mi soğudunuz?
Evet biliyor, çok teşekkür ederim, yargılamadan anlayışla yazdığınız içinSizi çok iyi anlıyorum.Büyük duygu karmaşaları yaşarken bebiş gelişmesi de tuz biber olmuş.Ne kadar zamandır evlisiniz? Evlilik bu.Bazen hiç anlaşamadığını düşünüp bazen her şeyin çok güzel gittiğini düşünebiliyor insan.Bazen bir şeyine kızıp,bazen öyle bir an oluyo ki seviyorum ya diyebiliyorsun.Burası bu kadar çabuk yargılama yeri değil diye düşünüyorum.İçinden çıkılmaz bir durumda olduğunuzu düşünüp paylaşmışsınız.Bu kadar sert ve keskin yargılamalara gerek yok bence.Duygular bir de hamilelik haberiyle iyice karmaşıklaşmış olabilir.Bence eşinizin size ne kadar değer verdiğini de hissetmeye ihtiyacınız var biraz.Sanki bir parça bunu görseniz her şey rayına oturacak gibi hissettim.Aslında bu sıkıntılar bence evliliklerin genelinde erkeklerin sevgiliyken dünyanın en iyi dinleyicisi,en anlayışlı eğlenceli insanı olması ama evlenince hayat koşturması,iş güç gailesi içinde zamanla değişmesinden kaynaklı oluyor.Nacizane tavsiyem varsa çift arkadaşlarınızla biraz daha vakit geçirmeye çalışmanız çok fazla monoton hayata kapılmamanız olabilir.Eşiniz biliyor mu buarada hamile olduğunuzu?
Tanımadan mı evlendiniz? Tanışma evresinde de mi böyleydi? İlla ortak bir alanınız olmalı.Çok ortak noktamız yok, sohbetimiz yok, sessiz, o çok stabil bir hayat istiyor, isteği, beklentisi yok, enerjisi de yok, bu beni yoruyor. Ayrıca önce itiraz ediyor. Anlatınca ben ne yapsam olmuyor, ben sana yetmiyorum diyor. Ben de kendime üzüleceğime ona üzülüyorum. Tartışma kavga sevmiyorum, görmezden geliyorum, alttan alıyorum. Mesela konuşalım diyorum ne konuşucaz sen sor diyor, ben boş konuşmayı sevmiyorum diyor. Benim de aklıma bşy gelmiyor. Böyle kalıyoruz.
Böyleydi, benim açımdan bazen kesin olmuyor, bazen de iyi ki şeklinde geçti birlikteliğimiz, o genelde şikayeti olmadığı için yani diyorum niye böyle bu duygu düşünceler diyip kendime kızıyorum, oysa ki illa sebebi var ama beynim ayrılırsan sürekli onu çok üzeceksin diyor, ben de üzülücem ama onu daha çok düşünüyorum, vicdan yapıyorum.Tanımadan mı evlendiniz? Tanışma evresinde de mi böyleydi? İlla ortak bir alanınız olmalı.
Ortak işler yapacağınız etkinlikler yapın, eğitimler alın. Nostaljik konular açın. Yan yana bile yürüseniz açık havada sessizce ve el ele, ne bileyim sessiz de olsa ruhen konuşursunuz. Anılar biriktirin, onları konuşun. Eşiniz çok geri kalıyorsa onun sevdiği tarzda filmler izleyin. Mangalcıysa mangala gidin.
Adam dile gelir belki
Buna benzer bir konu geçenlerde de okudum. Psikolojik tedavi bitmeden evliliğe izin verilmemeli. Tedaviniz bitince gözünüzdeki perde inmiş, yanlış kişiyle evlendiğinizi fark etmişsiniz. Bu duyguları aslında nikahtan önce yaşamanız gerekirdi. Bayağı geç olmuş.Olabilir, çünkü psikolojik tedavi görüyordum, sonra iyileştim ve ilaçlarım yavaş yavaş kesildi, o sırada hamile kaldım, şuan ne istediğimi bilmiyorum, ama beni uyutmayan düşünce ve suçluluk psikolojisi, bir anda kalbim atmaya başlıyor, terliyorum, panik atak gibi. Neden yani her şey güzel olacağına bende bu düşünceler var tabiki sebebleri var onları yazmıyorum size, beğenmeme, sevgi bitmesi gibi şeyler beni korkutuyor
Allah korusun, ben de bu potansiyeldeyim. Doğru kararı verirsiniz inşallah. Başka da bir şey diyemeyeceğimBöyleydi, benim açımdan bazen kesin olmuyor, bazen de iyi ki şeklinde geçti birlikteliğimiz, o genelde şikayeti olmadığı için yani diyorum niye böyle bu duygu düşünceler diyip kendime kızıyorum, oysa ki illa sebebi var ama beynim ayrılırsan sürekli onu çok üzeceksin diyor, ben de üzülücem ama onu daha çok düşünüyorum, vicdan yapıyorum.
Neden boyle şeyler ya hamileyken yada çoçuk dogurunca akliniza geliyor yahuMerhaba herkese, lütfen yardımcı olun, aynı şeyleri yaşayan var mı? 1 aylık hamile olduğumu öğrendim. 1 ay önce eşimle yine bir konuşmada umudumu kaybettim, hani birikir birikir bir yerde umudunuz biter ya aynen o şekilde. Birbirimize göre olmadığımızı, çok farklı iki insan olduğumuzu düşündüm. Ve bu düşünceler aklımdan çıkmıyor. Beynim artık bitti doğru değil, aslında ayrılmalısın diyor. Ama kötü bir insan değil, bu düşünceler geldiği için kendimi çok suçlu hissediyorum. Ayrıca hamile olduğumu öğrendim. Herşey çok zor görünüyor, annelik mutluluk vermiyor ve yapamayacakmışım gibi geliyor, ayrıca onu görünce sevmediğimi, beğenmediğimi düşünüyorum sürekli. Bunların hepsi anksiyeteye sebep oluyor. Hiç uyuyamadım 1 haftadır. Aşırı sıkıntı çekiyorum ve beynim yanıyor sanki. Hiç bir şeye odaklanamıyorum. Ne yapmam lazım sizce. Tekrar sevebilir miyim eşimi? Bu düşünceler gider mi? İyi olsun istiyorum, tekrar beğenmek sevmek istiyorum. Ama içimden bir ses bu yoldan dön, artık bebek de gelecek, kendine bunu yapma, yanlış bu diyor. Bebeğini doğurma ve ilişkini bitir diyor. Çok zor, hangisi doğru neye göre kime göre, beynim benimle oyun mu oynuyor bilmiyorum. Sanki bitmiş içimde, size oldu mu hiç? Tekrar beğenip sevebildiniz mi?
Mesela ne olduda boyle soğudun ihanetmi etti şiddetmi ?Bir şeyler soğuttu bu durup dururken olmadı ve benim için de çok zor.. Ayrıca planlı bir gebelik değildi. Ben sadece yaşayan var mı bunu merak ediyorum..
Hep böyle zaten sevmiyorlar ama sevişiyorlar istenmeyen gebelik ama korunmuyorlar sonra olan çocuğa oluyor sevgisiz berbat bir ortamda doğuyor büyüyor.Biraz teknik konuşalım.
Şimdi bir aylık hamileyseniz yani 4 5 haftalık ortlaama 15 gün önce sevişmişsiniz ve hamile kalmışsınız demek. Gebeliğin ilk 2 haftası gebe değilsinizdir. Son regl tarihinden itibaren hesaplamak kolay olur böyle hesaplanır sadece.
Aydınlanalım sevmediğinize karar verdikten sonra seviştiniz mi?
Bi de sanki bi anda bitiyo bu sevgi sevişe sevişe ayrılıyolqr vallaHep böyle zaten sevmiyorlar ama sevişiyorlar istenmeyen gebelik ama korunmuyorlar sonra olan çocuğa oluyor sevgisiz berbat bir ortamda doğuyor büyüyor.
Sebep neydi peki, elle tutulur olan şeyler var mıydı? Yoksa birikim ve bıkkınlık mı?Aynı düşünceleri keçen sene yaşadım.şimdi diyorum ki keşke hamileyken ayrılsaydım.eger içinde böyle hiss oluşduysa ilişkinizi gözden geçirin.Ben bebeyime kıymazdım boşansam da.inanın bebekden sonra eşiniz düzelse dahi,olanlar unutulmuyor.şu an boşanmak istiyorum
Dışarıdan gördüm yeşil türbe,içine girdim estafirullah tovbe)anneci bir eş,dominant kaynana.hatta kaynanam yüzen çocugu düşürüyordum az kalsın.nişanlıyken ideal erkek evlenince içinden hanzo çıktıSebep neydi peki, elle tutulur olan şeyler var mıydı? Yoksa birikim ve bıkkınlık mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?