• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

hamileymişim

Ultrasonda görene kadar bende sizin gibiydim, bir yengem var canım yengem ilk doktor kontrolümüze eşim, yengem ve ben gittik, yengem doktora gidene kadar Mune inanamıyorum senin hamile olduğuna deyip durdu, ultrasonda bebeği görünce eşimle ikisi ağlaştılar:)) bende ki böyle bir anı işte, yani hayal dünyasında gibi oluyorsunuz gerçek gibi gelmiyor gebelik, garip bir his, o hissi anlıyorum, tarifi olmuyor yaşayan bilir:))


ayyy ne kadar güzel :) evet işte tam olarak böyle bi his çok güzel tarif ettiniz, ne güzel demek yalnız değilmişim
 
çocuk büyütmek dünyanın en zor en yorucu en fedakar işi.
ama bir kez yüzüne gülünce hayatta ki tek önemli şeyin o olduğunu anlıyorsun. başka herşey bomboş geliyor.
çocuk doğmadan önce m.l gibi yaşıyormuşuz diyoruz eşimle bazen :D
gözümü kapattığımda hayatta ki en güzel anım neydi acaba derken dr oğlumu göğsüme fırlatması geliyor :D benim şok oluşum falan.
hiç kötü şeyler düşünme. bol bol dua et sağlıkla gelsin, uykusu yerinde, gazsız akıllı bir kuzu olsun diye ;)
sağlıkla al kucağına inş.
 
ayyy ne kadar güzel :) evet işte tam olarak böyle bi his çok güzel tarif ettiniz, ne güzel demek yalnız değilmişim
Gerçekten bedenen ruhen hazır olanların bir kısmı hemen kabulleniyordur ama hazır olmayanlar veya hazır olupta ummadığı anda hamile kalanların duyguları çok karışık oluyor, tarif etmek zor, gözle göremediğiniz elle tutamadığınız birşey var rahminizde, gerçek mi değil mi bilemiyorsunuz, gördüğünüz bir çift çizgi, işte o yüzden diyorum ultrasonda kalp atışını bedenini görene kadar bu his devam eder, birde rahat hamilelik geçirenlerden olursanız benim gibi, öyle aşırı mide bulantısı, fenalık hissi, yemek yapmaktan bile tiksinme olmamıştı, bir tek en sevdiğim içecek çaydan soğumuştum o kadar, hoplayıp zıplıyordum, arkadaşımın kınasında en çok oynayan bendim vs :)) işte böyle olunca hepten hayal gibi geliyor :))
Hayırlı olsun yeniden :anneadayı::nazar:
 
Nasıl da gittim geçen seneye, öğrendiğim ilk anlara.
İlk gün içim dışıma çıkana kadar ağladım, hatta en net hatırladığım eşim rahatlıcaksan vur hadi demişti de yapıştırmıştım bir tane :)
4 gün ağladım.
Sonra normale döndüm yavaş yavaş, bulantılar başladı.
Bi gün baktım bulantım yok.
Ben yine içim dışıma çıkana kadar ağladım "Allahım midem bulanmazsa ben onun orda olduğunu nasıl anlarım." diye.
O yüzden bulantılarımı çok sevdim ben :)
Konu kaydı anlatırken.
Böyle anlattıkça da ağlarım hâla işte şapşallığıma.

Tebrik ederim, harika bi hamilelik geçirir ve sağlıklı bir bebek alırsınız inşallah kucağınıza.
bayıldım :) rabbim uzun ömürler versin bebeğine de sana da
 
Hayat o kadar tuhaf ki..
başkasının hiç istemediği bişey sizin bu dünyada ki en büyük hayaliniz. .
bana biri hamilesin dese düşer bayılırım. .
hayatımda ki en büyük sevincim olarak tarihe yazılır. . yatar kalkar ağlar allaha şükür ederim bana bu mucize yi layık gördüğü için. .
kısır bi insan olarak yazıyorum bunu. ..
ben sadece şunu söylüyorum rüyamda bile görsem o gün bana mükemmel olarak geçiyor. . korkmayın çok mutlu olun lütfen ama lütfen mucizenizin farkında olun. .
burda çok arkadaşım var benim gibi dört gözle bekleyen. . Allah ol derse olur...
bizim sınavımiz da zor. .ya hiç olmasaydı diye düşün değerini bil çok sanslisin. .
Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin. .
 
hayırlı olsun :)
başlardan bir şok geçirmişsiniz normaldir
kucağınıza alınca değişir herşey :D
bu arada eşiniz ne diyor?
 
özür dilemek şu halde yanlış ve kırıcı bi cümleyi telaf etmiyor ki. birine hakaret edip özür dilemenin ne anlamı var.

şöyle düşünün.

engelli çocuk doğurmak bence delilik. tüm engelli çocuk annelerinden özür dileyerek...

sizin yaptığınız buna benziyor.

Oooovvvv....
Yapmayalım, abartmayalım, büyütmeyelim.
Alakası yok.
Benim tespitim çok yerinde, yanlış diyen gelsin beni bulsun, aramızda hallederiz :)
 
lutfen su kazayla hamile kalanlar hangi korunma yontemlerini kullaniyordu aciklayabilirmi? valla meraktan geberiyom :D
 
Sırf size yazmak için giriş yaptım. Anlattıklarınızın birebir aynısını yaşadım. İleri derecede Pko hastasıyım bana da 3 farklı Dr normal şekilde gebe kalamazsın demişlerdi ki benim de gebe kalmaya hiç niyetim yoktu. 2 yıllık evliydik üstelik korunuyorduk ve 2015 mayıs ayında hamile olduğumu öğrendim. Evde yalnızdım çift çizgiyi gördüm, şok oldum şok.
Eşime sarılıp günlerce ağladım, çocuk sahibi olmaktan çok korkuyordum ve hatta çocuk sahibi olmak istemeyen kadınlarla ilgili yazılar okuyordum sürekli( ben bu yazıları okurken hamileymişim haberim yokmuş) Sadece ailelerimize söyledik çünkü ben kimse bilmesin istedim, yakıştıramadım kendime bana göre çocuk sahibi olmak ilkel bir duyguydu. Derken bulantılar başladı cehennem gibiydi o günler, yurtdışı tatili planlarken yataktan çıkamaz hale gelmiştim. İşe sürünerek gidiyordum ve iş arkadaşlarımdan da saklıyordum durumu.
Derken karnım çıkmaya başladı ve ben de iyice alışmıştım bebeğime. Çok güzel bir normal ve doğal doğumla bebeğime kavuştum. Hiçbir şey korktuğum gibi olmadı. Evet tıpkı sizin gibi bir gecede tüm hayatım elimden alınmış gibi hissetmiştim ben artık yoktum, özgür ruhum, keyifli sofralar, gece eğlenceleri... ama şimdi her şey eskisinden daha güzel ben anne olmayı çok sevdim, bazen oğluma baktıkça üzüldüğüm günler için vicdan muhasebesi yapıyorum.
Kendinizi üzmeyin korkmayın ya da korkun bence korkmak da güzel, korku dikkati arttırır ile yarar. Bilinçli ve harika bir anne olacağınızı hissediyorum. İnanın geçecek bu karışık duygularınız, sizi biraz olsun rahalatmışımdır umarım. burcubahar0635 burcubahar0635
 
merhaba kızlar...

Eşimle 4 yıldır evliyiz.Bugün hamile olduğumu öğrendim.Ne hissetmem ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.Beni burda bilen bilir hiçbir zaman çocuk meraklısı bir insan olmadım ve düşünmedim de hatta istemiyodum bile.Zaten tedavi olmadan nasıl hamile kalabildim anlamış değilim çünkü azılı bir pko hastasıydım.Doktor normal yollarla hamile kalmama imkansız gözüyle bakıyodu.Bu yaşadığım mucize mi yoksa kaderim mi ne desem bilemiyorum.Psikolojik açıdan hiç hazır değildim.Aldırmayı düşünmüyorum tabii ki ama korkuyorum işte.Ne hissetmem gerektiğini ve ne düşüneceğimi bilemiyorum.Sanki bu sabahtan itibaren bütün özgür ve rahat hayatım ebediyen bitmiş gibi hissediyorum.Bi sabah kalktım ve tüm hayatım değişti.
Hamileliğini benim gibi öğrenenlerden akıl istiyorum.Naptınız,bu fikre nasıl alıştınız?Nerden başladınız? İçimi dökmek istedim lütfen biraz anlatın bana, tecrübelerinizi paylaşın.
2 yıl beklemiş ve çok istemiş biri olarak sonuca inanamamış ve eşimle ağlamıştık.Dünyanın en güzel şeyi çocuğundan anne kelimesini duymak.... Kucağına almak nasip olsun inşallah,hamileliğimde hep mutluydum ,ne güzeldir hamile olmak ,kıpırdanmaları hissetmek ve birine can vermek.Doya doya tadını çıkart
 
Ne guzel allah nasip etmis bence sevinin.hayatiniza bir birey kopmayacak bir bagla bagli insan geliyor.
Tebrik ederim hic olumsuz duygulara kapilmayin hamisligin tadini ciartin hamileer bana hep sempatik gelmistir;)
 
Oooovvvv....
Yapmayalım, abartmayalım, büyütmeyelim.
Alakası yok.
Benim tespitim çok yerinde, yanlış diyen gelsin beni bulsun, aramızda hallederiz :)
Ben size katılıyorum. Hem de buraya yazamayacak kadar uzun uzun. 2 yaşında oğlum ve yeni yeni dinginleştim sakinleştim. Am her evrede delilik başka bir boyuta geçecek. Bazen oğlan 2 yaş krizi sırasında istediğini yaptıramayınca kendini yerlere atmalar ağlamalar bağırmalar. İzliyoruz eşimle ve dediğimiz cümle aynen biz deli miydik oluyor :KK53:
Ama bu ne pişmanlık ne de kızgınlık. Deliliğini de seviyor insan.
 
merhaba kızlar...

Eşimle 4 yıldır evliyiz.Bugün hamile olduğumu öğrendim.Ne hissetmem ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.Beni burda bilen bilir hiçbir zaman çocuk meraklısı bir insan olmadım ve düşünmedim de hatta istemiyodum bile.Zaten tedavi olmadan nasıl hamile kalabildim anlamış değilim çünkü azılı bir pko hastasıydım.Doktor normal yollarla hamile kalmama imkansız gözüyle bakıyodu.Bu yaşadığım mucize mi yoksa kaderim mi ne desem bilemiyorum.Psikolojik açıdan hiç hazır değildim.Aldırmayı düşünmüyorum tabii ki ama korkuyorum işte.Ne hissetmem gerektiğini ve ne düşüneceğimi bilemiyorum.Sanki bu sabahtan itibaren bütün özgür ve rahat hayatım ebediyen bitmiş gibi hissediyorum.Bi sabah kalktım ve tüm hayatım değişti.
Hamileliğini benim gibi öğrenenlerden akıl istiyorum.Naptınız,bu fikre nasıl alıştınız?Nerden başladınız? İçimi dökmek istedim lütfen biraz anlatın bana, tecrübelerinizi paylaşın.
Tebrik ederim ! Sağlıkla doğar insallah ...bende küçük kizima hamile kaldığım vakit kendimi hiç hazır hissetmiyordum. Büyük kızım (daha bebek) 2.5 yaşındaydı :( çok üzüldüm ,çok ağladım .bol problemli ,hastalıklı bir hamilelik geçirdim .tabiki onu hissettikten sonra hepsi gecti (ilk tekme) kucağıma aldığım gün de kendimden utandim. Allah cezamı verdi zaten 20 günlükken onu kaybetme korkusuyla sınadı beni (hastanede yattı ,durumu kötüydü ) ..sonra birde sukursuzlugumden utandım .rahat hayatımdan ödün vericem diye bebeğimi istemiyordum resmen :( Allah affetsin ,çok pişmanım. Kizima da deli gibi aşığım, çok seviyorum .uyuyunca sabredip uyanmasını bekleyemiyorum, uyandırıp seviyorum . Bebek diye yanıp tutuşan bir sürü anne adayı varken bu yaptığımın çok yanlış olduğunu acı bir tecrübeyle öğrenmiş oldum .senin ilk bebeginmis bide .doğsun ,onsuz nefes alamayacağını gör o zaman bana hak verirsin .Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin inşallah .
 
kardeşim spiralle korunurken ikizlere hamile kalmıştı
spiral zaten kesin cozum degil diye biliyorum. hap iyi bir yontem mi sizce? en guvenilir care nedir sizce? mesela diyelimki supheli durumda hap kullandigin halde ertesi gun hapi kullanmak olur mu? kafamda deli sorular :D
 
Back
X