Sanırım ben kötü biriyim evlenmemeliydim...Kendimi berbat hissediyorum. Eşimi çok fazla yıpratıyorum sinirlerime de dilimede hakim olmayı öğrenemedim bir türlü. Olayı anlatayım. Eşim sabah kalktı hazırlanıyordu, bende ondan sonra kalktım ve bişiler hazırladım kahvaltılık... Sonra mutfağa geldi ses yok. Oturdu bu arada ben bir iki kelime bişiler dedim. Onun dışında konuşmadık... Yemeği yedi kalktı... Sonra yatak odasından saatini alacakken baktım elbiselerini yere atmış gömleğini aldım camı açtım atıcam bunu dedim. Atma dedi. Ben dedim ki sana tahammül edemiyorum zaten kızgınım... Sabah ne bir günaydın, nasılsın, ne eline sağlık vs. hiç bişi yok dedim. Sonra sustuk. Kafasından ona aldığım şapkayı çıkardı.Çok üzüldüm. Ben onu işe bıraktım. Bırakırken de dedim sanki evde hizmetçi ya da yabancı biri var gibi davranıyorsun. O da ben sabah enerjik olamıyorum daha dikkat ederim vs. dedi. Senin canın sıkıldığında benim canımı çok fena sıkıyorsun dedi... Hak veriyorum çünkü bu sadece bu günkü olay, çoğu zaman kızdığımda fevri davranıyorum... Öfkemi kontrol etmeyi nasıl öğreneceğim ben ?
kendini eleştirmen çok güzel bir şey herkes bunu yapamaz...
yapı olarak hep sinirlimiydin?
evlendikten sonra mı sinirli olmaya başladın?
Ben eskiden çok böle ezik bir tiptim sessiz sakin eline vur ekmeğini al öyle biriydim yani... Çok nadir sinirlenirdim. Çalışırken başladı bende fevrilik. Evlendikten sonra daha da arttı. Eşim sustukça ben daha fevri oldum malesef... Eşim açısından baktığımda zor biriyim, benimle yaşamanın zor ve yıkıcı olduğunu düşünüyorum. Ama kendi açımdan yaptıklarımının sebebi var, eşimle aramızda muhabbet olsun istiyorum ama yanlış yoldan anlatıyorum.
Ben eskiden çok böle ezik bir tiptim sessiz sakin eline vur ekmeğini al öyle biriydim yani... Çok nadir sinirlenirdim. Çalışırken başladı bende fevrilik. Evlendikten sonra daha da arttı. Eşim sustukça ben daha fevri oldum malesef... Eşim açısından baktığımda zor biriyim, benimle yaşamanın zor ve yıkıcı olduğunu düşünüyorum. Ama kendi açımdan yaptıklarımının sebebi var, eşimle aramızda muhabbet olsun istiyorum ama yanlış yoldan anlatıyorum.
bende de aynı sorun vardı bir dönem;
elbetteki altında nedenleri vardı;
eşime agrasif davranmaya başladım ,ufacık şeyleri büyütüyordum;
baktım olmuyor;kendimi dizginlemeye ve öfkemi kontrol altına almaya başladım;
buda ne zaman oldu biliyor musun;
eşim benden daha baskın çıkınca beni sindirdi;
yani sizdede iş o noktaya gelmeden
sinirlerinizi kontrol etmeniz gerekiyor,
gerçi en önemlisi; öfkeye neden olan faktörlerim ortadan kalkması tabi..ama ne mümkün...
hayat insanın duygularını bastırıveriyor...
Sanırım ben kötü biriyim evlenmemeliydim...Kendimi berbat hissediyorum. Eşimi çok fazla yıpratıyorum sinirlerime de dilimede hakim olmayı öğrenemedim bir türlü. Olayı anlatayım. Eşim sabah kalktı hazırlanıyordu, bende ondan sonra kalktım ve bişiler hazırladım kahvaltılık... Sonra mutfağa geldi ses yok. Oturdu bu arada ben bir iki kelime bişiler dedim. Onun dışında konuşmadık... Yemeği yedi kalktı... Sonra yatak odasından saatini alacakken baktım elbiselerini yere atmış gömleğini aldım camı açtım atıcam bunu dedim. Atma dedi. Ben dedim ki sana tahammül edemiyorum zaten kızgınım... Sabah ne bir günaydın, nasılsın, ne eline sağlık vs. hiç bişi yok dedim. Sonra sustuk. Kafasından ona aldığım şapkayı çıkardı.Çok üzüldüm. Ben onu işe bıraktım. Bırakırken de dedim sanki evde hizmetçi ya da yabancı biri var gibi davranıyorsun. O da ben sabah enerjik olamıyorum daha dikkat ederim vs. dedi. Senin canın sıkıldığında benim canımı çok fena sıkıyorsun dedi... Hak veriyorum çünkü bu sadece bu günkü olay, çoğu zaman kızdığımda fevri davranıyorum... Öfkemi kontrol etmeyi nasıl öğreneceğim ben ?
Bakın aslında siz kendi cevabınızı vermişsiniz..
Çoğu bayanda bu var, eşler eğer yumuşak başlı ise bu tip fevri davranışlara abartılı davranmıyorlarsa bayanlarda bu durum giderek uzar;
fakat bayanların anlamadığı ya da yaşamadan bilmediği birşey var, böyle erkeklerin bir kopma noktası var, koptukları anda bir daha geri dönüşü asla mümkün olmuyor olsa bile eskisi gibi hiç olmuyor.
...
Sabah uyandığında eşinizden istedikleriniz ya da akşam geldiğinde muhabbet dilekleriniz çok normal, normal olmayan bunu öfkeyle söylemeniz sizinde dediğiniz gibi.
Dediğinizi yapmaz ki böyle, yapsa bile bir süre sonra yine bırakır ya da istemeden yapar v.s
Sabah uyandığınızda '' hani benim öpücüğüm'' deyin bazen, bazende hiç karşılığını beklemeden siz öpün ve çekilin.
Ayrıca size en yakın olmak sitediği anda istediklerinizi sıralayın ona bir iki.. İşe gidince ya da eve gelip gelmez böyle davranışlar bence yapılabilebilecek en büyük haksızlık.
Mesela kıyafet konusunda evet bayan olarak istğinizde haklı olabilirsiniz ama kaç tane erkek kıyafetini katlayıp gider ki ?
Ona ''ben hizmetçi miyim şeklinde değilde '' Sana hizmet etmek bana zevk veriyor, hiç üşenmem arkandan döküntünü toplarken ama o kıyafeti katlamasan bile düzgünce koysan oraya , ya da masadan kalkınca ellerine sağlık desen v.s bu içimi okşar, beni rutinleştirmez, daha şevkle yapmamı sağlar.Böyle olunca daha mutlu olur daha mutlu ederim.Hem bayanların o arada gidip gelen ruh dalgasınada çarpılmamış olursun''
Bu ve buna benzer bir konuşma yaparsanız hem eşinizi onure etmiş olursunuz, hem inceden dileğinizi dile getirirsiniz, hem bunaltmazsınız hemde saygısını kazanırsınız.
Eğer bu bugünlük bir olay ise mazur görülebilir fakat her zaman böyle davranıyorsanız eşinizin işi zor.
Bazı insanlar öğlene kadar kendilerine gelemezler, konuşmaktan şakalaşmaktan hoşlanmazlar. Bu sizi sevmediğini ya da değer vermediğini göstermez.
Gömleği camdan sallandırmak falan çok yanlış. Eşinize hatalarını daha düzgün bir dille söyleyin. Ters teper yoksa
Evet yanlış bir yaklaşım olmuş.
Siz de zaten farkındasınız.
Ancak kendinize fazla yükleniyorsunuz galiba.
Böyle anlarda sakin kalmak değil, o durumları ortaya çıkaran şeyleri sakince halletmek çözüm getirir.
O an öfkenizi kontrol etseniz bile, tekrarlayan durumlarda daha fena patlayabilirsiniz.
Bütün suçu da kendinize yüklemek kendinizi yetersiz hissettirebilirsiniz.
Eşim her gün öğlen arardı, bu gün aramadı beni resti çekti heralde banaMesajıma da cevap yazmadı zaten...
Çünkü sadece özür dilediniz.. Bence bu doğru değil. Yaptığınız harekette haksızdınız sadece istediklerinizde değil.Bu şekilde davranmak tamamen hatalı duruma düşürür insanı.
İnceden, dokundurmadan, karşındakini onure ettikten sonra sıkıntılarımızı anlatmalı, sonra neden öyle fevri davrandığımızı açıklayan bir açıklama yapılabilir.
....
Bu arada bırakın biraz naz yapsın eşiniz. :)
Buna hakkı var diye düşünün ve içinizi karartmayın.. Mutlaka yazacaktır ya da arayacaktır, az tavır yapacaktır, çünkü adım atıp özür dilediniz, sizde olsanız işinizi yaptıktan sonra cvp.yazardınız. Çünkü size özür dilendiğinde karşınızdakinize yapılan haksızlığı bir tarafa bırakır '' Aman Allah'ım gerçekten kırılmış kalbim '' edalarına girer insan. :)
Akşam sevdiği bir yemeği yapın, attığı pijama-elbiseyi en güzel şekilde katlayın, kendinize güzel bir bakın yapın ve kapıda çok güzel karşılayın.Cvp.yazmasa bile bunu yapın.
Konuşmaya en yakın kıvamda, yemek-çaydan sonra, bu yukarıda söylediklerimi ona güzel bir dille anlatın derim ben.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?