Öncelikle herkese hayirli günler diliyorum...
Nisan atali 5 ay oldu neredeyse. Zor ve sancili bir dönemdi. Bitirmeyi bile beceremedik biz. Düsman oldu bana, beni sucladi sadece. Herseyin suclusu bendim onun gözünde...
Ilk askim, ilk sevgilimdi. Cok güvenmistim, inanmistim. Herseyine katlandim sevdigim icin. 1 bucuk sene boyunca is bulmasini bekledim. Zor günlerinde yaninda oldum maddi manevi... Hic aklima gelmezdi onunla yolumu ayirmak. Cünkü zaten herseyine katlatmistim. Affetmistim. Hep bir sans daha vermistim. Bir ümit belki sözlerini tutar diye.
3 senemiz gecti beraber....
Cok gözyasi döktüm kirildim, hayattan sogudum. Okulumu bosverdim. Sinavlarima girmedim. Kisacasi depresyona girdim. Mutsuzlugum her halimden belliydi. Oda bunu görüyordu son zamanlarda ama hicbisey yapmiyordu benim icin. Tam tersine hep daha fazla sorun cikariyordu.
Hayallerim tüm heycanlarim yikildi. Nisandan sonra daha beter oldu hersey. Bana sahip olmus gibi herseyime karisir neyi nasil yapcagimi söylemeye basladi. Tehditler, döverim söverim demeler, calismicaksin demeler. Bukadarini beklememistim. Yanlis tanimisim yada ben tanimak istememisim.
Olmayacaginin farkindaydim bitmesi gerekiyordu ama bunu yapmak cok zordu. Yapamadim hep erteledim. Düzelsin diye ugrastim...
Ama olmadi yapilanlari hic unutamadim. Beni bi parkda zorla kolumdan cekip sürüklemesi. Polislik olacak duruma düsmemiz... Yalanlari... Sürekli paradan bahsetmesi... Para hesabi yapmasi. Nisanimda bile tepsideki parayi ailecek sorup sorusturmalari. Ne oldu kimde o para niye geri gelmedi demeleri...
Kirildim. Cok kirildim. Dile getirdim beni cok kirdiniz dedim. Yine kötü ben oldum. Ne kirilmasi ne diyorsun sen anneme babama lafmi ediyorsun gelip özür dileyeceksin dedi. Halbuki kimseye laf etmemistim...
Özel günümde dogum günümde aramadi ben aradim bugün benim yanimda olurmusun diye. Hayir olamam dedi isim var. Gönül almayi birak, hep daha fazla kirdi...
Saygisizliklar artik sadece bana degil ailemede basladi. Densiz konusmalar, görmezden gelmeler...
Artik yeter dedim ve bitirdim. Son damlaydi bu. Bittigi halde annemi arayip rahatsiz etmeye basladi. Senin kizin söyle senin kizin böyle diye... Yediremedi gururuna...
En dogru karari verdigimi biliyorum ama okadar gec kalinmiski. Okadar yipranmisimki bu sürecte. Ney icin? Benim sevmeyen saymayan, düsüncelerimi önemsemeyen sadece paradan bahseden bir adam icin...
Cok zor oldu toparlanabilmek.. Cok zor zamanlari geride birakdim.. Halada daha tam atlatabilmis degilim ama cok sükür her gecen gün daha iyi olmaya calisiyorum. Ne olursa olsun hayat devam ediyor. Dünyada daha agir acilarda var biliyorum...
Biraz uzun oldu kusura bakmayin. Yazip biraz rahatlamak istedim. Cünkü icimde kalan cok sey var ona son kez söyleyemedigim...
Benden genc kizlarada bir tavsiye:
Nisanlanmadan, evlilige adim atmadan önce cok iyi düsünün. Dogru insani bulmak okadar kolay degil. Sevgiliyken bazi seylere tamam diyebiliyorsunuz gözünüze batmiyor. Ama is ciddiye binince hersey cok farkli oluyor. Göremedigin bircok yüzünü görüyorsun. Evlenince düzelir degisir diye de düsünmemek lazim. Insan 7sinde neyse 70indede odur...
Allah herkesi hayirli insanlarla karsilastirsin...
