Merhaba arkadaslar,
çoz zor gunler geçiriyorum herseyden bunaldim, 20 yasindayim ve kendi halinde biriyim. Kücuklugumden beri pek sevgi gormedim ailemden, hep diyer kardeslerime bakarak ben kenara itildim.
Babam herseye karisir hic birseye izin vermez hep bagirir, arkadaslarimlarlar cikmamdan tut televisionda baktigim dizilere kadar karisir, hayatim hep okuldan eve, evde okula geciyo ama alistim artik daha dogrusu alismak zorunda kaldim.
bunlarda yetmez gibi kendisi hem kumarci hem çalismiyo ve bundan 2ay once annemi aldattigini ogredim iyice yikildim, bunlari yasamak çok zor çok zorluk çektik halada cekiyoruz.
Hep sansizliklar beni buluyo sanki kötu sans hic pesimi birakmiyo. etrafimda hep mutlu insanlar var bakiyorum tek ben mutsuzum. neden ben bu kadar kötu seyler yasiyorum senağlama çok yanlizdim derdimi anlatacak kimsem yoktu dogru duzgun arkadasimda yok. tam o ara biriyle tanistim herseyim olmustu dert ortagim, canim herseyim, bana deger veriyodu ilk defa hayatimda biri bana deger veriyodu cok mutluydum ama kendisi Tûrkiyede yasadigi için pek gorusemiyoduk ama her gun konusuyoduk telefonda olsun msnde olsun. varligi yeterdi.1senedir konusuyoduk. 4gün once benden ayrilmak istedigini soyledi sogumus benden birsey hissetmiyomus artik hayata en guvendigim insan beni birakti oysa ona o kadar çok ihtiyacim vardiki beni acimasiz dunyama birakti gitti o kadar yanlizimki hic konusabilcegim derdimi anlatabilcegim kimsem yok tek siz varsiniz napcam arkadaslar bunaldim resmen biktim bu hayattan tahamul edemiyorum artik kendimi çok yanliz hissediyorumsenağlama