gerçekten hayat bir oyun...
oyuncular zorlu ama....
hayatta her zaman ne istediğimizi bilmemiz gerek diye düşünüyorum...
her zaman piyon değil,esas taş olmalıyız...
öncelik ben olmalı,çünkü ben varsam herşey var...
önce ben,beni düşünmeliyim,sonra çevremi...
önce çevremi düşünürsem,ben arada kaynar giderim...
bu dengeyi kurabilmek çok önemli...
bu oyunda bize düşen rolümüzü en iyi şekilde oynamak,
sevilen bir kişi olarak anılmak,kaybedildiğimizde
gerçekten arkamızdan üzülenimizin olması herhalde büyük mutluluk...
Allah gecinden versin,ama gerçek hayata geçişimiz,
ve oyunun son sahnesi herkes için hayırlı olur inşallah...
sevgiler...