hayat bize son oyununu oynamış :(

E

elftrk15

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
3 Nisan 2013
28
6
86
Her sorunumda burayı açıp okuyodum.ama hiç üye olmayı düşünmemiştim.şuan doğru yeremi yazıyorum onuda bilmiyorum.çok sevdiğim eski eşimi kaybettim.2 ay oldu acısı hiç geçmiyo.10 yıl çocuk sahibi olmak için uğraşmıştık.hiç bi sorun yoktu ama olmadı.o çok istiyodu baba olmayı.o yüzden anlaşarak ayrılmaya karar vermiştik.ayrıldık ama birbirimizden hiç kopmadık.sonra tekrar evlenmeye karar vermiştik.çünkü birbirimizi çok seviyoduk.şimdi ona çocuk verememiş olmanın vicdan azabınıda yaşıyorum.insanlar ölüm acısına nasıl alışıyo anlayamıyorum.o benim herşeyimdi.çok iyi bi eş çok iyi bi insandı.keşke beni kırmış incitmiş olsaydıda şuan unutmak için bi bahanem olurdu.tekrar evlenmeye hazırlanıyoduk.çocuk işini unutmuştuk.tatil planları yapıyoduk.ama olmadı ansızın bi kazayla vefat etti benim herşeyim.yapayalnız kaldım koskoca evimizde.ona bi evlat veremedim.hep kendimi suçluyorum.dayanacak gücüm kalmadı.o melek gibi bi insandı benim için.beni hiç kırmadı aksine bi bayan olarak ben daha sinirliydim o hep sabırlı.onun gibi bi insanı kaybettiğime inanamıyorum.geçermi bu acı unutulurmu.bişey söyleyin.yoksa ölünceye kadar ağlıycakmıyım ben.çok hayallerimiz vardı.hepsi uçtu gitti.
 
Oncelikle basiniz sagolsun. Cok zor bir durum evet dediginiz gibi kolay degil hatta hic kolay degil ama hayat malesef devam ediyor size tavsiyem benden yanlis anlamayin sakin ama boyle durumlar psikolog sonucu biraz daha torpulenebiliyor bence bir deneyin derim
 
Başınız sağolsun...Bu durumu yaşayan ilk kişi siz değilsiniz , sonuncu da olmayacaksınız hayatın kanunu bu.. İnsanlar annelerini, babalarını, kardeşlerini, evlatlarını, sizin gibi eşlerini kaybediyorlar.eminim çok zor bir durum lakin alışacaksınız.Sadece zamana ihtiyacınız var.Onun için yapabileceğiniz en iyi şey bol bol dua okumak..Kendinizi bırakmayın lütfen, her şey nasip kısmet çocuğunuz olmadıysa Allah'ın takdiri..O yüzden hırpalamayın kendinizi çok fazla
 
Başınız sağolsun. Ama vicdan azabı çekecek bir şey yok, üzmeyin kendinizi.
 
Başınız sağ olsun öncelikle. Yukarıdaki arkadaşlar da söylemiş, vicdan azabı çekmenizi gerektirecek bir durum yok ortada. Bir sebep olmuş boşanmışsınız, demek ki yapamamışsınız dayanamamışsınız bazı şeylere. Çektiğiniz acıya gelince, unutursunuz demiyorum çünkü ne zaman aklınıza gelse üzüleceksiniz ama zamanla daha az aklınıza gelmeye başlayacak. Unutmayın zaten, neden unutasınız ki?
 
Allah rahmet eylesin ,size sabırlar versin.eşinize çocuk veremediğiniz için üzülüyorsunuz ama eşinizin ömrü bu kadarmış,bir çocuğunuz olsa oda babasız kalmış olacaktı.belki çocuğunuz destek olacaktı size ama küçük bir çocuk için babasız kalmak daha acı olurdu, o yüzden nasip olmadı diye düşünün.acınız çok taze şimdi bu duyguları yaşıyor olmanız çok normal,her geçen gün acınız hafifleyecek.Allah sabrını vericek zamanla.
 
Merak etmeyin geçecek, öncelikle başınız sağolsun.
Eşin ölümü insanda en çok acı yaratan şeylerden biridir.Daha üzerinden 2 ay geçmişken böyle düşünmeniz normal.İnsan yas sürecini bir buçuk senede tamamlar.Daha zamanınız var normale dönmel için.
 
basin sagolsun da cocuk icin neden uzuyorsun kendini babasız kalmasi daha mi iyi olurdu? her gün babasizlik cekmesi daha mi iyi olurdu?
 
Allah rahmet eylesin size sabırlar versin. Kendinizi suçlamayın çocuk nasip işi kısmet değilse olmaz. bu da dünyanın sonu değil. İnsanlar yaşadıkça yakınlarını kaybederler bu hayatın kanunu maalesef. Acılar bizim için ama ilk zamanki gibi kalmıyor hayat devam ediyor ve etmek zorunda. Çünkü hepimiz gideceğiz sonuçta.
 
Allah rahmet etsin mekanını nur eylesin inşallah. Çocuk olsaydı sizin için ondan bi parça olucaktı ama o çocukta babasız kalıcaktı herşey daha zor olucaktı.
Allah sabırlar versin inşallah
 
Eşimle anlaşamadığım için değil onun çocuk isteğinin aşırı seviyede olduğunu bildiğim için , tedavilerle ve boşa çıkan ümitlerle fazlasıyla yorulduğumuz için anlaşmalı ayrıldık.çünkü onu çok seviyodum.benim sadece eşim değil babam kardeşim arkadaşım gibiydi aynı zamanda.bir kere bile kalbimi kırmamıştı.ağlayarak boşanmıştık :)
 
Başınız sağolsun ben de 4 sene önce babami kaybetmiştim ilk anda senin hissettiğine benzer şeyler hissettim. Babam vefat ettiğinde bekardım. Ben simdi nasıl babasız evleneceğim? Benim cocuklarim dedelerini görmeyecek mi? Diye içim yandı hep... geçmişle ilgili olarak da hep acaba hakkini helal etmiş miydi bana diye düşünüyordum..

Eğer dini inancınız varsa atlatmaniz çok daha kolay olacaktır. Onun ahirette çok daha güzel bir yerde olduğunu bilmek ve bizim de zamanı gelince ona kavusacagimizi düşünmek insanin acısını hafifletiyor.

Hayatınız bundan sonra çok daha farklı olacak siz artik hic bir zaman eski siz olmayacaksınız ama bu sadece olumsuz anlamda değil olumlu anlamda da değişeceksiniz. Acınızı bastırmayın doya doya yaşayın ama o acıyla da kendinizi yasayan bir ölü haline getirmeyin. Onu hic bir zaman unutmayacaksınız dışardan sizi görenler anlamayacaklar ama sizin içiniz de hep bir parca eksik olacak belki çok enteresan laflar da duyacaksınız en yakınlarınızdan. Sık sık rüyalarınızda onu göreceksiniz bazen kimse yokken veya herkes uyurken ağlama krizleri de olacak ama hayat devam edecek sizin de çok güzel günleriniz olacak çünkü bundan sonra biraz da onun için yaşayacaksınız..

Allahtan size sabırlar diliyorum. Ondan geldik ona donecegiz, bize düşen onun takdirine razı olmak...
 
Teşekkür ederim sağolun.yalnız yaşadığım için hep ağlıyorum.o hep güçlü olmamı isterdi.ayrıldığımızdada hem ağladı hemde dimdik ayakta duracaksın güçlü olmalısın aklım sende kalmasın demişti.
 
Gözümde canlandi gece gece cok uzuldum. Allah sabir versin size. Esinizinde mekani cennet olsun insallah
 
Basınız sagolsun. Ölüm bizler icin, diyecek pek fazla bir sey yok... Allah sabır versin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…