Hayat neden anlamsız geliyor daha bu yaşta

İçimde bunları yazarken bile bir boşluk hissi... Neyi neden yapıyorum bilmiyorum. Bir şeyler için çabalıyorum ama bunum sonu yok hissi. Uğraşları olan biriyim ama son bir kaç haftadır herşey boş gelmeye başladı. İçimde bir sıkıntı, en sevdiğim alışverişe karşı bile ilgisizlik. Ara ara ağlama hissi... Konuşabilceğim beni anlayacağını düşündüğüm kimse yok. Benim yaşımdakiler hatta bendenn çok çok ileri yaştakiler kahkahları patlatırken ben herşeye karşı kayıtsız hissediyorum. Bu döngüden nasıl çıkabilirim
Herkesin dönem dönem zorluklar yaşadığını hatta hiçbir şey olmasa bile boşlukta hissettiğini kabullenerek çıkabilirsiniz. Tüm bunlar normal. Bir de insanın kendini faydalı hissetmesi hayatını anlamlı kılar. Sevgi evlerinde masal okuyabilirsiniz, hayvan barınaklarına gidip hayvan seçebilirsiniz, görme engelliler için sesli betimleme yapabilirsiniz vs vs bir sürü seçenek var bunlar size kendinizi daha iyi hissettirir
 
Kuzum bir soz vardir kendinize depresyondamiyim diye sormadan etrafinizdaki insanlarin g.zekali olmadigindan emin olun diye belki seninkide boyle.birseydir?o kadar uzulmussun tabi bu asamada etrafa guclu goruneyim diye daha dik bir durus sergilediysen ama.esasinda hassas biriysen bunlar olur (bos bos bakmalar daralmalar vs) ,birkac haftadan fazla surerse yardim alin derler uzmanlar...


beyhan budak videolarini tavsiye ederim ilk etapta
Beyhan Budakı hiç kaçırmadan izlerim her yeni videosunu. Ses tonundaki sakinlik ve anlattığı her şey bana hep iyi gelişmiştir. Nokta atışlı cümleleri oluyor, hiç bakmadığım tarftan bakmamı sağlayan. Evet ben hassas bir insanım sanırım biraz da. İçime dert olup söyleyemediğim çok şey olur. Mesela etrafım benim depresyona ilerlediğimi bilmez şuan sorsalar hep güçlü görünmeliyim mcadelem oluyor. Çünkü anladığım bir şey var insanlara kazanmak yetmiyor seninde kaybettiğini görmek istiyor sözü o kadar doğru ki. Benim üzüntüm sadece beni seveni üzer. Diğerleri mutlu bile olur emimim
 
Aslinda cok guzel yapmissiniz. Husran olarak dusunmeyin derim. Size iyi gelen seyler yapmakla baslayin. Kendinizi dibe cekmek yerine bir seylerle mesgul olun.
Evet benim de yola çıkma gayem sizin dediğiniz gübiydi aslında. Arkadaş diye sevinçle gittiğim yerden paramparça dönüyordum. Söylenenlere kırılacağım hi hesap edilmeden konuşuluyordu. Kaybetmemek adına kendimi ezdiğim çok arkadaşlığım oldu. Eve döndüğümde kendimi kötü hissederdim. Sonra beni hiç düşünmeden kıran herkesi defalarca vasgeçemek için zorla sürdürdüğüm arkadaşlarımı yavaşça sessizce çıkardım hayatımdan. Evet artık kendimleydim. Bu bana iyi de geldi başlarda. Ama yeni arkadaşlıklara mecalim kapmamıştı.içime döndüm o da pek iyi gelmedi galiba
 
Beyhan Budakı hiç kaçırmadan izlerim her yeni videosunu. Ses tonundaki sakinlik ve anlattığı her şey bana hep iyi gelişmiştir. Nokta atışlı cümleleri oluyor, hiç bakmadığım tarftan bakmamı sağlayan. Evet ben hassas bir insanım sanırım biraz da. İçime dert olup söyleyemediğim çok şey olur. Mesela etrafım benim depresyona ilerlediğimi bilmez şuan sorsalar hep güçlü görünmeliyim mcadelem oluyor. Çünkü anladığım bir şey var insanlara kazanmak yetmiyor seninde kaybettiğini görmek istiyor sözü o kadar doğru ki. Benim üzüntüm sadece beni seveni üzer. Diğerleri mutlu bile olur emimim
O zaman hissetiklerinde haksiz degilsin kuzum o kadar tanidikki.su yazdiklarin ama sadece sunu soylemek isterim bu insanlarin karakterlerini cozmussun bu cok onemli kime ne mesafede durman.gerektigini biliyorsun e tabi bir miktar yalnizlik getirir ama boyle devam etmez.merak etme bir kirilma noktan olacaktir

Simdi bos gelebilir ama cok gencsin hep ileriye bak, gelecekte yasa, hayallerin olsun, çabala, bosvermislik bir kazanç saglamiyor
 
Çevremin yavaş yavaş azaldığını farketmeye başladım önce bu biraz da benim seçimim oldu. Kafama uymayan beni her fırsatta üzen insanları elemekle başladım işe. Sonra yavaş yavaş yalnızlığın daha iyi geldiğini düşünmeye başladım. Sonra hayatı sorgulama evresi ve sonuç hüsrana doğru sanki
Sen bensin galiba aynı ben
 
İçimde bunları yazarken bile bir boşluk hissi... Neyi neden yapıyorum bilmiyorum. Bir şeyler için çabalıyorum ama bunum sonu yok hissi. Uğraşları olan biriyim ama son bir kaç haftadır herşey boş gelmeye başladı. İçimde bir sıkıntı, en sevdiğim alışverişe karşı bile ilgisizlik. Ara ara ağlama hissi... Konuşabilceğim beni anlayacağını düşündüğüm kimse yok. Benim yaşımdakiler hatta bendenn çok çok ileri yaştakiler kahkahları patlatırken ben herşeye karşı kayıtsız hissediyorum. Bu döngüden nasıl çıkabilirim
Aşık mı olmuştun ?
 
Back
X