- 7 Şubat 2015
- 277
- 104
- 123
- Konu Sahibi littlelady
-
- #1
Genelde dizilerde oluyor bu kadarı.Hep özendim okulunda/işinde başarılı sevdiği adamla beraber olup güzel arkadaş çevresi olanlara.
Başta takmıyordum, ama zamanla arkadaşlarla kafeye gitmediğimde yeni şeyler tatmadığımda doğumgünümde anladım yalnız olduğumu. Zamanla birikti kısacaAcaba cok mu kafaya takiyorsunuz ya da insanlarla rahat degil misiniz
Birini bile başaramadım ki birinden taviz vermek yine iyidir. Bir de başarabilenler gördüm az olan arkadaşlarımdan ...Genelde dizilerde oluyor bu kadarı.
Birinden taviz veriyorsunuz illa ki :)
Her şey ne yazık ki dört dörtlük olmuyor.
Bu hepsine sahip olanlar olabilir tabii ama azınlıktalar bence...
Yalniz olmanin da guzel taraflari var tek basiniza bir yere gidip kahve icebilirsiniz yakin arkadaslari ve sevgilisi olan insanlarin da yalniz kaldigi zamanlar oluyorBaşta takmıyordum, ama zamanla arkadaşlarla kafeye gitmediğimde yeni şeyler tatmadığımda doğumgünümde anladım yalnız olduğumu. Zamanla birikti kısaca
Çok güzel yazmışsınız, çok teşekkür ederim. Ben çekingenim biraz evet. Kurslara başlamak istiyorum belki faydası olur diye. Yeni biriyle ne konuşacağımı bilemiyorum kalıyorum öyle. Eğer yanımda samimi bi arkadaşım varsa rahat konuşuyorum ondan güç alıyorum ama tek başıma kalabalığın içine girdiğimde köşeme çekiliyorum konuşacak bir şey bulamıyorum. Heyecanlanıyorum. Bu durumu halletmek istiyorum susup durmaktan yalnız kaldığım için telefonla uğraşmaktan inanılmaz sıkıldım. Arkadaşım da başka şehirde okuyordu. Son sınıfta yeni insanlar tanıdım çok fazla insanla muhabbet ettim (stajdayken) filan dedi samimi de çok arkadaşı vardır, yıllardır devam eden bir ilişkisi de. İmrendim ben de tabiÇok kasmadan akışında arkadaş olamıyor musunuz? Fazla mı çekingensiniz? Yoksa biz mi fazla girişkeniz, akılda kalıyoruz? :/
Geçen sene memnun kaldığım için bu seneki tatili de aynı şehirde geçirmek istedim, vazgeçmiş, iptal yoluna girerken, çat kapı "Ya illa boş otel bulunur, sokakta mı kalacağız sanki" dedik çıktık. Geçen seneki otelimize gittik ve resepsiyonist-müdürler direkt tanıdılar, sağ olsunlar hemen yerler ayarlandı. Bu sene daha bi kanka gibi bi şey olduk, bildiğin arada canımız sıkılırsa yanlarına inip iki üç laflıyoruz, dondurma aldık misal kendimize, geçerken resepsiyonculara da aldık komple "Giriş kat çok sıcak, serinleyin yav" diyerek. Böyle böyle muhabbet, tebessüm, minik jestler, insan her yerden tanıdık bulur kendine.
Şu an sahildeyiz bi barda takılıyoruz, burayı otelciler tavsiye ettiler mesela "On numara mekandır, adımızı verin girin, turist diye canınızı çok yakmazlar"dediler gülerek. Yani... Seneye bu taraflara yine gelsem gelirim, arkadaşlar edindik tatilde.
Turda balayı çifti ile muhabbet sohbet, çok ortak yönlerimiz de çıktı, telefon notları verdik, "Bizim taraflara tatil düşünürseniz yardımcı oluruz" dedik. Bunlar ayak üstü gelişen muhabbetler ile aynı frekansta buluşma işi galiba.
Resim kursundan çok arkadaşım oldu hala görüştüğüm, biri bizim ilin gönüllü hayvan koruma ekibinde, oradan sohbet derken ortak yönler vs, arada çay kahve içmeye görüştüğüm bi arkadaşım daha oldu.
Bilemedim, kendiliğinden oluyor galiba. Gıcık olan tam olur, seven de sever, öyle bi garip bi şeyim. Formülü samimi davranmak sanırım.
Allah mutluluğunuzu daim etsin inşallah. Evet ben de saçma sapan ilişkiker yaşadım. O kadar asosyalim ki internetten tanışmayla oldu iki kere. Zaten kısa süre sonra da bitti. Dışarda görerek vakit geçirerek heyecanlanarak bi ilişkim olsun istiyorum zira kalbimin yerini bile unuttum. Siz nasıl tanıştınız? Bana dua et ben de aradığımı bulayımHer şeyi mükemmel insan yok ki. Mesela mutlu bir ilişkim var ama arkadaş çevrem parlak değil. Sizde şeye dikkat ettim, tek başınıza alışveriş yapmayı başarabilmeniz. Ben hayatta yapamam illa yanımda kardeşim falan olacak bana yorum yapacak ve bu durum çok kötü. Kendi kendinize yetiyorsunuz demektir bu.
Elbet bir gün ilişkiniz olacak, hatta her an olabilir. Ben çok erkekle tanıştım olmuyordu sonunda saçma sapan düşüncelere girdim kısmetim mi bağlandı diyesevgilim hiç beklemediğim anda girdi hayatıma mesela. 1 hafta içinde sevgili olduk.
Hele bir işe girin çevreniz de olacak sevgiliniz de. Bir de atılgan, konuşkan olun. Aileden başlayın konuşmaya, çevreye de yapmaya başlarsınız. Çenesi düşük de olmayın tabi ki ama konuşun. İnsanlarla tanışmaya çalışın
Kalabalikta koseye cekilip telefona bakmaktan vazgecmekle baslayabilirsiniz. İnsanlara sorular sorun nerelisin ne is yapiyorsun ne okuyorsun nerede yaşıyorsun falan gibi illa bi yerden baglanirÇok güzel yazmışsınız, çok teşekkür ederim. Ben çekingenim biraz evet. Kurslara başlamak istiyorum belki faydası olur diye. Yeni biriyle ne konuşacağımı bilemiyorum kalıyorum öyle. Eğer yanımda samimi bi arkadaşım varsa rahat konuşuyorum ondan güç alıyorum ama tek başıma kalabalığın içine girdiğimde köşeme çekiliyorum konuşacak bir şey bulamıyorum. Heyecanlanıyorum. Bu durumu halletmek istiyorum susup durmaktan yalnız kaldığım için telefonla uğraşmaktan inanılmaz sıkıldım. Arkadaşım da başka şehirde okuyordu. Son sınıfta yeni insanlar tanıdım çok fazla insanla muhabbet ettim (stajdayken) filan dedi samimi de çok arkadaşı vardır, yıllardır devam eden bir ilişkisi de. İmrendim ben de tabiben neden yapamıyorum, bir yerden başlamalıyım yoksa 20 li yaşlarım heba olacak dedim (22yim şuan)
Her şeyimi yalnız yapıyorum zaten. Alışverişimi, kahvemi. Bunalıp ağladığımda bile kendi göz yaşımı kendim siliyorum. Böyle anlarda samimi bir arkadaş grubuna bazen de sevgili sıcaklığına ihtiyaç duyuyorum. Ailem hep yanımda allah a şükür ama insan bunlara da ihtiyaç duyuyor. bu kısa süreli bir durum değil. Uzun zamanlar sonucu vardığım nokta. Patlama noktasına geldiğim için buraya yazmak istedimYalniz olmanin da guzel taraflari var tek basiniza bir yere gidip kahve icebilirsiniz yakin arkadaslari ve sevgilisi olan insanlarin da yalniz kaldigi zamanlar oluyor
Çok güzel yazmışsınız, çok teşekkür ederim. Ben çekingenim biraz evet. Kurslara başlamak istiyorum belki faydası olur diye. Yeni biriyle ne konuşacağımı bilemiyorum kalıyorum öyle. Eğer yanımda samimi bi arkadaşım varsa rahat konuşuyorum ondan güç alıyorum ama tek başıma kalabalığın içine girdiğimde köşeme çekiliyorum konuşacak bir şey bulamıyorum. Heyecanlanıyorum. Bu durumu halletmek istiyorum susup durmaktan yalnız kaldığım için telefonla uğraşmaktan inanılmaz sıkıldım. Arkadaşım da başka şehirde okuyordu. Son sınıfta yeni insanlar tanıdım çok fazla insanla muhabbet ettim (stajdayken) filan dedi samimi de çok arkadaşı vardır, yıllardır devam eden bir ilişkisi de. İmrendim ben de tabiben neden yapamıyorum, bir yerden başlamalıyım yoksa 20 li yaşlarım heba olacak dedim (22yim şuan)
Tanıdığı insanlar okuduğu şehirde kaldı.O bahsettiğiniz arkadasinizla daha cok takilin sizi farkli insanlarla tanistirir
Dediklerinizi dikkate alacağım hatta siz bu topiğe yazdığınızı bile unuttuğunuzda eğer hayatımı şekle sokmaya başlamış olursam özelden yazacağım :)Kalabalikta koseye cekilip telefona bakmaktan vazgecmekle baslayabilirsiniz. İnsanlara sorular sorun nerelisin ne is yapiyorsun ne okuyorsun nerede yaşıyorsun falan gibi illa bi yerden baglanir
Yeni ortamlar kurslar arayarak işe başlamalıyım o halde:) zaten stajım da olacak öğretmenlik için:) kalabalık önünde konuşabilmek için oldukça iyi bir fırsat olabilirTakma kafana, zamanla çözersin bulursun. Ortak yönleri daha çabuk fark edersin, oradan spontane muhabbetle ilerler, ama kastıkça tuhaflaşır. Samimi, relaks.. Sohbet tıkanınca bi sessizlik olur mesela, insanlar çabuk gerilir, bende bu yok. "Sohbet bitti hadi bay bay" derim gider gibi yapar gülerim filan, gereksiz strese, ne diyeceğim nasıl olacak diye düşünüp mesele yapmana gerek yok, hepimiz bilindik alelade insanlarız işte, illa ortak noktaları yakaladığın kişiler olur, benzer etkinliklerde ortaya çıkar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?