Ben sosyal fobi hastasıyım, tedavi de gördüm, kronikleşmiş ve tedaviye yanıt vermiyorum...Hep değişmekistedim, kişisel gelişim meditasyon vs ama maalesef, gelişim sürekli olmadı, bugün oğlumu kreşe kayıt için götürmüştüm ve müdürle konuşamadım, utandım, sıkıldım, gerildim, çünkü kadın benden daha bakımlıydı, burnu
estetik, giyimi kuşamı çoklükstü,oğlumla bizse daha orta halliydik.beni sevmediler mi bilmem benimle diğerlerigibiilgilenmedi,fiyatı yüksek çekti,moralim bozuldu vs.
eşime bişi anlatıyorum, diyorum ki 20 aylık bebek ancak oyun grubuna verilmeliymiş, 3 yaşına kadar anne şefkati istermiş bebek, eşim kızarıyor bozarıyor, işten istifa etmemden korkuyor,.çünkü böyle bir niyetim vardıamaeşimistemiyor
kreşte müdür mesleğimi sordu ben de 'ev hanımıyım' dedim,eşime böylededim,eşim diyorki 'iktisatçıyım'deseydin ya sen doğumiznindesin amaçalışan bayansın ben de diyorumki 'merak etme, orada çalışmak beni mutsuz etse de kahrolsamda çalışıcam, eve getirecemparamı
ben çalışınca eşim krediçektirip üzerime arsa alacakmış, arsa üzerimeolacak ama bunlarınşimdiden konuşulması abes geliyor
geçen dışarı çıktım,oğlumu eşime emanet ettim, onlarca kez evi aradım, onu yedirdin mi, bunu yedirdin mi vs diye, 2 saat bile ayrı kalınca ağlıyorum üzülüyorum,çok duygusalmışım, herkes kreşte büyümüş,ben çalışan bayanmışım
sürekli birçalışan bayan diyor,istifamı kesinlikle istmeiyor eşim, bense istifa istiyorum,mutsuzum...
işte böyle