Hayatıma devam etmekte zorlanıyorum

Yapabileceğiniz bir hobi mi edinseniz? Evde spor egzersiz dumbbell pilates ya da resim, tahta oyma boyama vs vs bilemiyorum bir düşünün size terapi gibi gelebilecek bir uğraş edinin

Marusa_ .!.:

Yapabileceğiniz bir hobi mi edinseniz? Evde spor egzersiz dumbbell pilates ya da resim, tahta oyma boyama vs vs bilemiyorum bir düşünün size terapi gibi gelebilecek bir uğraş edinin

Genişletmek için tıkla...

Bir süredir öyle fikrim var ama kendimi oyalamaktan çok, artık çözüm istiyorum sanırım.
Ruhumda bir darlık, huzursuzluk var.
Kafam her fikre gidiyor, elim kolum tutmuyor.

Epey zor günler geçiriyorum ve bir planım yok ilk kez, resmen savruluyorum.
Bu süreç bekleyerek mi geçmeli yoksa harekete geçmem mi lazım orada çok kararsızım.

janemarple .!.:

Kangren olmuş yeri kesmek lazım yaşamak için. Babanız hasta filan olsa tamam ama adamın ruhu kötü pis herkese zararlı bi tip. Annenizi karşınıza alıp konuşun, ya ikiniz beraber bu adamı geride bırakıp yeni bir hayat kurun, anneniz evden mantı açar ne bileyim sarma sarar üç beş kuruş kazanır siz hemen para kazanacak bir atılım mı yoksa biraz diş sıkıp lisans bitirmek mi karar verir ona göre düzen kurarsınız. Ha anneniz yok ben yapamam derse sizin de onlarla beraber boğulup ölmenize gerek yok, çıkın gidin o evden. Kendinize süreler koyun ne bileyim üç ay sonra KPSS ye kadar diş sıkıcam veya bir ay sonra yurt parasını biriktirenr kadar diş sıkıcam filan gibi. Kesin tarihler insanı rahatlatır çektiklerinin sonsuz olmadığını vurgular. Umarım çabucak hayatınız düzelir

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim uzun uzun yazmışsınız.
Kendime öyle bir süre koyuyorum, şöyle baktım da aslında aklımdan çoğu öneriler geçmiş.
Sadece sürekli dürten bir duygu var harekete geç diye ama hata yapmak istemiyorum bu kadar sabretmişken.

Annemden umut yok, dediğim gibi emeği çok tabi.
Onunkisi de ayrı bir saplantı, hastalık.
Ben ondan umudu kestim zaten, kendim için karar alamıyorum.

Salvia .!.:

Bir süredir öyle fikrim var ama kendimi oyalamaktan çok, artık çözüm istiyorum sanırım.
Ruhumda bir darlık, huzursuzluk var.
Kafam her fikre gidiyor, elim kolum tutmuyor.

Epey zor günler geçiriyorum ve bir planım yok ilk kez, resmen savruluyorum.
Bu süreç bekleyerek mi geçmeli yoksa harekete geçmem mi lazım orada çok kararsızım.

Genişletmek için tıkla...

Süreci kendi haline bıraksanız alacağınız hasarı ne kadarda telafi edebilirsiniz? Yada telafi edebilecek misiniz?

Yeni bir hamle yapmanın size zararı ne kadar olur? Kısa vadede altından kalkabilir misiniz?

İki seçeneğin de belirsiz noktalarını traşlayıp emin olduğunuz kısımlar üzerinden karını zararını karşılaştırın. Hangisi ağır basıyor? Bana öyle geliyor ki sizin uçmaya ihtiyacınız var gibi.

Kontrolünü kendi kendine sağladığınız tercihlerin yan etkileri ile uğraşmak elinizde olmayan olumsuzluklarla boğuşmaktan, ebeveynlerinize ebeveynlik yapmaktan daha kolay gelebilir. Sizin bir değişikliğe ihtiyacınız var gibi görünüyor. Benim satır arası gözlemlediklerim bunlar. Elbette en iyisini yine siz bilirsiniz.

Gönlünüz ferahfeza olur umarım.
Sizin içın hayır ve güzellik diliyorum.

Psikiyatri tedaviye tekrar başlayın hemen. Duzenli bir hekim görsün.Gerekirse psikiyatri acile gidin.
Sizdeki sorun anneniz size annelik yapacağına, siz annenize yapmaya başlamışsınız. Abinin de bu carpik duzende isine gelmis sorumlulugu atmak. Ben burada çocuklarım 4 yaşında, 5 aylık vs , ailem beni istemiyor deyip katlanan kadınları bir nebze anlıyorum. Ama annenizin o adamla işi en en geç siz 18 yaşına bastığınızda bitmeliydi. Kendi kurban olmuş sizi, gelininizi de kurban ediyor. Onun hadi bu evden çıkıyoruz mantı açarım, burs alırsınız, ben tam zamanlı, siz yarı zamanlı çalışırsınız yaşarız demesi gerekirken. Zaten böyle kadınlar çok ogulcu da olur. Lütfen o kocayla sizi yıllardır yaşatan anneniz. Onun pasifliginin yükü ağır geliyor size.
Hayat güzel. Genceciksiniz, azimlisiniz, bu ortamda akli basinizda kalmissiniz. Çıkın son senenizde yurda, tedavisinize devam edin sonra karar verirsiniz.

Cok guzel fikir vermis arkadaslar, lutfen kendinizi toparlayin, kotu seyler dusunmekten vazgecin.
Herkesin ayri sıkıntıları var, hayat boyle birsey , hersey rayında gitmiyor maalesef
Umarim guzel haberlerinizide yazarsiniz buraya, seviniriz

Aklınızdaki nedir? Yazınızı okudum ama daha çok sorunun kendisinden bahsettiğinizi anladım. Yani harekete geçecek olsanız ihtimalleriniz neler?

Misk kedisi .!.:

Süreci kendi haline bıraksanız alacağınız hasarı ne kadarda telafi edebilirsiniz? Yada telafi edebilecek misiniz?

Yeni bir hamle yapmanın size zararı ne kadar olur? Kısa vadede altından kalkabilir misiniz?

İki seçeneğin de belirsiz noktalarını traşlayıp emin olduğunuz kısımlar üzerinden karını zararını karşılaştırın. Hangisi ağır basıyor? Bana öyle geliyor ki sizin uçmaya ihtiyacınız var gibi.

Kontrolünü kendi kendine sağladığınız tercihlerin yan etkileri ile uğraşmak elinizde olmayan olumsuzluklarla boğuşmaktan, ebeveynlerinize ebeveynlik yapmaktan daha kolay gelebilir. Sizin bir değişikliğe ihtiyacınız var gibi görünüyor. Benim satır arası gözlemlediklerim bunlar. Elbette en iyisini yine siz bilirsiniz.

Gönlünüz ferahfeza olur umarım.
Sizin içın hayır ve güzellik diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim gerçekten görmüşsünüz hislerimi.
Ayrımı yapmaya çabalıyorum şu an.
Bir hamle yapmak için doğru zaman mı, psikolojik olarak hazır mıyım, bölümü bitirmeli mi vs kafam doldu taştı.

Benden kaynaklanmayan her seçim, hata, kötülük fazlaca bana yansıdı ve hiçbir şey yapmadan çok bedel ödedim.
Çok bitkinim ve elim kolum kalkmıyor, kendi hayatımı yaşarken vermem gereken mücadeleye halim kalmadı.

Bir ışığa ihtiyacım var, destek hissedebileceğim ama bir an güvendiğim yakınım bile evin peşine düştü.
İyi dilekleriniz için çok teşekkür ederim, amin.

Rica ederim.
Evet haddinden fazla fedakarlık yapmışsınız ve daha fazlasıni yapamayacağınız bir noktada beklenmedik bir bencillikle karşılaşmak yeterince zor olan şartları çekilmez hale getirmiş olabilir.

Gecenin en karanlık vakti güneş doğmadan hemen öncesidir.