Hayatımda İlk Kez

Bir kere burasi adi uzerinde bir derdim var sayfasi. Karamsar yazmaniz en dogrusu, suan oyle hissediyorsunuz. Niye rol yapasinizki? Bence en yanlis davranis boyle anlarda sosyal medyada dolasmak olur. Bak ben aldatildim. Ogrenir ogrenmez ayrildim ama ogrenmeden yani ayrilmadan bir hafta once cocugumu babasi ile kresten almaya gitmistik. Sonra ayrildigimizi bi anne ogrenince ben sizi cok mutlu gormustum o an demisti. Sonra arkadasimin ablasi instada cok mutku gorunuyordunuz dedi. Yani herkesin icini bilemezsin. Tabii insallah mutludurlar ama kimsenin hayati sorunsuz değildir. Bence inaniyorsan Allah tan iste ne istiyorsan. Ben de senin gibi yalnizliktan muzdaripim. Kiz kardesim bencilligi yuzunden bana ve aileye rest çekti ve suan konuşmuyoruz. Bende artik mutlu bi yuvam ve arkadaslarim olsun istiyorum. O yuzden seni cok iyi anlıyorum. Ablanida bosver. Bende en kotu zamanlarimda kardesim tarafından yalniz birakildim. Allah isterse kardes gibi arkadaslar gonderir. Birbirimize dua edelim olurmu. Hersey guzel olacak. Siz yeterki Allah tan umudunuzu kesmeyin. Sevgiler 🌸
Aslında ben sosyal medyadaki paylaşimlara çok inanmıyorum çünkü cok defa vitrindekile vitrinin arka yuzunde durumların aynı olmasigina birebir şahitlik etmiş biriyim ama verdigim örnekleri özellikle şu açıdan verdim hayatının olumsuz ilerledigini bildiklerim bile çocuklariyla beraberken hayat onlar icin çok guzel oluyor çocuk insanı hayatın tün olumsuzluklarindan uzaklastiran bi guzellik oluyor bunun için mutlu bi yuvam bi ailem olsun isterdim.
Olumsuz bakma nedenime gelincede birkac nedenden dolayi ben 35 ten sonra anne olmayi istemeyen biriyim 34de bi kac gun kaldi yani istesemde artık o istedigim evreye yetişemiyorum

Yinede tüm iyi dilekleriniz için gercekten cok tesekkur ederim

Umarım hayatınızda güzellikler tekrar baslar yeni bir baslangıc kapilarinizi güzelliklere acar
 
Ben bosanali 2 sene oldu. Evliyken de eski eş kişi hep görevlerden uzaktaydı. Çocuğum da olmadı. Son 2 senedir yapayalnızım. Yeni bir sehirde ailemden uzak ve arkadassiz geciyor gunlerim.

Yalnızlığıma sabrediyorum. Kendimle vakit geçirmeye alışmaya çalışıyorum.

Herkes aynı durumda. Bence sosyal medya kullanmayın. Kendinize yapacağınız en kötü şey kıyaslama olur.
Hikayelerimiz cok benzer. Ben de esimden ayrildim, ailemden binlerce kilometre uzakta yasiyorum. Arkadaslarim var ama nerdeyse hepsinin bir ailesi var sürekli görüsemiyoruz. Ben yalnizligima alistim, hatta bazen böyle rahatim bile diyorum. Calisiyorum, kafama göre geziyorum, yemek yapiyorum, film izliyorum, kitap okuyorum, ailemle kamerayla karsilikli kahve iciyoruz ama bazi günler oluyor ki cok yalniz hissediyorum.
 
Hikayelerimiz cok benzer. Ben de esimden ayrildim, ailemden binlerce kilometre uzakta yasiyorum. Arkadaslarim var ama nerdeyse hepsinin bir ailesi var sürekli görüsemiyoruz. Ben yalnizligima alistim, hatta bazen böyle rahatim bile diyorum. Calisiyorum, kafama göre geziyorum, yemek yapiyorum, film izliyorum, kitap okuyorum, ailemle kamerayla karsilikli kahve iciyoruz ama bazi günler oluyor ki cok yalniz hissediyorum.
Hayatımda birinin olmasını çok istiyorum ama kimseye güvenemiyorum. Çünkü ilişki içinde çok güvenen çok bağlanan fedakar bi yapım var. Kimsenin benim özverimi sevgimi iyi niyetimi hakettiğini düşünmüyorum. Yani kendim gibi birini bulsam asla kaçırmam. Korumaya çalışıyorum kendimi yıpranmadan sahtelikten gerçek olmayan ilişkilerden.

Bakıyorum etrafıma yok gibi öyle biri. Herkes hazları peşinde. Günü güzel geçirip yarını düşünmeden yaşamak istiyor herkes. Ben de artık arayışta değilim. Olursa sürpriz olacak. Olmazsa da yalnızlığımla mutluyum.
 
Evlilik çocuk öyle birşey degil diye tutturmuş herkes. Evlilik ve çocuk öyle birşey arkadaşım. Tabi ki her evlilik ve ebeveynlik mükemmel değil ama hangimizin hayatının hangi noktası mükemmel ki. Seven ve sevdiğin bir eş, buyuttugun sonsuz sevgiyle sevdiğin ve sevildigin bir evlat. Çevrene bu isteğini dillendir bence. Evlenmek istiyorum demek kadar dogal birşey yok. İnsanlar durumdan vazife çıkarmamak için öncülük etmek istemiyor olabilirler.
 
Aslında ben sosyal medyadaki paylaşimlara çok inanmıyorum çünkü cok defa vitrindekile vitrinin arka yuzunde durumların aynı olmasigina birebir şahitlik etmiş biriyim ama verdigim örnekleri özellikle şu açıdan verdim hayatının olumsuz ilerledigini bildiklerim bile çocuklariyla beraberken hayat onlar icin çok guzel oluyor çocuk insanı hayatın tün olumsuzluklarindan uzaklastiran bi guzellik oluyor bunun için mutlu bi yuvam bi ailem olsun isterdim.
Olumsuz bakma nedenime gelincede birkac nedenden dolayi ben 35 ten sonra anne olmayi istemeyen biriyim 34de bi kac gun kaldi yani istesemde artık o istedigim evreye yetişemiyorum

Yinede tüm iyi dilekleriniz için gercekten cok tesekkur ederim

Umarım hayatınızda güzellikler tekrar baslar yeni bir baslangıc kapilarinizi güzelliklere acar
Anladim sizi fakat gun dogmadan neler dogar. Artik 40 ndan sonra bile anne oluyor kadinlar. Allah buyuk. Onemli olan gercek anlamda hazir hissettiginizde anne olmak. Inşallah herseyi en hayirli sekilde gonlunuze gore versin Rabbim.
 
E sen de çek foto at instya, filtreyi de bas gözlerin ışıldasın.
Bence mutlu olmak için başka bir güce ihtiyaç duyan zaten mutlu olamaz.
Evlenince mutlu olur muyum?
Bekarken mutlu olamayan evlenince nasıl mutlu olur ki?
Çocuğum olunca mutlu olur muyum?
Çocuk dediğin lunapark mi, neden anneyi mutlu etsin ki? Nasıl etsin. Onun görevi bir şekilde gelişimini tamamlayıp birey olmak. Arada iki sevimli söz söyler,gelir öper falan, o da huyu güzelse, aile mutlu olur. Onun dışında çocuk büyüme sancilariyla dolu bir organizma. Bugün çocuğun olsa seni nasıl mutlu edebilir ki,sen mutlu olmayı bilmedikten sonra?
Anne olmak sonsuz endişe halı, çocuğun her hastalığı, her problemi annede stres yaratır. Başka çocukların ailelerinin yaptığı ama onun yapamadığı her şey anneyi üzer. Misal kreşler.. mahalle arasında olanlar bile yani en kötüleri bile 2 bin liradan başlıyor. Ortalama olanlar 2,5- 3 bin lira falan, gercekten güzel olanlar,yabancı abladan ders alıp tüm gün okulun etrafındaki koruda oynayıp keşifle öğrenenler 5 bınden başlıyor. Mesela daha çocuğun 3 yaşındayken bile ona en güzelini verememenin üzüntüsü oluyor çoğu annede. Okula başlayacak, bakacaksın mahalle okulunda sınıflar 40 kişilik, hoca agresif yapılı... Rahatsız olup özel okul araştıracaksin imkanı yok güzel bir özel okula vermene. Çocuğunu bir sıfır geriden başlatma hissiyle başa çıkmaya çalışacaksın. Her istedigini yapsan bu sefer de doyumsuz olacak. Kocanla kavga etsen psikolojisi bozulacak...
Her an ama her an birisi için endişe edeceksin. Hem de bu zamanla azalsa da ömür boyu sürecek bir şey. Gün olacak eve gelmek istemeyecek, özgürlük ayağına başka şehirlerde okuyacak, telefonunu vakitlice açmayacak, endişelerine endişe ekleyeceksin falan...
Romantik olmaya gerek yok, çocuk dediğin böyle bir şey .
Mutsuz bir kadınin anne olunca bir anda mutlu olduğuna ben asla inanmam, annelik böyle bir şey değil .
Senin önce mutlu olmanın yollarını öğrenmen gerekir,sonra evlenip coluga çocuğa karışırsın... Bence böyle şeyleri düşünmek yerine kendine odaklan. Kimsenin de insta fotolarına iç çekme. Oralar yalan dünyalar
ayyy bir anne olarak depresyona girdim vallaaao_O
 
X