Merhaba arkadaslar,
Sadece dertleşmek istedim. Olayların üzerinden bşraz zaman geçti toparlayabildim biraz.
Kendi halinde, işinde gücünde normal bir insandım. Tek derdim evliliğe gidecek ciddi bir ilişkiye başlayamamış olmamdı 1 ay öncesine kadar. Hatta görüştüğüm biri vardı, evet diyordum bu sefer oldu, her şey güzel olacak.
Ta ki, mayısa kadar:))
1 mayıs itibariyle çocukla görüşmem bitti. Neymiş, unutamadığı eski kız arkadası aramış kafası karışmış. Hadi dedim bay bay, artık bu tarz ayakların bi sonu olmadığını tecrübe edecek yaştayım.
Ama sonrası daha berbat.
Ben belki dısarda çalışsam çok daha iyi yerlere gelip daha cok para kazanabilecekken, uzmanlık dedim. Mezun oldum, 6 sene oldu uzmanlığım uğruna çok şeyden ödün verdim. Çok çalıştım, bazen memnun oldum bazen olamadım. Ama son zamanlarda memnun degildim. Belki de bunlar tetikledi, bir gün ben böyle devam edemicem dedim.
Böyle bir devirde istifa etmenin eşiğindeyim, hatta son maaşımı alıp bırakacagım işimi. özel kliniklerin hali ortada. Kendim açsam, o kadar birikimim yok. Ama kesin kararlıyım bırakacagım. O kadar bıktırdılar köle gibi çalıştırarak.
Size soracagım su, hiç böyle bir dönüm noktasına geldiniz mi? 30 yaşında, bekar, bir işte çalışmayan ama meslek sahibi, ilerleyen dönemlerde şimdiki imkanlarına belki de sahip olmayacagını bile bile yetti be dediniz mi? Yaşadığım şehri bile degiştirip annemin babamın yanına dönesim var.
Ya da uzun, güzel bir tatile.
Aslında bunların hepsi sevgisizlikten, hep yanlış kişilerle zaman kaybedip enerjimi sömdürmekten.
Neyse, lütfen bana dua edin. Benim için hayırlı olanı seçebileyim.
Şimdiden teşekkürler
ben öyle yapmak istiyorum.
