- Konu Sahibi fahrenheit451
- #21
Merhabalar, direk konuya giriyorum.
İlk sevgilimle liseden üniversiteye kadar birlikteydik. Daha sonra başkalarıylada olduk ama ilk sevgilimle (ahmet diyelim) ayrıl barış devam ediyorduk. En son ayrılmamız kötü bi şekilde bitmişti onu çok üzmüştüm ve depresyona girdim. 2 yıl sonra hayatıma birisi girdi ve ben bu kişiyle ilişkiye girdim böyle olunca Ahmeti tamamen kaybettiğimi anladım ve onu gerçekten sevdiğimi anladım gene kötü oldum resmen hayatımdaki insandan nefret ediyodum. Daha sonra Ahmete ulaştım görüştük beni son olaydan sonra affettiğini üzülmemem gerektiğini benim mutluluğumu istediğini söyledi. Tekrar olabilme ihtimalimizin oldugunu düşünmüyodum. Bunu öğrenince daha çok üzüldüm çünkü ona diyemezdim ben başkasıyla birlikte oldumdiye . Hayatımdaki kişiyle devam ettim. Evlenmeden 3 ay önce ahmete tekrar ulaştım ağladım dedim böyle böyle evleniyorum oda istemediğin bişeyi yapmak zorunda değilsin dedi hatta ciddi oldugumu öğrenince bırak gel biz evlenelim demeye getirdi. Senden sonra hayatıma ciddi düşeneceğim biri girmedi vs dedi. Ama ben dönmedim ona en azından dedim evleneyim boşanırım. Böylece ona ben başkasıyla oldum demek zorunda kalmam.. Sonuç olarak evlendim ve büyük hata yaptığımı anladım..
Ne düşünüyosunuz
Evlenip ayrılırım dediniz öyle mi....
Evlenmek ne kadar emektir, ne kadar umuttur
Eşiniz , ailesi, sizin aileniz.....
Kusura bakmayın ama vicdansızsınız ve de ahlaktan kusurlu , eşiniz için üzüldüm, yazık
.
