Hayatınızdaki en önemli kişi sizmisiniz yoksa başka birisi mi?

  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU2
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
E

EU2

Ziyaretçi
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU2
  • #1
Kendimiz mutsuzken başkalarını mutlu etmek mümkün mü?
Bu adil bir durum mu biz bu hayata niye geldik..
kendimizi mutlu etmek için mi yoksa başkalarını mutlu etmek için mi?
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU2
  • #2
Kendimiz mutsuzken başkalarını mutlu etmek mümkün mü?
Bu adil bir durum mu biz bu hayata niye geldik..
kendimizi mutlu etmek için mi yoksa başkalarını mutlu etmek için mi?

mutsuz olduğum dönemlerde olsa,yakınlarımın mutsuzluklarında yanlarında olmaya çabaladım. onları çok sevdiğim için,o anlık sorunlarımı bir kenara bıraktığım çok olmuştur. mutsuzken bile, birilerini mutlu etmek,sorunlarına yardımcı olmaya çalışmak ,benim hep yaptığım şey. adilmi değil mi diye hiç düşünmedim. başak burcunun bir özelliği bu, .ama bu huyumdan hiçde rahatsız değilim
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU2
  • #3
Hayatımdaki en önemli kişi annemdir...
Önce o gelir....
Ama başlık ile içerik arasında pek alaka kuramadım...

Ben mutsuz iken başkasını mutlu edemem ki...
Belki eder gibi görünürüm ama pek beceremem...
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU2
  • #4
HAYATA KENDİMİ MUTLU ETMEK İÇİN GELDİĞİMİ DÜŞÜNÜYORUM
ÖNCE BEN MUTLU OLMALIYIM Kİ ETRAFIMDAKİ SEVDİKLERİMİ MUTLU EDEBİLEYİM...
BEN MUTSUZLUĞUMU ASLA GİZLEYEMEM MUTSUZKEN KİMSEYİ MUTLU EDEMEM VE ASLA MUTLULUK ROLÜ YAPAMAM...
:dilcikar:
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU2
  • #5
Hayatımdaki en önemli kişi annemdir...
Önce o gelir....
Ama başlık ile içerik arasında pek alaka kuramadım...

Ben mutsuz iken başkasını mutlu edemem ki...
Belki eder gibi görünürüm ama pek beceremem...

başlıkla içerik arasındaki alaka şu.... yani sadece kendinizimi düşünürsünüz .önce ben mi dersiniz. sevdiğiniz kim olursa olsun, kendi sorunlarınızı bertaraf edip,bir kenara bırakıp,o çok sevdiğiniz insana yardımcı olabilir misiniz. onu mutlu etmeye çalışırmısınız. yoksa dur bir dakika sana sıra gelene kadar önce benim mutsuzluklarım düzeltilmeli,onları halletmeden ,sana yardımcı olmam mı diyenlerdesiniz.....
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU2
  • #6
Hayatımdaki en önemli kişi annemdir...
Önce o gelir....
Ama başlık ile içerik arasında pek alaka kuramadım...

Ben mutsuz iken başkasını mutlu edemem ki...
Belki eder gibi görünürüm ama pek beceremem...

Konuda duygusal olarak hayatınızdaki en önemli kişi sorulmuyor..
Yani kendinizi mi daha fazla önemsiyorsunuz;ben mutsuzken başkalarını mutlu edemem diye;
Yoksa ben mutlu olmasam da başkaları mutlu olsun diyerek fedakarlık mı yapıyorsunuz.

Ben bir yere kadar bunu hayatımdaki bazı insanlar yapabilirim;
Mesela eşim gibi..kendi ailem gibi..
Tabii tüm bunlar belirli bir yere kadar yapılabilir.
Değer verdiklerim için yapabilirim..ki değer verdiklerim de benim mutsuzlukluklarmla asla mutlu olmaz.
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU2
  • #7
ben mutsuzsam kolay kolay başkasını mutlu edemem ama mutsuzda etmem

hayatımdaki en önemli kişiyse doğmasını beklediğim yavrum ALLAH onu bana nasip etsin tek dileğim bu:Saruboceq:
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU2
  • #8
kendi mutsuz olan bir insanın bir başkasını mutlu edebileceğini sanmıyorum...
yine mutsuz bir insanı da kimsenin mutlu edebileceğini düşünmüyorum...
artı böyle bir misyonumuz da yok...
insan her şeyden önce kendiyle mutlu olmalı...
hani hep deriz ya işte hayatımızda şu olursa ya da kişi olursa mutlu oluruz diye...
aslında bu mümkün değil ve mutlu olmak için sebep aranmamalı...
bir söz var çok aklımda değil ama " mutluluk varacağınız bir yer değil bir yaşam biçimidir" der...
somut olan olan şeylere değer verilen dünyada her şeyi dışarıda arar olduk ama herşey içimizde aslında...
mutlulukta onlardan biri bence...
 
  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU2
  • #9
mutsuzken çok kişiyi mutlu etmişimdir..
çünkü mutsuzluğum yüzüme vurmuyor nedense
içime atmayı da iyi becerebiliyorum (becermez olaydım)
mutsuzken biri çağırsın giderim
 
Öncelik tabiiki benim. Kendim mutlu olmalıyım ki, ailemi ve değer verdiğim insanlarıda mutlu edebileyim.
İtiraf edeyim ki anneme ve babama mutluluk rolü oynadığım da çok olmuştur. Ne kadar üzüntülü ve kederli olursam olayım onlara kesinlikle yansıtmam. Benden uzaktalar ve benim için üzülmelerini istemem. Bu bakımdan mutluluk oyunu oynamışlığım çok vardır.
 
mutsuzken çok kişiyi mutlu etmişimdir..
çünkü mutsuzluğum yüzüme vurmuyor nedense
içime atmayı da iyi becerebiliyorum (becermez olaydım)
mutsuzken biri çağırsın giderim

ben de öyleyim. pek çok yakınımı mutsuz olsamda ,mutlu etmişimdir.. gerçekten de mutlu olurlar. o an sorunlarımın üzerine kalın bir çizgi çekerim... askıya alırım. ve o yakınımı dinlerim ,yardımcı olmaya çalışırım ve gerçekten de mutlu olurlar.. elimden ne gelirse yaparım.
 
Konuda duygusal olarak hayatınızdaki en önemli kişi sorulmuyor..
Yani kendinizi mi daha fazla önemsiyorsunuz;ben mutsuzken başkalarını mutlu edemem diye;
Yoksa ben mutlu olmasam da başkaları mutlu olsun diyerek fedakarlık mı yapıyorsunuz.
COLOR]


Sorry...
Evet en fazla kendimi önemsiyorum ve fedakar bir insan değilim...
Hayatı ve insanları seviyorum, çevremdeki insanlar başkası değildir ve mutlu olsunlar isterim uğraşırım da ama kendimi mutsuz ederek yapmam bunu...
Konuşurum, anlatırım, çıkış yolu gösteririm tabii istendiği müddetçe...
Kimsenin sorumluluğunu almam yani yüzü gülsün yada mutlu olsun diye sevdiğim insanın yapması gereken şeyi ben yapmam....
İşte buna genel de fedakarlık deniyor ve her "feda" nın arkasında bir "kar" mutlaka yatıyor..
Ondan sonra ben senin için bunun yapmıştım ama bak sen yapmıyorsunlar başlıyor...
Elbette yapacaksın dostum,eşim ya da sevgilim değil misinlerden sonra ilişkiler tükeniyor..
Yok yapmam, dersimi aldım ben, kimse kusura bakmasın...
 
hiç bir şekilde işyerinde işimi yaparken asla mutsuz görünemem..o maskeyi takmak zorundayım.keyfi değil bu durumum..ne kadar sıkıntım olursa olsun havam değişmek zorunda..prensip şu çünkü;
bu kapıdan girdiysen herşeyi dışarda bırakacaksın..iyi değilsende arayıp mazeretini bildirip hiç gelmeyeceksin..:1ninca:
ama özel hayatımda kendi derdimi unutup başkalarına merhem olmaya çalıştığım dönemler çok olmuştur..yada mutluluğuna şahit olduğum..:teselli:
geçen yaz bebek için uğraştığım ve acayip depresif olduğum dönemlerde en iyi dostlarımdan biri sevgilisinden ayrıldı diye onu o moddan çıkarmak için 1 hafta dinledim..sahillere gittik..geceleri sabahladık birlikte ben ertesi gün uykusuz işe geldim..o uyudu..aman uyusun gece uyumadı diye telefonun fişini çektim..,
ne oldu??o kişi çekti gitti hayatımdan..benneyaptımki
gene herkese yardımcı oluyorum..gene elimden geldiğince destek oluyorum..
ama kafam belirli bir yerden sonrada kaldırmıyor..
şu an hamileyim herşeyden çok etkileniyorum diye benim gerçekten canımı acıtmaya değecek konulara giriyor yorumumu yazıyorum..onun haricinde yazmıyorum.okumuyorum bile.okuyamıyorum desem daha doğru..:çok üzgünüm:
 
hayatımdaki en önemli kişi su an itibariyla henüz bulamadıgım zengin kocam :teselli:
nikahı bastıktan sonra yolda görsem tanımam o başka :delphin:
 
Benim için şu hayattaki en önemli insan en ufak kardeşimdir...Ailem,kocam ve kendim de hemen arkasından gelir tabi...
 
Kendimiz mutsuzken başkalarını mutlu etmek mümkün mü?
Bu adil bir durum mu biz bu hayata niye geldik..
kendimizi mutlu etmek için mi yoksa başkalarını mutlu etmek için mi?

Mümkün ya da ben aslında hiç mutsuz olmadım :) Yazılanları okuyunca şüpheye düştüm de .

Başkaları için birşeyler yapmak bana mutluluk veriyor açıkçası. Yani tam bir fedakarlık olarak düşünmüyorum bu durumumu. Sonuçta mutlu görmek, beni de mutlu ediyor:)
Bir arkadaşımla konuşmuştuk bu konuyu. Demiştim ki başkalarının mutluluğu için birşeyler yapmayı dene, belki o zaman mutlu olursun. Sürekli şikayetleniyordu,sürekli mutsuzdu, bir sürü derdim sıkıntım olduğu halde sürekli onu teselli ediyordum ve sağolsun sayesinde kendi sıkıntılarımı düşünmeye zaman bulamıyordum :)

İnsan her halükarda mutlu olabilecek birşeyler bulabiliyor. Ben çok önemliyim, değerliyim ama diğer canlılar da benim kadar önemli.
 
ben de soruyu yanlış anlamışım....
Kendimi elbette önemserim ama kendim mutsuzken etrafımdakilerin de mutsuz olmasını istemem, derdi varsa yarımcı olurum, fikir veririm..sevinçliyse sevincini paylaşırım...
en fazla eşime karşı böyleyim..işyerimde çoğu zaman çok geriliyorum, geceleri uykularım kaçıyor, düşünüyorum düşünüyorum ama eşime hissettirmemeye çalışıyorum, mutluluk maskesini çok iyi taşıyorum...aileme karşı da öyleydim ben...
 
"benim canım cehenneme onu mutlu edeyim yeterki" diyebileceğim birçok insan var hayatımda çok şükür...
yorucu bir iş karşındakini dinlemek mutlu etmek için çabalamak kendin mutsuzken, ama yaparım...
bilirim ki onlar da yapar...
zaten buyüzden herkesin kanaati bu...ben muhteşem bir dinleyiciymişim...
işimi bitirir kendi dünyama dönerim yine...içim rahattır...
 
Çok mutsuz olduğum zamanlarda bile sevdiklerimin mutlulukları ile mutlu olmuşumdur. Başkaları adına sevinebilmektir biraz da mutluluk...
Kendim mutsuzken başkalarını mutlu etmek için özel bir çaba sarfetmem ama beni mutsuz edebilecek birşey kardeşlerimi mutlu edecekse -ki böyle birşey olmaz aslında, gereken fedakarlığı yaparım. Onların hayatlarının güzel gittiğini görmek bana yeter...
Mutluluk çoğul birşey aslında... Yani ben mutlu isem ama sevdiklerim değilse mutlu olmam mümkün değil.



 
hayata benim için önce ben gelirim
ben mutlu olmalıyımkı başkarlını mutlu edebileyim
ben mutsuzken başkasına mutluluk veremem
birileri benden bişey istedi diye kendimide yırtmam eğer ben istersem yaparım karşımdaki mutsuz olacak üzülecek diye düşünmem açıkcası
mutsuzkende mutlu rolü oyniyamam zaten
 
Back
X