ilk çocuğu muydu ?Aynen ya geçen hafta 47 yaşındaki komşum Nur topu gibi bir paşa doğurdu benden daha hevesli annelik yapmaya
:) Bana ayna oldunuz. Ben de okul öncesi öğretmeniyim. Çalıştığım okulda herkes evli mutlu çocuklu. Bir organizasyon yapılıyor kimse katılmıyor mesela. Çocuğumu okuldan alacağım, eşimle şunu yapacağız gibi şeyler söyleniyor e haklılar bir yerde herkesin kendi hayat telaşı var işte. Akşam eve geliyorum yemek yemediğim bile oluyor mesela cips yiyip akşam yemeğimi geçiştiriyorum. Şimdi bir sevgilim/eşim olsaydı yemeğim bile düzenli olurdu diye düşünüyorum. Akşam canım sıkılıyor saat 10da uyuduğum oluyor. Dediğiniz gibi evliler evlilerle arkadaş sanki bekarım diye yarım görülüyorum benim onunla konuşacak neyim olabilir? gibi bakılıyorum oysa ki çok kafadengiyimdir. Bu toplumda bekar olabilmek bile çok zor nefret ediyorum burada yaşamaktan.Yorumunuz bana çok iyi geldi. Anlaşılmak çok güzel bir şey. Kız arkadaşlar da bir yere kadar. Çoğu evli zaten. Evli olan arkadaşlarım çocuk-eş-eş ailesi üçgeninde geçiyor hayatları. İş ortamında bile evli kadınlar genellikle evlilerle arkadaş oluyor. Bekar/boşanmış kadınları kendilerine tehdit görüyorlar, izah edemediğim duygu durumları var. Yüz ifadeleri değişiyor.
Tekbaşınıza bir aktivite yapmak kadar can sıkıcı birşey yok. Sizin de söylediğiniz gibi iki kişilik masada da dört kişilik masada da hep tek başıma oturdum. En kurumsal şirkette yönetici pozisyonunda iş bulsam bile mutlu olmayacağım. Çünkü ben aile ortamında yetiştim.
Ailemden ayrı eve çıksam.. İşten eve gelince bomboş bir ev beni bekler. Sessiz ve soğuk bir ev..başarılarımı mutluluğumu kimseyle paylaşamam..Evlat sahibi olmanın ne demek olduğunu bile bilmiyorum. Hayvanları çok severim ancak bir kedi köpek evladın yerini tutamaz.
Ben anne olmak, aile kurmak, sevmek sevilmek, annelik duygusunu tatmak, sıcak bir aile ortamı, yaptığım yemeklerin beğenilmesini istiyorum.
Çalışma hayatımda ilerleyen yaşına rağmen emekli olmaktan ölesiye korkan iki bayanla konuşmuştum. Birisi şefimdi. İkisiyle de hala görüşürüm. Çok güzel, bakımlı, kültürlü, sempatik kadınlar. Yaşlarını da hiç göstermezler. Özel hayatlarını sorma cesaretinde bulundum. Keşke evlenseydik, hayat arkadaşı asıl şimdi gerek dediler.
özel değilse eşinizin ilk evliliği miydi?Çevrenizi değiştirin, 34 çok genç bir yaş, bu yaşta size 50 yaş muamelesi yapan arkadaş çevresi kültürsüz, vizyonsuz , hayatı sadece kocislerinden ve bebelerinden ibaret sanan küçük dünya insanlarıdır
Kendinize farklı bir dünya yaratirsaniz, hayata bakışınızi değiştirirseniz karşınıza bekareti tabu olarak görmeyen adamlar da çıkar, sizi yasınızdan bağımsız gören arkadaşlar da çıkar
Önce siz değişin sonra da dünyanız değişsin, ben 36 yaşımda ikinci evliliğini yaptim , 38 de doğurdum, evlenmeden önce evlilik arayışında değildim, hayatımı yaşıyordum, eşim çok ısrar etti evlenmek için, enerjiniz ne ise öyle insanları çekersiniz etrafiniza
Canım benim asıl siz bana ayna oldunuz. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Zihnimden geçenleri yazmışsınız. Bir an acaba ben mi yazdım diye düşünüyordum ki öğretmen olduğunuzu fark ettim. Yine de evlenmiş olmak için evlenmeyin asla.:) Bana ayna oldunuz. Ben de okul öncesi öğretmeniyim. Çalıştığım okulda herkes evli mutlu çocuklu. Bir organizasyon yapılıyor kimse katılmıyor mesela. Çocuğumu okuldan alacağım, eşimle şunu yapacağız gibi şeyler söyleniyor e haklılar bir yerde herkesin kendi hayat telaşı var işte. Akşam eve geliyorum yemek yemediğim bile oluyor mesela cips yiyip akşam yemeğimi geçiştiriyorum. Şimdi bir sevgilim/eşim olsaydı yemeğim bile düzenli olurdu diye düşünüyorum. Akşam canım sıkılıyor saat 10da uyuduğum oluyor. Dediğiniz gibi evliler evlilerle arkadaş sanki bekarım diye yarım görülüyorum benim onunla konuşacak neyim olabilir? gibi bakılıyorum oysa ki çok kafadengiyimdir. Bu toplumda bekar olabilmek bile çok zor nefret ediyorum burada yaşamaktan.
Herkese merhabalar. 34 yaşından gün almış bir kadın olarak ben hayatla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum. Bu işin formülü nedir?
Gereksiz detaylarla sizleri bunaltmak niyetinde değilim. İki evlilik geçti başımdan. İki evliliğimden de çocuğum yok, iki evliliğim de altı aydan az sürdü. Pişman değilim boşandığım için.
Bir daha hiç sevilmeyeceğim, evlenemeyeceğim, evlat sahibi olmayacağım gibime geliyor. Sağlık sorunlarım yok. Sigara alkol almam. Kiminle tanışsam yaşıma şaşırıyorlar ama benim içim canlı ceset adeta.
Hayat evlilikten ibaret değil ki ! dediğinizi duyar gibiyim. Beni evlilik meraklısı olarak da görmeyin lütfen.
Kimi beğensem veya kim bana yaklaşmaya çalışsa evli çıkıyor. Hemen kaçıyorum iletişimi kesiyorum. Ancak bu ardı ardına olmaya başladı. Canım çok yanıyor.
Yolda yürürken, kafede otururken, deniz kıyısında yürürken evli çocuklu çiftleri görüyorum, gözlerim doluyor. O gece yastığım gözyaşlarımdan sırılsıklam oluyor.
Ailemle kalıyorum bir süredir. Uzun bir süre daha böyle devam edecek gibi. Ekonomik durumum ailemden ayrı bir eve çıkmaya müsait değil. Şu an işsizim zaten.
Spor salonuna yazıldım, yılbaşına kadar tadilatta dediler. Üyeliğimi iptal de edemiyorum. Mesela maddi durumum elverseydi çello çalmak isterdim, açıkçası hobi sahibi olmak da maddiyat gerektiriyor değil mi?
Kuzenlerim, arkadaşlarım, ailem beni yalnız bırakmıyorlar ancak ben kafamdaki sesleri susturamıyorum. Yardım aldım daha önce işe yaramadı. Kalp ağrım geçmiyor. Neyi nerede ne şekilde yapmalıyım, niye olmuyor neden olduramıyorum..ufacık şeylerle mutlu olabilen bir insanım..
Ben evlenmeden cinsellik yaşamak istemiyorum. Aile yapım, yetiştirilme tarzım, duygularım buna müsade etmez. Bünyem kaldırmaz.
Yaşım ve yaşanmışlıklarım gereği herşey için çok mu geç ? Anne olmak için, yuva kurmak için, iş hayatında iyi bir statü sahibi olabilmek için?
Diyelim ki ahlaklı, eğitimli, merhametli bir adam çıktı karşıma..sonrası? nasıl açıklayacağım iki kez boşandığımı?
Bu siteyi takip ediyorum uzun süredir. Bekareti veya boşanmayı tabulaştırmayan adamlarla evli kişiler var aramızda. Nasıl başardınız?
Meditasyon, yoga, uzun yürüyüşler, yüzme..kalp çarpıntılarım geçmiyor. ASMR videolarını izlemeden uyuyamıyorum.
Tanıştığım / tanıştırıldığım her erkek '' baştan söyleyeyim ben evlilik düşünümüyorum'' ile başlayan cümleler kuruyorlar. Yutkunamıyorum bile.
Gururumu kıran farklı bir durum daha var..
Bana son kullanma tarihi geçmiş yoğurt muamelesi yapılıyor. Bunu yapan kız arkadaşlarım. 34 yaşında bir kadın olarak bana uygun gördükleri erkekler 50 yaş ve üzeri olanlar..
Sadece içimi dökmek istedim..
Evlilik dışı cinsel ilişkiye karşıyım. Pek çok hastalık v.s kapabilirim. Bana değer veren erkek beni yatağa değil, nikah masasına atar diye düşünüyorum.
Korunursanız, hastalık kapmazsınız. Korunmazsanız, kocanızdan da hastalık kapabilirsiniz.Evlilik dışı cinsel ilişkiye karşıyım. Pek çok hastalık v.s kapabilirim.
Erkeğin size verdiği değeri "sizinle evlenmesi"yle ölçerseniz, kendi değerinizi yok saymış olursunuz. Bu da sizin seçiminiz, bir şey diyemem.Bana değer veren erkek beni yatağa değil, nikah masasına atar diye düşünüyorum.
Tabi ki herkesin ahlak anlayışı kendine..Kaldı ki bu tarz gayri ahlaki ilişkiler çevremde duyulur ailem üzüntüsünden kahrolur.
Iyi de gunun 5 saati agliyosunuz siz bu durumdaHem psikiyatriste hem psikoloğa gittim. İlaç da kullandım. Zamanla herşeyin düzeleceğini söylüyorlar ama kalbime söz geçiremiyorum. Metroda çocuklu kadınları görünce gözlerim doluyor, istemsizce oluyor elimde değil sürekli geçmiş aklımda
neden olduramadığım acaba farklı davransaydım farklı sonuç alır mıydım sürekli düşünüyorum ve aşırı düşünüyorum
Ablam sen nerde nasi bi cevrede yasiyosun? Nasi dangoz bi sosyal cevren muhitin var?ya sormayın 40 yaşındaki bir adam beni red etti 25 yaşından sonra bir kızla evlenilmezmiş ah
Yok dedi zaten oyle bi cevrede degilim diye. Girmez o islere belli yani yazişindan.Korunursanız, hastalık kapmazsınız. Korunmazsanız, kocanızdan da hastalık kapabilirsiniz.
Erkeğin size verdiği değeri "sizinle evlenmesi"yle ölçerseniz, kendi değerinizi yok saymış olursunuz. Bu da sizin seçiminiz, bir şey diyemem.
Tabi ki herkesin ahlak anlayışı kendine..
Evlenmeden cinsel ilişki yaşamayı "ahlaksızca" buluyorsanız, "boşanmış/bakire olmayan kadınla evlenmeyi" ahlaksızca bulan adamlara saygı duymak zorunda kalacaksınız.. "Tabu" şeklinde adlandırmayacaksınız yani.
Umarım dilediğiniz gibi bir evlilik yaparsınız...
Zaten kendi ahlaki dusunce yapisindan dolayi 2 kez evlenip ayrilmak dunyanin sonu. Cinsellik vs evlilik disiysa tu kaka. Sonra da bunalimlardan bunalim begen.Korunursanız, hastalık kapmazsınız. Korunmazsanız, kocanızdan da hastalık kapabilirsiniz.
Erkeğin size verdiği değeri "sizinle evlenmesi"yle ölçerseniz, kendi değerinizi yok saymış olursunuz. Bu da sizin seçiminiz, bir şey diyemem.
Tabi ki herkesin ahlak anlayışı kendine..
Evlenmeden cinsel ilişki yaşamayı "ahlaksızca" buluyorsanız, "boşanmış/bakire olmayan kadınla evlenmeyi" ahlaksızca bulan adamlara saygı duymak zorunda kalacaksınız.. "Tabu" şeklinde adlandırmayacaksınız yani.
Umarım dilediğiniz gibi bir evlilik yaparsınız...
37 yaşında dul kaldım. Ama bni üni öğrencisi zanederlerdi genç duruyordum 2 çocuğum var. Bn çocuklarına kendini adayan bir anneyim. Geçenlerde 6 yıldır hayatımda olan bayan arkadaşımın arkamdan söyledikleriyle yıkıldım... Oysa o kdr çok ama çok ama çokkkkk sevdiğim arkadaşımdı...Herkese merhabalar. 34 yaşından gün almış bir kadın olarak ben hayatla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum. Bu işin formülü nedir?
Gereksiz detaylarla sizleri bunaltmak niyetinde değilim. İki evlilik geçti başımdan. İki evliliğimden de çocuğum yok, iki evliliğim de altı aydan az sürdü. Pişman değilim boşandığım için.
Bir daha hiç sevilmeyeceğim, evlenemeyeceğim, evlat sahibi olmayacağım gibime geliyor. Sağlık sorunlarım yok. Sigara alkol almam. Kiminle tanışsam yaşıma şaşırıyorlar ama benim içim canlı ceset adeta.
Hayat evlilikten ibaret değil ki ! dediğinizi duyar gibiyim. Beni evlilik meraklısı olarak da görmeyin lütfen.
Kimi beğensem veya kim bana yaklaşmaya çalışsa evli çıkıyor. Hemen kaçıyorum iletişimi kesiyorum. Ancak bu ardı ardına olmaya başladı. Canım çok yanıyor.
Yolda yürürken, kafede otururken, deniz kıyısında yürürken evli çocuklu çiftleri görüyorum, gözlerim doluyor. O gece yastığım gözyaşlarımdan sırılsıklam oluyor.
Ailemle kalıyorum bir süredir. Uzun bir süre daha böyle devam edecek gibi. Ekonomik durumum ailemden ayrı bir eve çıkmaya müsait değil. Şu an işsizim zaten.
Spor salonuna yazıldım, yılbaşına kadar tadilatta dediler. Üyeliğimi iptal de edemiyorum. Mesela maddi durumum elverseydi çello çalmak isterdim, açıkçası hobi sahibi olmak da maddiyat gerektiriyor değil mi?
Kuzenlerim, arkadaşlarım, ailem beni yalnız bırakmıyorlar ancak ben kafamdaki sesleri susturamıyorum. Yardım aldım daha önce işe yaramadı. Kalp ağrım geçmiyor. Neyi nerede ne şekilde yapmalıyım, niye olmuyor neden olduramıyorum..ufacık şeylerle mutlu olabilen bir insanım..
Ben evlenmeden cinsellik yaşamak istemiyorum. Aile yapım, yetiştirilme tarzım, duygularım buna müsade etmez. Bünyem kaldırmaz.
Yaşım ve yaşanmışlıklarım gereği herşey için çok mu geç ? Anne olmak için, yuva kurmak için, iş hayatında iyi bir statü sahibi olabilmek için?
Diyelim ki ahlaklı, eğitimli, merhametli bir adam çıktı karşıma..sonrası? nasıl açıklayacağım iki kez boşandığımı?
Bu siteyi takip ediyorum uzun süredir. Bekareti veya boşanmayı tabulaştırmayan adamlarla evli kişiler var aramızda. Nasıl başardınız?
Meditasyon, yoga, uzun yürüyüşler, yüzme..kalp çarpıntılarım geçmiyor. ASMR videolarını izlemeden uyuyamıyorum.
Tanıştığım / tanıştırıldığım her erkek '' baştan söyleyeyim ben evlilik düşünümüyorum'' ile başlayan cümleler kuruyorlar. Yutkunamıyorum bile.
Gururumu kıran farklı bir durum daha var..
Bana son kullanma tarihi geçmiş yoğurt muamelesi yapılıyor. Bunu yapan kız arkadaşlarım. 34 yaşında bir kadın olarak bana uygun gördükleri erkekler 50 yaş ve üzeri olanlar..
Sadece içimi dökmek istedim..
Ay yok senin aglayasin var benceGözlerim doldu pıt diye klavyenin üzerine düştü..
Evet 2 kez boşanmak kötü birşey değil ama toplum ''sorunlu'' ve de ''geçimsiz'' gözüyle bakmalarından ölesiye korkuyorum. Özellikle de kadınlar çok acımasız. Hep sorun çıkartan hemcinslerim.
Sahipli kadin falan bxbxbxbs neyse ben gidiyom hoscagalinBen 2.eşimi hiç sevmedim. Fiziksel olarak da beğenmemiştim. Anne olmak ve toplumun gözünde ''evli kadın sahipli kadın'' imajına sahip olmak için yanı ''evlenmiş olmak için'' evlendim.
özel değilse eşinizin ilk evliliği miydi?
kültürsüz, vizyonsuz v.s insanlardan nasıl uzak durabilirim peki?
mühendis olan yengem bile 2.kez boşanmama laf söyledi haddi olmadığı halde..
ya ben toplumla nasıl başa çıkılır bilmiyorum
bahsettiğiniz insanlar nerededir? ne yer içerler?
bir kadın olarak en çok kadınlardan darbeler yiyorum gerçekten kahroluyorum
hayata bakış açımı ve insanların bana ''acıyan gözlerle '' bakış açısını nasıl değiştireceğim?
nasıl oluyor bu işler peki?
Ben 2.eşimi hiç sevmedim. Fiziksel olarak da beğenmemiştim. Anne olmak ve toplumun gözünde ''evli kadın sahipli kadın'' imajına sahip olmak için yanı ''evlenmiş olmak için'' evlendim.
Ay bunu yazmamak icin kendimle mucadele ediyodum tam ben de sahipli ne ya kopek gibi bxnxbxBakın bu sizin bakış açınız işte, evli kadın sahipli kadın ne demek? Ben 45 senelik ömrümde hiç böyle bir cümle kurmadım, aklıma bile gelmedi böyle bir düşünce
Siz bu şekilde düşünür ve davranırsanız çevrenizde de bu tarz insanlar olması çok normal
Önce kendi ufkunuzu genişletin, kadınlar sahiplenilen köpek yavruları değildir
Ben çok üzülüyorum kadınlar kendilerini böyle gordugundeAy bunu yazmamak icin kendimle mucadele ediyodum tam ben de sahipli ne ya kopek gibi bxnxbx
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?