Ya valla son günlerde bir duygusalım, hep aklıma ne çok çabaladığım ne yorulduğum ama ne güçlü olduğum kendimle gurur duyduğum geliyor kendi kendime üzülüyorum önce sonra böbürleniyorm içimden 'aferin aferin' buda iyi diye:) Hala istediğim yerde değildim, çok başarılı değilim, ama şuan bulunduğum yerede kolay gelmedim, o yüzden değerli.
Şunu düşünüyordum; Bir kuzenim var, lisedeyken ODTÜ de bir bölümü hedefleri, pırtt ilk yıldan hemen oraya girdi, sonra ünideki son yılında 'ben şurada staj yapmak istiyorum' dedi, pırtt 1-2 aya oraya staja girdi. Mezun oldu 'ben şu şirkette şu pozisyonda çalışmak istiyorum' dedi. Pırtt mezuniyet törenininden 2 hafta sonra falan orda işe başladı. Geçen yıl konuşuyorduk, ben şirketin ABD ofisinde şu pozisyona geçiş yapmaya karar verdim, bir kaç sınava mülakata gireceğim dedi. Girdi ve ilk seferde kazandı 6 ay olmadan gitti ABD ye :) Hepte bunları yaparken çok stres olmadı, hedefledi ve aldı. Ve çoğuda üst hedefler, o şirketlere öyle herkes giremez.
Hayır şans mııııı, zeka mıııııı, ne var yani ne. Nası böyle hedeflerini böyle hızlı hızlı elde etti, anlamıyorum.
Ben iyi bir üniversite kazanabilmek için çok uğraştım, ek olsun diye dil öğrendim, mezun oldum, 3 dil ilk işimi bulabilmem 1 yılımı aldı. 3 yıl çalıştım sonra işi bırakıp biriktirdiğim parayla yurtdışında master a başladım. Master bitti, hedeflediğim bir yer vardı bir türlü oraya giremedim. Çok uzun süre işsiz kaldığımdan artık 'ne iş olursa' ya başvurmaya başladım, (buna kafeler, marketlerde dahil) sabah 9da kalkıp akşam 6-7ye kadar internette şirket ve iş ilanları bakıyor, mülakatlara sınavlara gidiyor, başvurularım için yeni stratejiler planlıyorum falan olmuyo olmuyo.... Kurdeşen döktüm resmen masterdan sonra 1 buçuk yıl boyunca bir iş bulana kadar.
Şükür buldum sonunda ve çalışıyorum, hedeflediğim ve o kadar istediğim yerlerden biri değil ama yinede memnunum. Ne olduysa, kuzenime olan bana olmadı. Ama o kadar zorluktan sonra sanırım, şuanki işim bana resmen altın değerinde, öyle seviyorum.
O yüzden benim tarafımdan olan tavsiye; Sen çalış çabala da, ne gelirse sana aslında birkaç yıl sonra ne de güzel gelmiş iyiki çabalamışım, o yollar beni buraya getirmiş diyeceksin bence:)
başkalarının yaptığını yapmaya çalışmadan kendini kendi geçmişinle kıyaslarsan ilerlediğin yolu görürsün. Toplumsal olarak üstün görülen. Bir meslekte çalışmıyorum. Ama mesleğimi çok iyi yapmaya çalışıyorum. Geriye dönüp baltığımda kendimi nasıl geliştirmişimmdiye hayret ediyorum. Bunu sağlamanın en iyi yolu kitap okumak
