Hayattan iş ve evlilik açısından dışlanmış hissediyorum

life25

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Mayıs 2021
344
144
Merhaba herkese, ben 25 yaşındayım ve 2 sene önce önlisans bir bölümden mezun oldum, kendi mesleğimin haricinde garsonluk, kasiyer gibi işlerde bulmaya çalıştım, benim bölümde deneyim istediler o yüzden iş bulamadım, ben de cafede iş bulup 1 hafta tezgahtarlık yaptım ama ilk iş tecrübemdi ve çok yoğun bir yer olduğu için uyum sağlayamadım ve patronumda sinirli biriydi anlaşamadım erken ayrıldım, diğer bulduğum tezgahtarlık işi de tek çalışan olup garsonluk temizlik yemek falan benden sorumlu olacağı için kabul etmedim, sonrada pandemi olunca işte bulamadım, ama iş bulmak için hep çabaladım hep iş ilanlarına başvurdum arkadaşlarıma öğretmenlerime bile söyledim ama olmadı onlarda yardımcı olmaya çalıştı açıkçası, benim en çok üzüldüğüm akrabalarımın şirketi var ve benim mesleğimle alakalı bana iş imkanı sağlayabilirler, 2 yıldır işsiz olduğumu biliyorlar ve 1 ay önce resmen yalvardım beni işe alın diye ama tamam deyip umursamadılar ve öğrendim ki yeni işyerine tanıdıkları başka birilerini alacaklarmış öyle zoruma gitti ki, aşk konusunda da kimi sevsem cinsellik anlamında kullanmaya çalıştı, yanlış insanları sevdim belkide, maddi durumum iyi olmadığı halde para için konuşmak isteyen bile oldu, başkalarıyla sevgili olup evlendiler bende aptal yerine konulduğumla kaldım şimdide mutlu fotoğraflar paylaşıyorlar onları görünce o mutlu fotoğrafın içinde ben olabilirdim diyorum, şu an görüştüğüm kimse yok, çevremdeki birçok arkadaşım evlendi ve iş buldu, onları görünce ve sosyal medya da tanımadığım düzenini kurmuş insanların mutlu fotoğraflarını da görünce kendimi o kadar kötü hissediyorum ki gerçekten mutlular mı acaba onu da bilmiyorum, ben böyle dünyadan dışlanmış gibi hissediyorum, onlar hayatını yaşıyor ben yalnız oturup onların hayatını izlemeye mahkum bırakılmış gibi hissediyorum, okul arkadaşlarım haricinde hiç çevrem de yok bazen gece uyuyamıyorum, korona var diye kursa da gidemiyorum, iş konusunda çabasız biri de değilim ama olmuyor, aşk konusunda da sevilmeyi hak etmediğimi bile düşünür oldum, ömür boyu evlenmesem mi diye bile düşünür oldum bu ara, insanlara güvenmekte kolay değil, psikologla da görüştüm ama sizin düşüncelerinize de ihtiyaç duydum açıkçası, çevremdeki arkadaşlarıma düşüncelerimi böyle açıkça anlatamıyorum, görüşlerinize ihtiyacım var teşekkür ederim.
 
Hayat hep tek düze değil. inişler, çıkışlar ve engebelerle dolu bir yol diyebiliriz. Her zaman iyi gitmediği gibi her zaman kötü de gitmeyecek.
O yüzden şu an yaşadığınız olumsuzlukların umudunuzu kırmasına izin vermemeye çalışın. İş konusundaki sıkıntılar şu an herkesin başında. Kimse destek olmuyor diye üzülmeyin. Annemin deyimiyle "tırnağın varsa kafanı kaşırsın". kimseden fayda yok.
Aşk konusuna gelince de diğer başlıkları okursanız herkesin başına gelebilecek şeyler olduğunu görürsünüz.
uzun lafın kısası geçecek bu kötü zamanlar..
 
Hayat hep tek düze değil. inişler, çıkışlar ve engebelerle dolu bir yol diyebiliriz. Her zaman iyi gitmediği gibi her zaman kötü de gitmeyecek.
O yüzden şu an yaşadığınız olumsuzlukların umudunuzu kırmasına izin vermemeye çalışın. İş konusundaki sıkıntılar şu an herkesin başında. Kimse destek olmuyor diye üzülmeyin. Annemin deyimiyle "tırnağın varsa kafanı kaşırsın". kimseden fayda yok.
Aşk konusuna gelince de diğer başlıkları okursanız herkesin başına gelebilecek şeyler olduğunu görürsünüz.
uzun lafın kısası geçecek bu kötü zamanlar..
Haklısınız hayatımda iyi olan durumlarda oldu ama son zamanlarda olumsuz durumlar üst üste geldi, iş konusunda çabalayacağım ama bana yardım edilmemesi de üzdü beni gerçekten, aşk konusunda gerçekten bilmiyorum yalnızlık acaba daha mı güzel hep bekar mı kalsam diye bile düşünüyorum kafam karmakarışık
 
Kariyer işin de evlilik işin de fazlasıyla gençsiniz. Ben sizin yaşınızdayken garsonluk anketörlük yapıp sevgili takılıyordum. Beni terkedip darma duman eden sevgililerim de oldu benim hoşlanıp benden hoşlanmayanlar da oldu ama hiçbirinin evlilik fotosuna bakıp iç geçirmedim. Size tavsiyem bu kadar arabesk olmayın. Hem mutsuz olursunuz hem de can sıkıcı birine dönüşürsünüz. Akrabalarınız da sizi işe alsa iyiymiş ama almamış yapacak arkasından takılacak bir durum yok. İşleyen Demir pas tutmaz diyorum ve hem para hem sosyallik hem de hayat deneyimi olarak garsonluk tezgahtarlık, esas mesleğinize geçene kadar idare edin.
 
Kariyer işin de evlilik işin de fazlasıyla gençsiniz. Ben sizin yaşınızdayken garsonluk anketörlük yapıp sevgili takılıyordum. Beni terkedip darma duman eden sevgililerim de oldu benim hoşlanıp benden hoşlanmayanlar da oldu ama hiçbirinin evlilik fotosuna bakıp iç geçirmedim. Size tavsiyem bu kadar arabesk olmayın. Hem mutsuz olursunuz hem de can sıkıcı birine dönüşürsünüz. Akrabalarınız da sizi işe alsa iyiymiş ama almamış yapacak arkasından takılacak bir durum yok. İşleyen Demir pas tutmaz diyorum ve hem para hem sosyallik hem de hayat deneyimi olarak garsonluk tezgahtarlık, esas mesleğinize geçene kadar idare edin.
Haklısınız, aslında neden ben tercih edilmedim hiç diye üzülüyorum, açıkçası şimdiye kadar evlilik düşüncem olmamıştı, kimi sevsem o da beni sevsin gezeyim güzel anılarım olsun istedim, ama hep başkalarını tercih ettiler sevgili oldular yada evlendiler, bende kendimi kötü hissettim ben de tercih edilebilirdim diye, psikologla da bu durumu konuştum birkaç gün önce ve onunla konuştuğum da eğer biriyle evlenirsem yada sevgili olursam bende tercih ediliyorum diye kendimi kendime kanıtlamaya çalışmış olacam galiba bunu fark ettim, iş konusunda akrabalarıma acayip kırgınım resmen yalvardım çünkü beni işe alın diye, şu anda yine mesleğim haricinde de birçok yere başvurdum dönüş yapmadılar ama umutsuz da olmak istemiyorum
 
Merhaba herkese, ben 25 yaşındayım ve 2 sene önce önlisans bir bölümden mezun oldum, kendi mesleğimin haricinde garsonluk, kasiyer gibi işlerde bulmaya çalıştım, benim bölümde deneyim istediler o yüzden iş bulamadım, ben de cafede iş bulup 1 hafta tezgahtarlık yaptım ama ilk iş tecrübemdi ve çok yoğun bir yer olduğu için uyum sağlayamadım ve patronumda sinirli biriydi anlaşamadım erken ayrıldım, diğer bulduğum tezgahtarlık işi de tek çalışan olup garsonluk temizlik yemek falan benden sorumlu olacağı için kabul etmedim, sonrada pandemi olunca işte bulamadım, ama iş bulmak için hep çabaladım hep iş ilanlarına başvurdum arkadaşlarıma öğretmenlerime bile söyledim ama olmadı onlarda yardımcı olmaya çalıştı açıkçası, benim en çok üzüldüğüm akrabalarımın şirketi var ve benim mesleğimle alakalı bana iş imkanı sağlayabilirler, 2 yıldır işsiz olduğumu biliyorlar ve 1 ay önce resmen yalvardım beni işe alın diye ama tamam deyip umursamadılar ve öğrendim ki yeni işyerine tanıdıkları başka birilerini alacaklarmış öyle zoruma gitti ki, aşk konusunda da kimi sevsem cinsellik anlamında kullanmaya çalıştı, yanlış insanları sevdim belkide, maddi durumum iyi olmadığı halde para için konuşmak isteyen bile oldu, başkalarıyla sevgili olup evlendiler bende aptal yerine konulduğumla kaldım şimdide mutlu fotoğraflar paylaşıyorlar onları görünce o mutlu fotoğrafın içinde ben olabilirdim diyorum, şu an görüştüğüm kimse yok, çevremdeki birçok arkadaşım evlendi ve iş buldu, onları görünce ve sosyal medya da tanımadığım düzenini kurmuş insanların mutlu fotoğraflarını da görünce kendimi o kadar kötü hissediyorum ki gerçekten mutlular mı acaba onu da bilmiyorum, ben böyle dünyadan dışlanmış gibi hissediyorum, onlar hayatını yaşıyor ben yalnız oturup onların hayatını izlemeye mahkum bırakılmış gibi hissediyorum, okul arkadaşlarım haricinde hiç çevrem de yok bazen gece uyuyamıyorum, korona var diye kursa da gidemiyorum, iş konusunda çabasız biri de değilim ama olmuyor, aşk konusunda da sevilmeyi hak etmediğimi bile düşünür oldum, ömür boyu evlenmesem mi diye bile düşünür oldum bu ara, insanlara güvenmekte kolay değil, psikologla da görüştüm ama sizin düşüncelerinize de ihtiyaç duydum açıkçası, çevremdeki arkadaşlarıma düşüncelerimi böyle açıkça anlatamıyorum, görüşlerinize ihtiyacım var teşekkür ederim.
Konunuzu 1 sene önce okusam aynı ben derdim. Ben sizden birkaç yaş daha büyüğüm ve iyi bir eğitim hayatım olmasına rağmen ben de iş bulamadım. Benden daha kalifiye olmadıklarına inandığım okul arkadaşlarım lise arkadaşlarım çevremdeki insanlar hep iş bulup hayata atılırken ben yerimde saymışım gibi geldi. Bu eksiğimi kaoatmak için hep daha çok eğitim aldım. İlk başvuruşumda kabul edilmediğim okullar oldu iş geri aranmadığım iş görüşmeleri oldu. Pandemi başlangıcında dünyada yapacak hiç bir işim yoktu gittiğim bir okulum yoktu. Sevgilim yoktu. Arkadaşlarım hep uzak yerlere dağılmışlardı. O evde kalmaktan imtina eden sıkılan şikayet eden insanlara bakıp hepiniz şimdi benim her gün yaşadığım hayatı yaşıyorsunuz derdim. Çok kötü bir hayatım olduğuna yalnız ve işe yaramaz bir biçimde evde yaşlanıp gideceğime inandırmıştım kendimi. Uyku uyumuyordum. Güneş batarken yatıp 4 saat sonra kalkıyordum. Mutsuzdum. Hayattan ümidi kesmiştim. Son bir enerjiyle iyi bir üniversiteye doktora başvurusu yaptım. Kabul edildim. Kabul alışımdan bir kaç hafta sonra filmlerdeki gibi bir hikayeyle sevdiğim insanla tanıştım. Hayatım sanki 2-3 haftada değişti. Hala bir işim yok çünkü işsizlik korkunç boyutlarda 3 gençten biri işsiz. Kadınlarda bu rakamlar daha da korkunç.10 kadından 2 si çalışabiliyor sadece. Kendime yüklenmemeye çalışıyorum. Kaderci değilim ama hayat zor günler verdiği gibi güzel günler de veriyor. Yokuş verdiği gibi düzlük de veriyor. Açık olduğunuzda yeni olasılıklar olanaklar da veriyor. Sabretmeniz kendi moralinizi korumanız gerekiyor. Dilerim istediğiniz her şeye kavuşursunuz.
 
Konunuzu 1 sene önce okusam aynı ben derdim. Ben sizden birkaç yaş daha büyüğüm ve iyi bir eğitim hayatım olmasına rağmen ben de iş bulamadım. Benden daha kalifiye olmadıklarına inandığım okul arkadaşlarım lise arkadaşlarım çevremdeki insanlar hep iş bulup hayata atılırken ben yerimde saymışım gibi geldi. Bu eksiğimi kaoatmak için hep daha çok eğitim aldım. İlk başvuruşumda kabul edilmediğim okullar oldu iş geri aranmadığım iş görüşmeleri oldu. Pandemi başlangıcında dünyada yapacak hiç bir işim yoktu gittiğim bir okulum yoktu. Sevgilim yoktu. Arkadaşlarım hep uzak yerlere dağılmışlardı. O evde kalmaktan imtina eden sıkılan şikayet eden insanlara bakıp hepiniz şimdi benim her gün yaşadığım hayatı yaşıyorsunuz derdim. Çok kötü bir hayatım olduğuna yalnız ve işe yaramaz bir biçimde evde yaşlanıp gideceğime inandırmıştım kendimi. Uyku uyumuyordum. Güneş batarken yatıp 4 saat sonra kalkıyordum. Mutsuzdum. Hayattan ümidi kesmiştim. Son bir enerjiyle iyi bir üniversiteye doktora başvurusu yaptım. Kabul edildim. Kabul alışımdan bir kaç hafta sonra filmlerdeki gibi bir hikayeyle sevdiğim insanla tanıştım. Hayatım sanki 2-3 haftada değişti. Hala bir işim yok çünkü işsizlik korkunç boyutlarda 3 gençten biri işsiz. Kadınlarda bu rakamlar daha da korkunç.10 kadından 2 si çalışabiliyor sadece. Kendime yüklenmemeye çalışıyorum. Kaderci değilim ama hayat zor günler verdiği gibi güzel günler de veriyor. Yokuş verdiği gibi düzlük de veriyor. Açık olduğunuzda yeni olasılıklar olanaklar da veriyor. Sabretmeniz kendi moralinizi korumanız gerekiyor. Dilerim istediğiniz her şeye kavuşursunuz.
Haklısınız, iş konusunda umutsuz olmak istemiyorum çabalayacağım yine de, ama aşk konusunda umudum pek yok diyebilirim güvenmek çok zor, bir yandan hep bekar mı kalsam bir yandan birine güvenip sevsem mi diyorum kendime, galiba kendimi hayatın akışına bırakmam lazım, hayal kırıklığına uğramaktan da korkuyorum, korona olmasaydı kursa gidip kendimi geliştirmeyi düşünüyordum hem çevre de edinirdim maalesef kursa da gidemiyorum, sizin için de sevindim hayatınız hep dilediğiniz gibi olsun 😊
 
Sosyal medyadaki hayatlara inanma demeye geldim 😃 Tanıdığım çok insan var; aslında aşırı mutsuzken sosyal medyada çok mutlu görünen ha da beş parasızken kendini multimilyoner gibi göstermeye çalışan... O dünya çok yalan bir dünya.

İş konusunda ise çok şanssız bir dönem ne yazık ki. Ama eninde sonunda bulacaksın bir iş, pes etme. Aşk da gelebilir bir gün, daha yaşın genç. Yanlış tercihlerinden ders çıkar, sıradakini akıllıca seç 😉
 
Geçecek, yeni mezunsunuz. Herkes yeni mezunken hayatına yön verirken böyle hisseder. 5-10 sene geçince evlenip, işi gücü oturtunca neden böyle hayıflanmışım diye üzüleceksiniz. Aslında şimdi farkında değilsiniz, çok güzel bir dönemdesiniz. Herşey olabilir. Bütün mümkünlerin kıyısındasınız. İstediğiniz herşey olabilir. 10 sene sonra bu böyle olmayacak. En azından bu kadar olmayacak.
 
Sosyal medyadaki hayatlara inanma demeye geldim 😃 Tanıdığım çok insan var; aslında aşırı mutsuzken sosyal medyada çok mutlu görünen ha da beş parasızken kendini multimilyoner gibi göstermeye çalışan... O dünya çok yalan bir dünya.

İş konusunda ise çok şanssız bir dönem ne yazık ki. Ama eninde sonunda bulacaksın bir iş, pes etme. Aşk da gelebilir bir gün, daha yaşın genç. Yanlış tercihlerinden ders çıkar, sıradakini akıllıca seç 😉
Sosyal medyada milleti görünce kendimi gerçekten çok kötü hissettim son zamanlarda, yaşadığım olumsuz durumlar üstüne görünce birde kötü hissettim kendimi, ben mutsuzken fotoğraf paylaşamıyorum açıkçası içimden gelmiyor, bazı insanlar mutlu olmadıkları halde neden mutlu gözükmek istiyorlar bunu hiç anlamıyorum
 
Geçecek, yeni mezunsunuz. Herkes yeni mezunken hayatına yön verirken böyle hisseder. 5-10 sene geçince evlenip, işi gücü oturtunca neden böyle hayıflanmışım diye üzüleceksiniz. Aslında şimdi farkında değilsiniz, çok güzel bir dönemdesiniz. Herşey olabilir. Bütün mümkünlerin kıyısındasınız. İstediğiniz herşey olabilir. 10 sene sonra bu böyle olmayacak. En azından bu kadar olmayacak.
Dediğiniz gibi umut etmeye çalışıyorum çabalıyorumda açıkçası iş konusunda, evlilik konusunda ne olur durumum bilemiyorum çevrem de yok, arkadaşlarımı falan görünce baya geride kalmış gibi hissediyorum
 
Sosyal medyada milleti görünce kendimi gerçekten çok kötü hissettim son zamanlarda, yaşadığım olumsuz durumlar üstüne görünce birde kötü hissettim kendimi, ben mutsuzken fotoğraf paylaşamıyorum açıkçası içimden gelmiyor, bazı insanlar mutlu olmadıkları halde neden mutlu gözükmek istiyorlar bunu hiç anlamıyorum
Çünkü onlar için çevrenin ne düşündüğü çok önemli, bunun işin yaşıyorlar. Benim de eşimin de sosyal medyasında fotoğrafımız yoktur mesela, ama mutsuz bir çift de değiliz. Sadece mutluluğumuz bizi ilgilendirir deyip paylaşım yapmak istemiyoruz. Ama herkes böyle değil, takılma gül geç.
 
Merhaba herkese, ben 25 yaşındayım ve 2 sene önce önlisans bir bölümden mezun oldum, kendi mesleğimin haricinde garsonluk, kasiyer gibi işlerde bulmaya çalıştım, benim bölümde deneyim istediler o yüzden iş bulamadım, ben de cafede iş bulup 1 hafta tezgahtarlık yaptım ama ilk iş tecrübemdi ve çok yoğun bir yer olduğu için uyum sağlayamadım ve patronumda sinirli biriydi anlaşamadım erken ayrıldım, diğer bulduğum tezgahtarlık işi de tek çalışan olup garsonluk temizlik yemek falan benden sorumlu olacağı için kabul etmedim, sonrada pandemi olunca işte bulamadım, ama iş bulmak için hep çabaladım hep iş ilanlarına başvurdum arkadaşlarıma öğretmenlerime bile söyledim ama olmadı onlarda yardımcı olmaya çalıştı açıkçası, benim en çok üzüldüğüm akrabalarımın şirketi var ve benim mesleğimle alakalı bana iş imkanı sağlayabilirler, 2 yıldır işsiz olduğumu biliyorlar ve 1 ay önce resmen yalvardım beni işe alın diye ama tamam deyip umursamadılar ve öğrendim ki yeni işyerine tanıdıkları başka birilerini alacaklarmış öyle zoruma gitti ki, aşk konusunda da kimi sevsem cinsellik anlamında kullanmaya çalıştı, yanlış insanları sevdim belkide, maddi durumum iyi olmadığı halde para için konuşmak isteyen bile oldu, başkalarıyla sevgili olup evlendiler bende aptal yerine konulduğumla kaldım şimdide mutlu fotoğraflar paylaşıyorlar onları görünce o mutlu fotoğrafın içinde ben olabilirdim diyorum, şu an görüştüğüm kimse yok, çevremdeki birçok arkadaşım evlendi ve iş buldu, onları görünce ve sosyal medya da tanımadığım düzenini kurmuş insanların mutlu fotoğraflarını da görünce kendimi o kadar kötü hissediyorum ki gerçekten mutlular mı acaba onu da bilmiyorum, ben böyle dünyadan dışlanmış gibi hissediyorum, onlar hayatını yaşıyor ben yalnız oturup onların hayatını izlemeye mahkum bırakılmış gibi hissediyorum, okul arkadaşlarım haricinde hiç çevrem de yok bazen gece uyuyamıyorum, korona var diye kursa da gidemiyorum, iş konusunda çabasız biri de değilim ama olmuyor, aşk konusunda da sevilmeyi hak etmediğimi bile düşünür oldum, ömür boyu evlenmesem mi diye bile düşünür oldum bu ara, insanlara güvenmekte kolay değil, psikologla da görüştüm ama sizin düşüncelerinize de ihtiyaç duydum açıkçası, çevremdeki arkadaşlarıma düşüncelerimi böyle açıkça anlatamıyorum, görüşlerinize ihtiyacım var teşekkür ederim.
-merhaba. is konusunda sanssizlik yasamissiniz bunu herkes yasayabilir ki bunun size özel oldugunu düşünmeniz yersiz. umarım iyi bi is bulursunuz.
-evlilik de tamamen toplum dayatması. bekarlar mutsuz diye bi şey mi var. en yakin arkadaşım bi doktor 43 yaşında ve evlenmek aklımda degil ben boyle iyiyim diyo. ne zaman kafama gore biri denk gelir o zaman bakarım bu konuya diyor. herkes evleniyor ben niye evlenmiyorum bakış acisinda degil . olması gereken de bu degil mi?
-sosyal medya kullanmıyorum, çünkü esim çocuğumla foto koymak şahsen benlik degil, haa kullanana saygım var orası ayrı. ayrıca gencken insan şöyle düşünüyor: herkesin hayati iyi bi benim kotu. o kadar gencsiniz ki.yas aldıkça gorursunuz ki herkesin kendine gore bi suru problemi var. bi de olaya şöyle bakin nasıl ki bi foto albüm oluşturacaksak gözümüz kapalı sac bas darmaduman degil iyileri ayıklar cikti aliriz. kimse oralarda darmaduman halini aglarken mutsuzken bakimsizken koymaz..
hayatinizi baskalarinin mevcut durumuna gore degil tamamen kendi isteklerinize gore yasarsanız mutlu olursunuz..
 
Dediğiniz gibi umut etmeye çalışıyorum çabalıyorumda açıkçası iş konusunda, evlilik konusunda ne olur durumum bilemiyorum çevrem de yok, arkadaşlarımı falan görünce baya geride kalmış gibi hissediyorum
Evlilik olsun diyerek peşinde koşarak olacak birşey değil, nasip

Evlilik sorumluluk, bu sorumlulukla iş/eğitim daha zor.

Ben olsam yerinizde önlisansı lisansa tamamlarım bu dönem. İş bulursam hem çalışır hem okurum. Hatta bugün burada okuduğum bir konu yüzünden kanada ya bile göçebilirim.


Bekarsınız, gençsiniz. Kapılar bir değil, bin. Birinden biri açılır. Ama evlilik mesela kapıları 500 e düşürür. Bu kadar özgürken bir kapıdan girin bence.
 
Daha yaşın genç. Kariyerine odaklan. Ne iş olursa olsun küçük görme. Kimse başarıya ulaşırken merdivenleri 5’er 10’ar çıkmıyor.
Ben otelde çalışıyorum. Mesai arkadaşlarımdan garson olan komilikten gelmiş. Kahvaltıcımız bulaşıkçılık yapmış. Resepsiyon bellboyluk yapmış. Yani herkes en alttan başlayıp yükselmiş.
evrene negatif enerji yayarsan evrende sana negatif olarak geri döner. Pozitif düşün, mücadeleci ol.
aşk meşk işi sonradan seni bulur.
hakkında hayırlısını dilerim 🙏🏻
 
O kadar benzer şeyler yaşıyoruz ki açtığın konuları okuyunca farkında olmadan ben mi açtım bu hesabı ben mi yazdım bunları diyorum 😅😅 Allah ikimize de bir ferahlık versin bir çıkış kapısı göstersin gerçekten canı gönülden istiyorum bunu
 
Benzer icerikli bir konunuz vardi neden ayni icerikle.ikincisini acma ihtiyaci duydunuz bilmiyorum ama yazdiklariniza bakinca hep aynı yerde dönüp durduğunuzu görüyorum
25 yasindasiniz 45 degil (oyle olanlar alinmasin lütfen)
Ben de 22 yasinda okula gidip 24umde mezun oldum 27de atandim ki o yasa kadar kursa da gittim.bir suru basvuru da yaptim sinava 26da girdim yerlesemedim ilk atamada ama yine özelde basvurularima devam ediyordum.
Simdi imkaniniz daha fazla online kurslar/sertifika programlari var, ucretsiz olanlar da var. iienstitu gibi sitelere goz atin, maliye bakanliginin da online yazilim kurslari var, araştırın öğrenin basvurulara da devam edin. Ilk yazdığım siteden birkac sertifika alip şimdi kendi eğitim platformunu kuran bir genc arkadas taniyorum, o da mesleginde ilerlemek icin dersler alıyordu. Kardesim mühendis + aoften iki yillik okuyor 2.uni.olarak + 3.bir alan olarak da iienstituden pazarlama-satış konusunda egitimlere katılıyor. Yani kendinizi olumsuzluk girdabina sokmak yerine, çözüm arayin.
Evlilik iliski vs biraz zor bu donemde bakin 35 yaşındayım 1 senem evde gecti olmayinca olmuyor. Sosyal medyadaki mutlu insanlara bakmayin kendinize bakin, oyle bakarsak bugun bayram herkes ailesi ve sevdikleriyle icli dışlı ben yalnizim ama yine de hayattayim, nefes alıyorum, saglikliyim diye şükrediyorum.
Hayatta yok yok derseniz var olanı da goremezsiniz, sahip.olduklariniz da yok olur gider. Çünkü siz negatif enerji yayiyorsunuzdur.
Önce sahip olduklariniza sukretmekle baslayin, olmayanlar da vakti geldiğinde hayatınıza girer ve ne diye bos yere uzulmusum diye kendinize kizarsiniz :)
 
25 yasindaysaniz iş konusunda umudu kesmemeniz gerektiğini düşünüyorum. Çevrede 4 yıllık mezunlar bile ekstra workshoplara katılıp öne çıkmaya çalışıyor elbette mezun oldum hadi nerde iş diye beklerseniz iş bulunmaz. Gerekirse parasız stajlar yapicaksiniz projeler biriktiriceksiniz işte o zaman az maaşlı bile olsa sektöre atılıp sonrasında deneyiminizi katlayabilirsiniz. Bir arkadasim var aynı okuldan mezunuz meslektaşız. İki yıldır iş arıyor onun için çok üzülüyorum ama ne okurken ne de mezuniyet sonrası kendini gelistirmedi hem üzülüyor hem de hala rakiplerinin önüne çıkmak için kılını kipirdatmiyor. Kendi emeklerimi düşündüğümde benle aynı yerde niye olsun ki diye düşünüyorum. Ki benim de bulunduğum yer öyle yukarlarda değil.
 
X