Merhaba herkese, ben 25 yaşındayım ve 2 sene önce önlisans bir bölümden mezun oldum, kendi mesleğimin haricinde garsonluk, kasiyer gibi işlerde bulmaya çalıştım, benim bölümde deneyim istediler o yüzden iş bulamadım, ben de cafede iş bulup 1 hafta tezgahtarlık yaptım ama ilk iş tecrübemdi ve çok yoğun bir yer olduğu için uyum sağlayamadım ve patronumda sinirli biriydi anlaşamadım erken ayrıldım, diğer bulduğum tezgahtarlık işi de tek çalışan olup garsonluk temizlik yemek falan benden sorumlu olacağı için kabul etmedim, sonrada pandemi olunca işte bulamadım, ama iş bulmak için hep çabaladım hep iş ilanlarına başvurdum arkadaşlarıma öğretmenlerime bile söyledim ama olmadı onlarda yardımcı olmaya çalıştı açıkçası, benim en çok üzüldüğüm akrabalarımın şirketi var ve benim mesleğimle alakalı bana iş imkanı sağlayabilirler, 2 yıldır işsiz olduğumu biliyorlar ve 1 ay önce resmen yalvardım beni işe alın diye ama tamam deyip umursamadılar ve öğrendim ki yeni işyerine tanıdıkları başka birilerini alacaklarmış öyle zoruma gitti ki, aşk konusunda da kimi sevsem cinsellik anlamında kullanmaya çalıştı, yanlış insanları sevdim belkide, maddi durumum iyi olmadığı halde para için konuşmak isteyen bile oldu, başkalarıyla sevgili olup evlendiler bende aptal yerine konulduğumla kaldım şimdide mutlu fotoğraflar paylaşıyorlar onları görünce o mutlu fotoğrafın içinde ben olabilirdim diyorum, şu an görüştüğüm kimse yok, çevremdeki birçok arkadaşım evlendi ve iş buldu, onları görünce ve sosyal medya da tanımadığım düzenini kurmuş insanların mutlu fotoğraflarını da görünce kendimi o kadar kötü hissediyorum ki gerçekten mutlular mı acaba onu da bilmiyorum, ben böyle dünyadan dışlanmış gibi hissediyorum, onlar hayatını yaşıyor ben yalnız oturup onların hayatını izlemeye mahkum bırakılmış gibi hissediyorum, okul arkadaşlarım haricinde hiç çevrem de yok bazen gece uyuyamıyorum, korona var diye kursa da gidemiyorum, iş konusunda çabasız biri de değilim ama olmuyor, aşk konusunda da sevilmeyi hak etmediğimi bile düşünür oldum, ömür boyu evlenmesem mi diye bile düşünür oldum bu ara, insanlara güvenmekte kolay değil, psikologla da görüştüm ama sizin düşüncelerinize de ihtiyaç duydum açıkçası, çevremdeki arkadaşlarıma düşüncelerimi böyle açıkça anlatamıyorum, görüşlerinize ihtiyacım var teşekkür ederim.