Hazmediğiniz olayları nasıl aşıyorsunuz?

b l a s t

👼🏼
Kayıtlı Üye
4 Haziran 2011
1.349
1.686
333
Çanakkale
olayı özet geçecek olursak eski en yakın arkadaşım eskiden ona anlattığım ne varsa başkalarına değiştirip ya da abartıp diğer kişilere anlatıyor. onunla her ne kadar artık konuşmasak da hala hakkımda konuştuğunu bilmek duymak canımı sıkıyor. böyle şeyler yaptığı için ona sinirlenirken bir yandan da kendime çok kızıyorum, ona kullanabileceği şeyler verdiğim için ama tabi o zaman nerden bilebilirim. şu anki arkadaşlarımı da etkileyecek diye korkuyorum. ama asıl problem sürekli sinirlenmekten çok yoruldum sürekli eski en yakın arkadaşım olan kişiye kinlenip duruyorum. ona o kadar çok değer vermiş ve yakın hissetmiştim ki aklıma gelen şeyleri düşünmeden anlatıyordum ve şimdi bunun acısını çekiyorum. hafta içi her gün onu görmek zorundayım az da olsa.
içimdeki öfke kaç hafta olmasına karşın geçmiyor. belki şu anki arkadaşlarımı da etkileyecek etkilesin diyorum ama içimdeki gurur ego her neyse onu susturamıyorum.
bu hisleri geçirmenin bi yolu var mı? siz hazmedemediğiniz şeyleri nasıl hazmediyorsunuz? eğer ders çalışmama engel olmasa ben de zamanla geçer diyeceğim ama aklıma geldikçe yada bişeyler duydukça, onu gördükçe sinirden çalışamıyor hatta hiçbişey yapamıyorum
 
Hazmetmek için zaman lazım. Bu hazım süresinde tipki gerçek hayatta metebolizmanin yaptığı hazım işlemi gibi vitaminleri mimarelleri alıp ise yaramayanlari atmak.
Yani; bu duyduklarından etkilenen ona göre arkadasliginiza yön veren arkadaşlar dışkı oluyor onlara yapılacak şey belli hayatından çıkarmak gidecekleri yer lağım cukuru, her şeyi herkese anlatmamayu öğrenmek de vitamin minaral oluyor.
 
olayı özet geçecek olursak eski en yakın arkadaşım eskiden ona anlattığım ne varsa başkalarına değiştirip ya da abartıp diğer kişilere anlatıyor. onunla her ne kadar artık konuşmasak da hala hakkımda konuştuğunu bilmek duymak canımı sıkıyor. böyle şeyler yaptığı için ona sinirlenirken bir yandan da kendime çok kızıyorum, ona kullanabileceği şeyler verdiğim için ama tabi o zaman nerden bilebilirim. şu anki arkadaşlarımı da etkileyecek diye korkuyorum. ama asıl problem sürekli sinirlenmekten çok yoruldum sürekli eski en yakın arkadaşım olan kişiye kinlenip duruyorum. ona o kadar çok değer vermiş ve yakın hissetmiştim ki aklıma gelen şeyleri düşünmeden anlatıyordum ve şimdi bunun acısını çekiyorum. hafta içi her gün onu görmek zorundayım az da olsa.
içimdeki öfke kaç hafta olmasına karşın geçmiyor. belki şu anki arkadaşlarımı da etkileyecek etkilesin diyorum ama içimdeki gurur ego her neyse onu susturamıyorum.
bu hisleri geçirmenin bi yolu var mı? siz hazmedemediğiniz şeyleri nasıl hazmediyorsunuz? eğer ders çalışmama engel olmasa ben de zamanla geçer diyeceğim ama aklıma geldikçe yada bişeyler duydukça, onu gördükçe sinirden çalışamıyor hatta hiçbişey yapamıyorum
Bence yazmak en güzel çözüm. Bu bi defter olur, kendinize özel bi blog olur. Yazın rahatlayın. Baktınız birinden fikir almaya ihtiyacınız var buraya yazın.
 
Benim de buna benzer hikayelerim var. Hatta mahkemelik oldum ev arkadaşlarımla ciddi ciddi duruşmaya çıktım falan :)
Ama 'hakkim helal değil' dedim geçtim.
Aynı şekilde çok sevdiğim bir ev arkadaşım daha vardı,kizkkardes gibi bütün sıkıntılı zamanlarda beraberdik.
mezuniyet sonra da konuşmaya devam ederdik. Yıllık izin zamanı ikimiz de aynı şehre tatile gitmiştik, ben de fırsattan istifade onu da göreyim diye 3 araba değiştirdim,bir uçtan bir uca onu görmeye gittim,tatilimin bir günü guneslenmeden gecti. Meğersem o günler için ben her aradığımda 'bu da kimseyi bulamadı diye beni ariyor', 'kesin kalacak yere ihtiyacı var' falan demiş etrafındakilere. Ki yanımda çadırım vardi,beş yıldızlı oteli değişmem asla çadırıma:)
Bir zaman sonra bu konuştuklarını öğrendim çok sağlam bir ağızdan. Ki daha neler neler , özel hayatımi da yorum katıp anlatmış...
Duyunca elbette bozuldum ama kendimi yiyecek kadar değil. Bana borcu vardı birkaç senelik,onu istedim 'tatile cikacam para lazım. Gönderir misin?' diye. Paramı alır almaz da engelledim :)
Geçti gitti yani...
Nasıl ki sevgililerin son kullanma tarihi oluyor, kötü özelliklerini görünce ayrılıp hayatına devam ediyorsun bence arkadaşların da öyle olmalı.
O senin dedikodunu (atıyorum) bir ay önce yaptı. Ama sen düşünüp düşünüp bunu hayatının her gününe yayiyorsun.
Güzel günlerine yazık... Ayrıca isteyen senin hakkında istediği şeyi söylesin. Seni bilen bilmiyor mu zaten? Dedikodunu yapıp anlatan kişiye inanan zaten senin arkadaşın olmayı hak eden biri değildir. İstediğine inansin dursun. Seni bağlayan birşey yok ki...
 
Umursamaz oldugum icin hazmediyorum.. Gayet mutluyum
 
Hayatımda hastalık, ölüm gibi şeyler dışında hiç bişeyi pek takan bi tip degilimdir. O yüzden arkadaşlık olaylarına çok takılmam.
 
Bunun yaşanması gerekiyormuş, böyle olması gerekiyormuş ve hayatta her şeyi kontrol edemem şeklinde düşününce rahatlıyorum ve hazmedebiliyorum..
 
Hazmetmek için zaman lazım. Bu hazım süresinde tipki gerçek hayatta metebolizmanin yaptığı hazım işlemi gibi vitaminleri mimarelleri alıp ise yaramayanlari atmak.
Yani; bu duyduklarından etkilenen ona göre arkadasliginiza yön veren arkadaşlar dışkı oluyor onlara yapılacak şey belli hayatından çıkarmak gidecekleri yer lağım cukuru, her şeyi herkese anlatmamayu öğrenmek de vitamin minaral oluyor.
çok güzel söylemişsiniz teşekkürler ❤️

Bence yazmak en güzel çözüm. Bu bi defter olur, kendinize özel bi blog olur. Yazın rahatlayın. Baktınız birinden fikir almaya ihtiyacınız var buraya yazın.
Deneyeceğim teşekkürler
Benim de buna benzer hikayelerim var. Hatta mahkemelik oldum ev arkadaşlarımla ciddi ciddi duruşmaya çıktım falan :)
Ama 'hakkim helal değil' dedim geçtim.
Aynı şekilde çok sevdiğim bir ev arkadaşım daha vardı,kizkkardes gibi bütün sıkıntılı zamanlarda beraberdik.
mezuniyet sonra da konuşmaya devam ederdik. Yıllık izin zamanı ikimiz de aynı şehre tatile gitmiştik, ben de fırsattan istifade onu da göreyim diye 3 araba değiştirdim,bir uçtan bir uca onu görmeye gittim,tatilimin bir günü guneslenmeden gecti. Meğersem o günler için ben her aradığımda 'bu da kimseyi bulamadı diye beni ariyor', 'kesin kalacak yere ihtiyacı var' falan demiş etrafındakilere. Ki yanımda çadırım vardi,beş yıldızlı oteli değişmem asla çadırıma:)
Bir zaman sonra bu konuştuklarını öğrendim çok sağlam bir ağızdan. Ki daha neler neler , özel hayatımi da yorum katıp anlatmış...
Duyunca elbette bozuldum ama kendimi yiyecek kadar değil. Bana borcu vardı birkaç senelik,onu istedim 'tatile cikacam para lazım. Gönderir misin?' diye. Paramı alır almaz da engelledim :)
Geçti gitti yani...
Nasıl ki sevgililerin son kullanma tarihi oluyor, kötü özelliklerini görünce ayrılıp hayatına devam ediyorsun bence arkadaşların da öyle olmalı.
O senin dedikodunu (atıyorum) bir ay önce yaptı. Ama sen düşünüp düşünüp bunu hayatının her gününe yayiyorsun.
Güzel günlerine yazık... Ayrıca isteyen senin hakkında istediği şeyi söylesin. Seni bilen bilmiyor mu zaten? Dedikodunu yapıp anlatan kişiye inanan zaten senin arkadaşın olmayı hak eden biri değildir. İstediğine inansin dursun. Seni bağlayan birşey yok ki...
Ben de şu an keşke onları görmek zorunda olduğum zamanlar bitse de tamamen kurtulsam onlardan gözüyle bakıyorum. Çok doğru şeyler söylemişsiniz içimi ferahlattınız teşekkürler ❤️ Bir yandan da böyle şeyler yaşamak insana kimseye ihtiyacı olmadığını gösteriyor
 
Boşvet canım ya sıkma kendini
Böyle tipler var sen sinirlendikçe o mutlu olur emin ol
Umursamıyormuş gibi yap sen onu
Bende öyle herşeyimi anlattım kendim gibi bildim insanlar hep açıklarımdan beni vurdu kendince bende mesafeliyim artık özelimi anlatmıyorum kimsenin özelini dinlemiyorum. Gerek yok
İnsanlara çok değer vermemek laxım
Bunu öğrendim
Canımı sıkanlarla görüşmüyorum mesafe koyuyorum yaşam enerjimi düşüremez kimse
Bencil olmayı öğrendim zamanla
Eskiden neden böyle dedi nasıl bunu söyler diye üzülüyordum ama artık önemsemiyorum bile.
 
Boşvet canım ya sıkma kendini
Böyle tipler var sen sinirlendikçe o mutlu olur emin ol
Umursamıyormuş gibi yap sen onu
Bende öyle herşeyimi anlattım kendim gibi bildim insanlar hep açıklarımdan beni vurdu kendince bende mesafeliyim artık özelimi anlatmıyorum kimsenin özelini dinlemiyorum. Gerek yok
İnsanlara çok değer vermemek laxım
Bunu öğrendim
Canımı sıkanlarla görüşmüyorum mesafe koyuyorum yaşam enerjimi düşüremez kimse
Bencil olmayı öğrendim zamanla
Eskiden neden böyle dedi nasıl bunu söyler diye üzülüyordum ama artık önemsemiyorum bile.
Galiba benim de yapmam gereken şey bu. Ne kadar yakınıma alsam insanları o kadar pişman oluyorum. Hiçbişey yapmasalar yargılıyolar. İnsan yine de birilerine güvenmek istiyor. Ama artık duygusal değil mantıklı davranmalıyım sanırım
 
Uydurma ise söyledikleri ilişkimi keser kendi yoluma bakarım.beni tanıyan bilen zaten biliyir.konusu açılırsa başkası gelip sorarsa belki kendi doğrumu konuşurum.ama uzun süre kafaya takacak enerjim yok benim.değmeyecek birine de harcamam bunu
 
Galiba benim de yapmam gereken şey bu. Ne kadar yakınıma alsam insanları o kadar pişman oluyorum. Hiçbişey yapmasalar yargılıyolar. İnsan yine de birilerine güvenmek istiyor. Ama artık duygusal değil mantıklı davranmalıyım sanırım
Valla bu devirde kimseye güvenme
İnsanlsr acayip olmuş
Senin mutluluğun acı veriyor onlara senin acın mutluluk veriyor en yakınım dediğim kişilerden gördüm bunu ben
İstemiyorum artık soğudum insanlardan
 
Valla bu devirde kimseye güvenme
İnsanlsr acayip olmuş
Senin mutluluğun acı veriyor onlara senin acın mutluluk veriyor en yakınım dediğim kişilerden gördüm bunu ben
İstemiyorum artık soğudum insanlardan
geçen gün aynı ortamda bulunduk zaten daha önceden rahatsız olduğumu bildiği bişeyi söyleyip kahkaha attı bana bakarak.
ya yanlış kişilere en yakınım diyoruz yada kimseyle çok yakın olmamak gerek
 
Bunları yaşamazsanız tecrube edinemezsiniz.
Ona söylemek istediginiz herşeyi bir kagıda yazın okumadan çöpe atın.
Psikolog tarafından önerilen bir yöntemdir deneyin
 
Back
X