Hem mutlu hem de huzurlu olmak istiyorum ama nasıl?

evinizinmimari .!.:

Eğer durumunuz elverişliyse bir tatil her şeyi yoluna sokabilir.Tatil gibi bir imkanınız yoksa lütfen yalnız kalmamaya çalışın.Eş dost sürekli birlikte takılın.Şu an bunu istemediğinize ve yalnız kalmak istediğinize kalıbımı basarım.Hepimiz zaman zaman benzer şeyler yaşıyoruz.Ancak birkaç akşamdan sonra ne kadar iyi geldiğini anlayacaksınız.

Genişletmek için tıkla...

AriaBlue .!.:

Bir anda iyilesmeyi beklemeyin.

Uzun bir surec.Bir gun iyi hissedersiniz ertrsi gun hicbir sey olmamis gibi geri doner.

Boyle anlarda sizin icin degerli olan seylerin listesini cikarin.Yasamaya hala deger olan seyleri hatirlayin.

Hicbir sey yapamiyosaniz yürüyüse cikin.Hareket halinde olmak gecici de olsa iyi gelir.İnsan bir yagmurun,cicegin kokusunun bile guzelliginin farkina varinca huzur buluyor.

Tabi bunlar gecici onlemler.Uzun vadede tedaviyi birakmyain.Utanacak bir sey yok ailenizden gizlemeyin.

Bu kolun kirilmasi bacagin agrimasi kadar dogal ve gercek bir durum.Yeter ki tedavi olunsun

Genişletmek için tıkla...

Rengarenk kelebekler .!.:

Ailem anlamaya calisiyor.Haklarini yiyemem.ama ıyi olduğumu düşünüyor ve ilaçları ısrarla bırakmanı istiyor. Verdiğim mücadeleyi bilmiyor..

Genişletmek için tıkla...

Rengarenk kelebekler .!.:

Selamlar arkadaslar ..Ruhum o kadar yorgun ki?yaşım 28 ama ruhum 80...Bir tükenmişlik var içimde ..Bir şeyler yapmak istiyorum ama gereksiz geliyor her sey..Ben mi çok buyutuyorum bilmiyorum.Yoksa olgunlaşıyor muyum?Hayatın gerçekliği ile yüzleşiyor muyum? O kadar yorgunum ki bazen güzel günlere olan inancımı kaybediyorum.
2.5 ay önce psikoterapiste gitmiştim .Major depresyon geçirdiğimi soyledi.o kadar üzülmüştüm ki..Aileme bile söylemek istemedim .Görünen bir yaram yoktu ki.Malesef toplumumuz bi tur rahatsızlıkları ıyi algilamiyir.Ailem de oyle.onlara göre para pul ve başını sokacak evin varsa ,işin gücün de iyiyse mutlusun demektir.Kimseye anlatamadım .o kadar yalnızım ki ..kimseye güvenim de yok...Aileme bile..Onlara anlatamasam da ailemle hiç bir zaman mutlu olmadim.Evet emekleri oldu ama sadece maddi.kimse manevi ihtiyaçlarımı dusunmedi.Hala da anlamıyorlar. Kızmıyorum ama sanki ailem yokmuş gibi hayatta yapayalnizim.Ailemle mutlu olamadığımdan aile olabilecek gücü de kendimde goremiyorum.Bu yüzden evlenemiyorum.
Neyse tedavi sürecinde iniş çıkışlarla düzeliyordum hatta bi kaç gün öncesine kadar boşluktan kurtulamasam da iyiydim..ama ne olduysa yine depresyon sinsice gülüyor bana...
"Gel lan diyorum . Ben seninle savaşmaya hazirim.Beni bitiremeyeceksin diyorum.Ve sonunda pes edip gideceksin diyorum. "Ama bunu tek başına yapmak zorundayim.cunku bana benden başka kimse destek vermiyor...
Okuyorum..surekli okuyorum...okumak ıyi geliyor..Bazen erken yaşta ölenlere ozeniyorum.Sonra bu duyguyu kafamdan atiyorum.Bu duygumdan utaniyor ve korkuyorum.Doktorum; "insan korktuğunu yapmaz.." diyor ama bu duygu hiç gecmiyor.
Karmakarisigimmm..Depresyon ensemden uzaklasmiyor..

Genişletmek için tıkla...

MissPeaceful .!.:

Bende zor bir donemden gectim..
Sadece benim cozdugum yolu soyleyecegim size, yapmak yapmamak size kalmis. Herkesin dusuncesi inanci kendine tabi ki.
Oyle bir zamanda esma ul husna cikti ki karsima, kendimden nefret ediyordum. Bir anda silindi gitti hepsi, dertlerim kaybolmadi elbet ama ic huzurumu tekrar buldum hersey olacagina varir dedim.. Simdi cok sukur cok mutluyum, size tek tavsiyem bu ve yanliz kalmayin sevgidiniz insanlarla zaman gecirince huzursuzlugunuz bile biraz azaliyor..

Dedigim gibi allahin 99 ismini bir arastirin derim.. kendimi kotu hissettikce Ya Vedud, Ya Latif gibi esmalari zikrettim. Zor bisey de degil dua gibi uzun da degil.. Ama gercekten bana cok iyi geldi.

Umarim siz de bir yolunu bulur kendinizi iyi hissedersiniz.

Genişletmek için tıkla...