Eşine fazla boyun eğmişsin, ev içindeki yaşantınız, dışarı çıkma durumun, çocuğunla ilgili kararlar, o kadar taviz görmüş ki utanmazlık çizgisinde gidiyor. Hal böyle iken bir de yeniden çocuk yapmışsınız.
Bu durumu toparlamak zor arkadaşım, boşanmanın bol olduğu bir aileden geliyorum ve inan bana işler nasıl başlarsa öyle gidiyor. Senin oğlunu egale ederek, kendinden olma çocuklarla bir düzen kurmaya çalışıyor, eşin titiz falan değil, seni sindirerek düşlediği aileyi kuruyor. Bu konuda yapabileceğin çok bir şey yok, keskin çıkışlar sana yeni bir ayrılıktan başka bir şey getirmez. Oğluna her hangi bir baskı uygulayamazsın, çünkü gelişme çağında ve zaten yaralı bir çocuk. Üvey babasının tavrının farkındadır ve inan bana hiç bir erkek çocuğu üvey babaya eyvallah etmez, anlaşmazlıkları sürecektir.
Yazım sana dokunacak belki ancak bütün yolları çocuk gözüyle geçmiş biriyim. Biz kadınlar annelik güdümüzden dolayı savunmasız bir çocuğu evlat gibi sevebiliriz ancak erkekler için durum böyle değil. Üvey evladına sahip çıkan üvey baba bin tanede ancak bir tane ancak çıkar. Erkekler çocuk olayına bizim gibi bakmıyor, kendi kanlarından olmadıkça asla kabullenemiyorlar.
Yapacağın şey, şartları esnetmek. Biraz daha fazla ev dışında zaman ayırabilmek için gayret göstermek, eşini seni biraz daha rahat bırakması için ikna etmek. Ama ondan; oğlunla, senin kızıyla kurduğun gibi bir ilişki kurmasını bekleme
