Her daim dışlanan ben...

Latinachica

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
30 Mart 2011
405
958
228
36
Ruh sagligimi kaybetme noktasindayim
Her sey ustume geliyor
Insanlarla iliskim hic iyi olmadi bu yasima kadar. Arkadaslarim cok az.
Simdi is hayatindayim ve sosyal iliskilerdeki basarisizligim is hayatimi da etkiliyor.
Bizim promosyon 20 kisi. Birinin fikri en son lazim olsa o ben olurum. Hatta fikrime ihtiyac bile duyulmayabilir.
Sosyal becerilerim az oldugundan her seferinde de bocaliyorum, kendimi ifade edemiyorum. Ve hep sessizim. Olum gibi bir sessizlik. Oda arkadasimla ki bana en yakin kisi idi küsum bir aydir. Onla konusmayinca butun gun is disinda birkac kelime disinda konusmadan donuyorum eve. Bir baska yakin gordugum kisi ise araya mesafe koydu. Sebebi ise ona isyerinden birinin bana yazdigini anlatmam. Inanmadi muhtemelen, ihtimal vermedi, iftiraci olarak mi gordu nedir bilmiyorum. Uzaklasti benden. Bolumde birlikte calistigim 3 kisiden biri ile konusmuyorum mecbur is yapıyoruz o da beni dislayip digerine bilgi veriyo bilgi aliyo. Ben her daim dislanan kisiyim.
Psikolojikmen yoruluyorum.
Evet sorun bende de olabilir ama sadece mi ben. Durup dururken iletisimi kesmiyorum ya. Ben sorunlu bi insan miyim:(
 
Bu yaşınıza kadar insan iliskileriniz hep kötü olduysa evet sorun sizdedir. Şimdi gelip insanları boşver yalnızlık en iyisi diyenler olacaktır ama hayır insans sosyal bi varlık. Gayette insanlarla iletisimde olmaya ihtiyacımız var. Ayrıca belli bi yaştasınız küsmek falan çok çocukluk. Arayı düzeltin gerekirse yardım alın.
 
Zor bir duruma benziyor seninki, ama inan anlıyorum. Ben de o kadar insanlarla yakın olamıyorum. Üniversitede de öyle yakın arkadaşlıklarım olmadı, üstelik uzun bir işsizlik döneminde intihar eşliğine geldim. Şimdi iş buldum yakında başlayacağım ama yine de öyle çok sosyal olacağımı sanmam. Fakat şunu belirteyim benim durumun görünümle de alakalı, samimi olmak gerekirse öyle güzel bir kadın değilim yansıyor bu çevreme.

Fakat canım şunu göz önünde bulundur, arkadaş sahibi olmakla senin söylediğin durum farklı (fikrinin alınmaması). Sözünü dinletmek istiyorsan kendine güvenen bir sesle konuşacaksın. Kendimden biliyorum, pasif sinik insanları kimse takmaz. Ben ki okurken derste iki laf edemezdim, heyecanlanırdım sesim çıkmazdı. Şimdi kendime güvenim ve güzel konuşmamla insanları etkiliyorum. Ayrıca arkadaşınızla aranızı düzeltmenizi tavsiye ederim ve bir kişiye takılıp kalmayın, yeni arkadaşlar edinin bence. (Bu son söylediğimi ben bile yapamıyorum, inşallah siz başarırsınız. ) Allah yardımcın olsun.
 
İnsanları tanıyan , yalnızlaşır . Öz güven problemin var . Tek başına ayaklarının üstünde durmayı ve kimsenin düşüncelerini ve hareketlerini takmamayı öğrenmelisin. Eğer böyle devam edersen hep değer verilmeyen olarak kalırsın .
 
Ben de tam tersiyim azcik susup oturayim diyorum tutamiyorum kendimi kucuklukten beri boyleyim, annem hep der her konuda nasil fikrin olabiliyor diye :) ama sizin ki de zor bir durum bence farkli sosyal alanlar bulun kendinize gidin tek basiniza bir turla tatilr cikin insanlarla iletisime gecin orda arkadasliklar edinin ya da ne bileyim kursa falan yazilin farkli ortamlar bulun ve kendinize guvenin eger hic birsey yapamiyorsaniz bir destek alin bu sekilde gecmez yani yerinde olsam ben cok sıklirim dusunsene aksama kadar konusmamisim kimseyi bulamazsam kendi kendime konusurum
 
Mesela mesafe koyan arkadaşınıza gidip sordunuz mu ''x neden böylesin bir sorun mu var benimle ilgili'' diye ? Bence bununla başlayabilirsiniz.

Ayrıca ortamda fikri sorulmayan kişi olmak dikkate alınmadığınızı gösteriyor.Çekingen bir yapınız mı var ? Yoksa fikirlerinizi çok iyi ifade edemiyor musunuz ?
 
Bu yaşınıza kadar insan iliskileriniz hep kötü olduysa evet sorun sizdedir. Şimdi gelip insanları boşver yalnızlık en iyisi diyenler olacaktır ama hayır insans sosyal bi varlık. Gayette insanlarla iletisimde olmaya ihtiyacımız var. Ayrıca belli bi yaştasınız küsmek falan çok çocukluk. Arayı düzeltin gerekirse yardım alın.
Evet cocukluk. Ama bolumden arkadasim surekli beni yok sayiyodu. Ortak bi is oluyo gidiyo baskasiyla konusuyo. Ama siatemi o yonettiginden ben ona mecbur kaliyorum. Baskasi yardim istese kosuyor ben en son sana ihtiyacim var dedigimde cook isim var diyip dinlemeden gitti. Arkasindan bagirdim resmen adını soyleyerek. Sanki ozel isim. Yani ben naptim ki ona. Benden hoslanmiyo olabilirsin ama ortak iş yapiyoruz. En son iletisimi kestim napiym yani
 
Bu
İnsanları tanıyan , yalnızlaşır . Öz güven problemin var . Tek başına ayaklarının üstünde durmayı ve kimsenin düşüncelerini ve hareketlerini takmamayı öğrenmelisin. Eğer böyle devam edersen hep değer verilmeyen olarak kalırsın .
Buna cok ihtiyacim var. Ama nasil yapicagimi bilmiyorum yardim almayi denedim. Anlatirken her sey cok yuzeysel gibi oluyo. Hislerimi bile tanimlayamiyorum. Insanlara odaklanmaktan
 
Mesela mesafe koyan arkadaşınıza gidip sordunuz mu ''x neden böylesin bir sorun mu var benimle ilgili'' diye ? Bence bununla başlayabilirsiniz.

Ayrıca ortamda fikri sorulmayan kişi olmak dikkate alınmadığınızı gösteriyor.Çekingen bir yapınız mı var ? Yoksa fikirlerinizi çok iyi ifade edemiyor musunuz ?
Cekingen oldugumu cok belli etmem aslinda ama kendimi ifade edemiyorum evet. Bisey anlatmak isterken ya akici konusamiyorum ya cok baska aacma bisey soyluyorum. Heyecanli bi yapim var malesef
 
Ben de tam tersiyim azcik susup oturayim diyorum tutamiyorum kendimi kucuklukten beri boyleyim, annem hep der her konuda nasil fikrin olabiliyor diye :) ama sizin ki de zor bir durum bence farkli sosyal alanlar bulun kendinize gidin tek basiniza bir turla tatilr cikin insanlarla iletisime gecin orda arkadasliklar edinin ya da ne bileyim kursa falan yazilin farkli ortamlar bulun ve kendinize guvenin eger hic birsey yapamiyorsaniz bir destek alin bu sekilde gecmez yani yerinde olsam ben cok sıklirim dusunsene aksama kadar konusmamisim kimseyi bulamazsam kendi kendime konusurum
Tek yemek yiyorum, isimle ilgili tek basimayim, sohbet yok kimseyle konusmuyorum artik. Dedigim gibi ruh sagligimi korumak istiyorum. Yeterince mutsuz ve huzrsuzum. Valla agliycam ya.
 
Tek yemek yiyorum, isimle ilgili tek basimayim, sohbet yok kimseyle konusmuyorum artik. Dedigim gibi ruh sagligimi korumak istiyorum. Yeterince mutsuz ve huzrsuzum. Valla agliycam ya.
Kiz ne olacak bazen ben de tek yerim yemegimi, ogrenciyken oda arkadaslarim 2. Ogretmdi ben hep tek yerdim hic de zoruma gitmezdi mesele tek yemek degil zaten genel olarak iletisimsizlik, bu konuda kitaplar okuyun, destek alin ve dedigm gibi tek basiniza bir turla tatile cikin ve yeni arkadasliklar edini insanlarla iletisim kurun kimse kimseden ustun degil guvenin kendinize...
 
Ben kendine guvensiz biri degilim ama bu anlattiklarin hep başima gelir..hepte gelmiştir. Bunu kendinde bir psikolojik sorun olarak görme.Bazi arkadaslara katilmiyorum.Psikologa ne gerek var ki hasta mi bu insan? Biraz iyi niyetli görünüyorsan o yüzden yapiliyor olabilir..Malum insanlar kötüleri kibirlileri pek bir seviyor
Azicik kibirli ben bilirim havalarina giriver birde boyle dene bakalim.Kimseye de özel konulari açma cunki insanlar bir garip.
 
Bu kadar insanın el birliği edip size tavır alıyor olması biraz dizi senaryosu gibi bir şey.
Muhtemelen sosyal ilişkilerinizde sıkıntı yaşıyor ve karşıya da yaşatıyor olmalısınız ki uzak duruyorlar sizden.
Biraz özeleştiri yapın ve profesyonel yardım alın bence.
 
Back
X