- Konu Sahibi BaharDoganAy
-
- #1
mesafe koymadan herkesle samimi olmak gibi bir zorunluluk mu var???? sormak istiyorum...
Son düzenleme:
iş yerlerınde genelde böyle yürür sen onlara yuz vermeyınce hemen kuyunu kazmaya baslarlar ben bu olayı anlamıyorum aynı işi yapıyorsunuz aynı ortamda saatlerce bırlıktesınız neden böyle oluyor ıyı gecınmek varken bı kin nıyekı dedıkodu yerı degıl orası dedıkodu yapıcaksan evınde oturcan herkezle samımı olma gıbı bı durum yok ama guleryuz göstermek zorundasın dıye dusunuyorum meslegını bılmıyorum ama buda benım fıkrım.
Tabi ki de yok.
Bende kafamın uymadığı insanlar haricinde hep mesafeliyimdir.
İlla ki insanlarla sırıtık sırıtık davranmanın mantığı yok
Çok soğuk olduğumu bana da söylerler ama ben seviyorum
En azından beni şaka kaldırmaz ciddi biri biliyorlar
gereksiz muhabetlere maruz kalmamış oluyorum
yüz veriyon aliye...
gerisini biliyon
Maalesef canım
Artık devir öyle br devir ki yüzüne gül gittiği dakika arkasından taşla
o zaman sendn iyisi olmaz bak.
sen doğrularından vazgeçme.
Yanındakiler az ama öz insanlar olucaktır
her daim gülme her gelene kucak açmak...
mesafe koymadan herkesle samimi olmak gibi bir zorunluluk mu var???? sormak istiyorum... lütfen yorumsuz bırakmayın beni..
sorunuza içtenlikle ve tüm samimiyetimle cevap vermek istiyorum..En doğrusunu yapıyosunuz.
Keske ben de en basında bu yöntemle hareket etseydim!
Fazla gülmek hele ki iş ortamında fazla samımıyet kurmak malesef insanların sizi hafife almasına yol acıyor..Ben cok güler yüzlü , sevecen, sıcakkanlı biriyim kolay kolay kımseye surat asamam..
Ama bu sevecenliğim basıma bela oldu zamanla!
İnsanların yanlıs anlamalarına , olur olmadık hislere kapılmalarına (bende hic bir art niyet yokken) sebep oldu..
Şimdi bende herkese karşı mesafelıyım gerektiğinde herkese de tavrımı koyarım , kimsenin beni kendı cıkarları için kullanmasına da izin vermem! Olması gerekende bu..
Fazla muhabbet tez ayrılık getirir derler ya doğru...İnsanlarla az konusup mesafeli olmak çoğu zaman en iyisi...
gerisini bilmiyorum ama şunu biliyorum: yüz verip astar istemek...
çok samimi olmayı da denedim. bu sefer hafife alınıyorsun... çok iyi niyetli olunca da enayi yerine koyup kullanıyorlar...
nabza göre şerbet en iyisi galiba. bu işin ortası yok çünkü.
ama hep kaybeden biz oluyoruz, onalr hep kazanıyorneden böyle oluyor?
Vaalla ben deneyimlerime göre şöyle söyliyim.
Arkadaş çevremde bile o kadar pasiftim ki aman kalplerini kırmıyım
Böyle sevgi pıtırcığı şeklinde aval aval geziniyodum
Ünivde de böyleydim
Ta ki arkadaşım dediğim insana bir sırrımı verip bunu açığa vurana kadar
haaa dedim demekki yüzüne gülene aldanma niye bu kadar safsın?
Sonra gerçekten çok ama çok katı oldum
Bana espri yapana bile ters tepki verdim
Sonra sevgi duvarları yıkılamayan esrarengiz bir kız oluverdi
gizemli bir havaya bürünmüşüm
bu insanları daha çok etkiledi çekememezlik de arttı tabi
herkes bi şekilde iyi de olsan kötü de olsan seni eziyor
ama ben sert olmakta yarar görüyorum
sana iki laf etmeeye kalkan birini bile edemiyor
kısasa kısas
bu devirde insanlar bir dedikodu bulsam yada kendi halinde biri olsa da alt etsem diye bakıyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?