Her doğum kadından 5 yıl alırmış...

Hic bir doğum kimseden 5 yıl almaz. Ömrüne ömür katar.
Evet çok zor, daha hamilelikte başlar, kusarsin, bayilirsin, mide yanmalari, sikisma hissi, yarım dünya bir gövde, hormonlar vs
Ama sukredersin bir yandan, isteyipte kavusamayanlar olduğunu bilirsin.
Sonra doğum başlar, ağrısı sancısı, kesiği dikişi, kalkamazsin yatamazsin oturamazsin.
Ve meleğin dünyaya gelir. Sağlıkla da doğmuş sa, sukredersin
Emziremezsin yada emzirmek istersin sütün olmaz, sütün olur bebek emmez, göğüsler çatlar, yara bere krem derken, gözün hep yavruma olur, gulumser mi acaba diye, ve uyurken ki o masumlugu görür sukredersin.
Gazıydı, uykusuydu, kakasiydı bilmem nesi ydi kolik mi değil mi derken, bir yandan buyur bir yandan sıkıntı verir, ama her geçen gün yaptığı hayata kattığı bir ana bit beceri bir ses bir nefes anlamlıdır. Sukredersin. Hatta bazı anlar gelir ki ben kime nasıl bir iyilik yaptım da mükafatı bu oldu dediğin olur.
Sanmayın ki ezbere konuşuyorum, zor hamilelik, zor doğum ve ardından zor bir bebek büyüyor. Günde 2 3 saat uyuyabilirsem sansliyim. Sütüm azalıyor dinlenemiyorum, sıkıntılı günler geçiren ailelerim var. Her şeye rağmen benim ömrüme ömür katan yine o.
Burada kayinvalide, es, aynı ev başka memleket, vs vs sorunları olanlar onlar bebek olmasada var.. kendimizdeki eksiklikler isteksizlikler bebek olmasa da var. Evet zaman kısıtlı evet istediğimiz gibi hareket edemiyoruz artık bir bağımız var ama nolur ayak bağı değil de gönül bağı olsun.
Şartlarınız kötü olabilir, bu şartlarda bebek dünyaya getirmeye karar vermiş olmanız sizin sorumlulugunuz
Ve bir kaç tavsiye, kendinizi bebek yerine koyun. Anneniz size ömrümü yedi dese ne hissedersiniz? Yada bir derdiniz var ama anlatamiyorsunuz? Yada etrafınızda kocaman insanlar panik halinde size bir şeyler yapmaya çalışıyorlar?
Suçlamayın. Kendinizi, bebeğinizi, eşinizi. Kimseyi.
Bu bebek elbet büyüyecek. Derdini anlatacak zaman da gelecek.
Şu sürecin olumlu yönlerine bakın. Bende meraklısı değilim. 6 saat nefes almadan ağlayan bebeğin. Ama bu da bu çeşit napalım. Hatta annesi Belli ki anlamiyor derdini napalım? Ama 24 saatte bir agucuk olsun gülücük olsun, huzurlu uyduğunu göreyim benden iyisi yok. Nasıl bebek diye soranlara bile bu güzellikleri anlatmaya çalışıyorum.
Ve evet Bebeklerimiz ömrümüze ömür katıyor. Ne 5 yılı ? Kendimi onun yerine koya koya bilmem kaç yıl geri gittim ben :)
 
Bende böyle düşünüyorum benden birsey götürmedi götürduysede feda olsun neden bu şekilde düşünuyorsun acaba psikolojil destek mi almalisin bazi anneler çabuk toparlanamiyor haklisin bence psikolojik destek alinabilinir hem is hem ev hem annelik kolay değil bunyende hakli
 
ee senin durum en kötüsü be kuzum. ev ev üstüne olmuyor. kv me aşık olmama rağmen asla onunla oturmam

Eh napim kocam benim kararlarımı hiç önemsemeyen biri işte evlenmeden önce bir sözüne inandım evlendikten sonra da inkar etmesiyle karşılaştım
 


Ben bebeğim benden 5 yıl aldı demiyorum; ki haklısınız ömrüme ömür kattı. Çok zor bir bebek olmasına rağmen hep geçecek dedim ben. Kaldı ki sağlığına ve aklına hep şükrettim. Rabbimin emaneti, bize en güzel hediyesi, bana ben katan en güzel şey. Ve yaşadığım onca olumsuz şeye rağmen, olumlu ve güzel olanları düşündükçe oğluma ne zaman kardeş/kardeşler düşünelim planları yapıyorum ben. Çocuk ailenin bereketi...Çok şükür ki onu bize verene, Allahım isteyen herkese nasib etsin.

Benim dediğim, çok zor bir doğum ve sonrası geçirdim. Bebeğime sarıldım hep. Ne olursa olsun hayatın değişiyor ve sen artık yaşlanıyorsun. Öncesinde olmayan sağlık sorunların çıkıyor, hatta yüzünde çizgiler. Kocaman bir olgunluk çöküyor. Babanın nazlı, şımarık kızıyken bi anda "anne" oluveriyorsun. ve sana hayat bebeğinle birlikte +5 yıl daha getiriveriyor. Hmm ben bunu ilk yazdığımla şimdiki halim arasında dağlar kadar fark var, her geçen gün daha iyiye gidiyor, daha keyifli oluyor. inanıyorum ki çok daha güzel günler bekliyor. Hayatta herkesten şikayet edebilirim ama bebeğimden değil...
 
1 yılda yaşadığım 2 düşük (2side kürtajla alındı), ilk bebeğimdi daha, okadar mutluydumki . minicik bebeğimin kalbi durmuş. o an dünyam başıma yıkıldı. ayakta duracak güç bulamadım kendimde. sokaklarda tek başıma ağlıyordum. acısı benden değil 5 yıl 10 yıl götürdü. 2. bebeğim aynı. ama bu kez alışmıştım.

şuan 3. gebeliğim Allahıma binlerce şükür. kaybolan 10 yıllık ömrümü bana geri verdi. değil yaşlanmak kendimi öyle güçlü öyle pozitif hissediyorumki. doğduktan sonra oda pozitif olsun diye hep mutlu olmaya çalışıyorum.

arkadaşlar dertleri küçümsmek değil yanlış anlamayın sakın öncelikle şükredelim. gerçekten beterin beteri var.
3. şahıslar, eş kavgası hepimizde inanın var. maddi sıkıntılar vs. eşimle bu arada 3. şahıslar yüzünden boşanma kararı aldım. bebeklerimin acısnı kimse anlamadı yüklendikçe yüklendiler. daha evleneli 1 buçuk yıl olmuştu kaldıramadım. ama hepsi geçti hamdolsun, eşimde değiştii bende tavrımı koydum.

uykusuzluğa gelince çok iyi bir üniversitde müh. okudum ve gerçekten bazen 3-4 saat bazen 1 saat uykuyla okula gittiğimi bilirim. arkadaşlarımda öyle. tam 5 yıl uykusuz. ödev- proje-rapor vs. çok nadir 7 saat uyurduk. ama hepsi geçiyor bebekler büyünce uyumaya vakit kalacak. çalışmak tabiki zor kolay değil asla, temizlik için yardım alın. sofarada 2 çeşit olsun yeter.

öncelikle mükemmel olmayı hedeflemeyin, bırakın ev işi, kilo kalsın. kimsenin dediğine bakmayın. bir insanı en çok üzebilcek laf sokmalar : hala bebek yok mu, yine mi düştü, ne zaman olacak, ah vah vs. sözleri. bırakın şişman desinler, bırakın bebek zayıf desinler. duymayın.
alın bebişleri çıkın gezin tozun. kitap okuyun. durum çok vahimse bir profesyonel destek alın tabi.

akıl vermek değil yanlış anlamayın sakın, dertleşiyoruz sadece.
 
Zaman geçtikçe rahatlıyor insan, kendine geliyor. Sadece zaman vermek kendine, bebeğine. Çok iyiyim artık. Hatta çok keyif alıyorum yaşamdan. Bebeğime alıştım o da bizim ailemize, bize alıştı. Artık mesai bitimlerini iple çekiyorum, sabah babannesine bırakmak ölüm geliyor. Öylesine, deli gibi özlüyorum. Çok şükür, bin şükür Rabbime. Dileyene versin Allahım, sağlıkla, bereketle inşallah
 
Şermin Çarkacı kitabında tamda buraya uygun bi yazı var. Diyorki 'Hamileliğimizde sanki dünya üstündeki son insan bizmişiz,nesil artık bizden devam edecekmiş gibi davranmak niye? Oysa bak etrafına yüzlerce binlerce insan Bebek bekliyor. Tamam güzel bi duygu ama o kadar!
Doğumda onca panik,onca telaş bunca hazırlık niye? Oysa aynı anda kim bilir kaç kadın belkide çok daha zor şartlarda bebeğini dünyaya getiriyor. Kimisi bir tarlada kimisi evde tek başına kimisi bir köyün sağlık ocağında kimisi hapishanede akılalmaz şartlarda..tamam zor bir mesele ama o kadar!
Bebeği büyütürken dünyanın en başarılı en parlak zekalı en yakışıklı ya da en güzel..en en en en potansiyelini yetiştirme istedi niye?
Yok abi benimkiler normal olsun kendilerine bahşedildiği kadar zeki,o kadar başarılı o kadar güzel ama biraz daha iyi biraz daha Mutlu biraz daha merhametli olsun :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…