- 21 Kasım 2010
- 2.712
- 1.152
- 373
Arkadaşlar böyle bir sorun yaşayan hiç oldu mu bilmiyorum ama gece oturmayı çok seven ben artık gece olsun istemiyorum.Daha doğrusu uyumak istemiyorum...
Nasıl birşey mi bu?
Aylardır garip bir duygu içindeyim.Gece olupta başımı yastığa koyduğum an hep babam geliyor aklıma.Sanki ölecekmiş gibi.Bunu telaffuz etmek bile korkutuyor beni.Dile getiremiyorum.Babama bağlılığım annemden daha fazla.Öyle sevgimizi belli eden bir yapıda değiliz.Ama annemde bilir babama daha bir bağlı olduğumu.Yine de bu derece olduğunun kimse farkında değil.
Gece bazen oluyor ki babamın horlamasını dinliyorum oturup.O sesi duyduğumda biraz olsun içim rahatlıyor.
İçimde hep birşey olacakmış korkusuyla yatıyorum,her an kötü birşey olacakmış gibi.Sonrada ağlama krizi.Ancak halsiz düştüğümde uyuyorum sonunda.Bana kalsa hiç yatmam sabaha kadar ama gece annem yada babam uyandığında da "hala yatmadın mı sen" diye birde azar işitiyorum,tabii sabahta...
Bundan nasıl kurtulacağım ben.Çok kötü bir duygu
(
Nasıl birşey mi bu?
Aylardır garip bir duygu içindeyim.Gece olupta başımı yastığa koyduğum an hep babam geliyor aklıma.Sanki ölecekmiş gibi.Bunu telaffuz etmek bile korkutuyor beni.Dile getiremiyorum.Babama bağlılığım annemden daha fazla.Öyle sevgimizi belli eden bir yapıda değiliz.Ama annemde bilir babama daha bir bağlı olduğumu.Yine de bu derece olduğunun kimse farkında değil.
Gece bazen oluyor ki babamın horlamasını dinliyorum oturup.O sesi duyduğumda biraz olsun içim rahatlıyor.
İçimde hep birşey olacakmış korkusuyla yatıyorum,her an kötü birşey olacakmış gibi.Sonrada ağlama krizi.Ancak halsiz düştüğümde uyuyorum sonunda.Bana kalsa hiç yatmam sabaha kadar ama gece annem yada babam uyandığında da "hala yatmadın mı sen" diye birde azar işitiyorum,tabii sabahta...
Bundan nasıl kurtulacağım ben.Çok kötü bir duygu
