Mesela her şeyle kendim savaşmam. Bir şeyleri yapabilmek için didinmem. Çok şükür bu süreçte yine de işimi ihmal etmedim. Ama yalnız kalmam ve hep yalnız kalacağımı düşünmem beni giderek daha da dibe itti.nedir mesela yarım kalan?
neler için uğraştın ve de olmadı?
Açıkçası çevremden hiç kimse bana böyle baskı yapmadı. Ama bana uygun biri de karşıma çıkmadı. Eski eşime gelince o hayatına kaldığı yerden devam etti. Hayati Nasıl bilmiyorum ama evlenmiş. Bu durum benim inancımı hayata bakışımı çok sorgulattı ve kırılmalar oluşturdu. Neden bana haksızlık yapıldığı halde karşımdaki insan hiç bir şey olmamış gibi hayatına bakıyor da, ben bir adım bile ilerleyemiyorum. Bunlar ben de kırılma noktaları oluşturdu.yani baştan ahkam kesmişsiniz. daha ne istiyorsun, boşanmayı atlatamamışsın diyenler yazmasın diye. ama gerçekler bunlar. dünyada ilk boşanan sen değilsin. hele de çocuk yok, ailen yanında. maşallah şanslılardansın.
bunun altında başka yatan şeyler olabilir mi?? mesela benim 2 tane boşanmış arkadaşım vardı. birinin annesi sürekli dulsun evlen biriyle diye, kıza hiç uygun olmayan birilerini buluyordu. diğerinin annesi dulsun deyip kısıtlıyordu. bu tarz yaklaşanlar mı oldu?? ya da eski eşinizi çok takip edip ona saplantılı mı kaldınız. ne bileyim cezasını bulsun diye.
illa ki birşeyler vardır. yoksa herşey güllük gülistanlıkken başka ülkeye gitseniz daha iyi olacağınızı sanıyorsanız yanılırsınız. hatta daha da içe kapanırsınız. bir yerden başlayın artık. yaş 29 en güzel çağlar.
Açıkçası çevremden hiç kimse bana böyle baskı yapmadı. Ama bana uygun biri de karşıma çıkmadı. Eski eşime gelince o hayatına kaldığı yerden devam etti. Hayati Nasıl bilmiyorum ama evlenmiş. Bu durum benim inancımı hayata bakışımı çok sorgulattı ve kırılmalar oluşturdu. Neden bana haksızlık yapıldığı halde karşımdaki insan hiç bir şey olmamış gibi hayatına bakıyor da, ben bir adım bile ilerleyemiyorum. Bunlar ben de kırılma noktaları oluşturdu.
detay vermiyorsun ki.Mesela her şeyle kendim savaşmam. Bir şeyleri yapabilmek için didinmem. Çok şükür bu süreçte yine de işimi ihmal etmedim. Ama yalnız kalmam ve hep yalnız kalacağımı düşünmem beni giderek daha da dibe itti.
Kendim bitirdim
hiçbirini yaşamamış ki.O zaman ise yaramadi deme. Duzelmeden tedavini bitirmissin. Bir sevdigini kaybeden insanlar bile bu kadar zamanda unutuyor. Bosandin yahu sadece bosandin. Ha bosandin da 3 cocukla baba kapisina mi gittin? Bosandin da 3 kurusa muhtac mi oldun? Deli gibi sevdigin onun da seni sevdigi birinden severek mi ayrildin? Ben de diyorum herkes de diyor. Senin bu durumun acilen tedavi edilmesi gereken bir durum. Gittigin doktordan memnun kalmadiysan baskasina git. Olmadi farkli terapiler dene, akupunktur hipnoz vs ne varsa dene. Her konun birbirine kopyala yapistir hepsi ayni hic farketmiyor musun? Senin acilen tedavi olman lazim munevver. Tek diyecegim bu.
hiçbirini yaşamamış ki.
eğer yaşadıysa örnek versin.
ben ajitasyon yapmamak adına yazmadım.
iki sene annemin kanser tedavisi ile uğraşıp en sonunda acılar içinde kaybettik annemi.beş sene oldu.
acı budur,yıkım budur.
daha ötesi var mı Allah aşkına.
hayatta herşey insanlar için.
anlaşamayıp boşanmışsın.
herşeyin var.işin ailen.
neyin isyanıdır bu?
eski eş evlenmiş diye bozulmuş,kabullenemiyor.
4 sene öncesinde ööyle kalmış.
ne yaparsa kendine yapar.
böyle giderse daha çok 4 seneler kaybeder.
Başın sağolsun.Babamı 8 aylık hamileyken kaybettim, 9 aydır onu görmüyodum batmanda olduğum için, son kezde yanına sokmadılar hamileyim diye, göremedim,dağ gibi adam pat diye öldü hasta olsa kendimizi hazırlardık
Hayat herkese zor
Bu sizde bir olay sonucu gelişen durum, yani atlatmanız çok yüksek ve ilacı zaman.. bu zamanı kısaltmak isterseniz psikolojik destek alabilirsiniz.Yalnız söylemeden edemeyeceğimAilem ve arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi yapayalnız hissediyorum. Yaşadıklarımdan sonra insanlara güvenmiyorum ve onlarla ilgilenmiyorum. Adeta onları sallamıyorum. Nasılsın demelerinin altında bile bir şey arıyorum. Benimle ilgilenmelerine de izin vermiyorum. Bunda çok zor günlerimi tek başıma atlatmamın etkisi büyük. Açıkçası içimde hayata ve insanlara dair büyük bir kırgınlık var. En ufak bir falsoda insanların üzerini çiziyorum. Bir daha bana yaklaşmasına izin vermiyorum. Bu da ben de sürekli insanların çoğunun kalitesiz olduğu düşüncesini uyandırdı. Asla kendini beğenmiş biri değilim ama onlar tarafından öyle görüldüğüme eminim.
hiçbirini yaşamamış ki.
eğer yaşadıysa örnek versin.
ben ajitasyon yapmamak adına yazmadım.
iki sene annemin kanser tedavisi ile uğraşıp en sonunda acılar içinde kaybettik annemi.beş sene oldu.
acı budur,yıkım budur.
daha ötesi var mı Allah aşkına.
hayatta herşey insanlar için.
anlaşamayıp boşanmışsın.
herşeyin var.işin ailen.
neyin isyanıdır bu?
eski eş evlenmiş diye bozulmuş,kabullenemiyor.
4 sene öncesinde ööyle kalmış.
ne yaparsa kendine yapar.
böyle giderse daha çok 4 seneler kaybeder.
Tayin istemenin işe yarayacağını sanmıyorum bence ailenin yanından şu aşamada ayrılma, belki daha sonra. Nereye gitsen de kafan seninle gelecek biliyorsun değil mi, önce tedavini ol düzgün bir doktor ya da psikolog bulup.Bilmiyorum arkadaşlar bilmiyorum. Hayattan ve insanlardan o kadar nefret ettim ki. Eskiden çok duyarlı ve duygusal biriydim. Hala daha duygusalım ama insanlara karşı çok duyarsızlaştım. Hatta çoğu insandan nefret ediyorum. Resmen zorla konuşuyorum insanlarla. Sabah işe zor gittim. Kötü olunca eve geldim. Ağlıyorum. Ailem de neden böylesin biri bir şey mi dedi diyor bir yandan onlar da üzülüyorlar. Elimden gelse hemen gitmek istiyorum buralardan. Hatta gittiğim günü kurtuluş günü olarak kutlayıp, kurban kesme gibi düşüncelerim var. Fakat gerçekte kimsenin git öteye bile dediği bile yok.
Bilmiyorum arkadaşlar bilmiyorum. Hayattan ve insanlardan o kadar nefret ettim ki. Eskiden çok duyarlı ve duygusal biriydim. Hala daha duygusalım ama insanlara karşı çok duyarsızlaştım. Hatta çoğu insandan nefret ediyorum. Resmen zorla konuşuyorum insanlarla. Sabah işe zor gittim. Kötü olunca eve geldim. Ağlıyorum. Ailem de neden böylesin biri bir şey mi dedi diyor bir yandan onlar da üzülüyorlar. Elimden gelse hemen gitmek istiyorum buralardan. Hatta gittiğim günü kurtuluş günü olarak kutlayıp, kurban kesme gibi düşüncelerim var. Fakat gerçekte kimsenin git öteye bile dediği bile yok.
Merhaba arkadaşlar; sizinle konuşmak bana iyi geliyor. Daha önce de forumda bir çok konu açtım o yüzden çoğu kişi beni tanıyor. Ben 4 yıl önce eşimden boşandım, çocuğum yok, çalışıyorum ve maddi bir sıkıntım yok. Eee sıkıntı ne diyenler lütfen yazmasın. Bir boşanmayı atlatamadın diyenler lütfen ahkam kesmesin. Ben sadece dertleşmek ve fikir almak istiyorum. Çünkü özellikle son bir aydır fazlasıyla içime kapandım. Özet olarak her gün daha da dibe battığımı düşünüyorum.
Boşandığım ilk zamanlar hayata karşı daha Ümit doluydum. Fakat şu günlerde hiç iyi değilim. Yaşım henüz 29 olmasına rağmen bu hayat ne Zaman bitecek diye bekliyorum. Ailem ve arkadaşlarım olmasına rağmen kendimi yapayalnız hissediyorum. Yaşadıklarımdan sonra insanlara güvenmiyorum ve onlarla ilgilenmiyorum. Adeta onları sallamıyorum. Nasılsın demelerinin altında bile bir şey arıyorum. Benimle ilgilenmelerine de izin vermiyorum. Bunda çok zor günlerimi tek başıma atlatmamın etkisi büyük. Açıkçası içimde hayata ve insanlara dair büyük bir kırgınlık var. En ufak bir falsoda insanların üzerini çiziyorum. Bir daha bana yaklaşmasına izin vermiyorum. Bu da ben de sürekli insanların çoğunun kalitesiz olduğu düşüncesini uyandırdı. Asla kendini beğenmiş biri değilim ama onlar tarafından öyle görüldüğüme eminim.
Ayrıca Bütün bu düşünceler beni yaşadığım şehirden gitme düşüncesine yönlendirdi. Fakat mesleğim gereği tayin işi biraz sıkıntılı. Üstelik yaşadığım şehirde ailem yanımda ve gittiğimde Nasıl insanlarla karşılaşacağım belli değil. Fakat ben gitme işine o kadar taktım ki, olur da tayinim çıkar gidersem o gün kurban keseceğim. Hiç gidemezsem ya düşüncesi beni bugünlerde yiyip bitiriyor. Bazen imkanım olsa başka bir ülkeye gitmek fikri bile çok cazip geliyor. Anlamıyorum kimse bana somut bir şey yapmadı ama sürekli çevremde kalitesiz, sığ düşünceli ve güvenilmez insanların olduğunu düşünüp gitmek için dua ediyorum.
Eski eşimi seviyor falan değilim. Bilakis ondan boşandığım için her gün şükrediyorum. Fakat anlamıyorum kadınlar işleri yokken, üstelik çocukları varken boşanıp Mutlu oluyorlar. Ben bunu başaramadım arkadaşlar. Yaşadığım bu olay bende hayata ve insanlara karşı büyük bir güven problemi oluşturdu. Özet olarak ne kimseyi istiyorum ne de yalnız mutlu oluyorum. Bir daha eski günlerdeki gibi Mutlu ve Ümit dolu olabilir miyim?
Bilmiyorum arkadaşlar bilmiyorum. Hayattan ve insanlardan o kadar nefret ettim ki. Eskiden çok duyarlı ve duygusal biriydim. Hala daha duygusalım ama insanlara karşı çok duyarsızlaştım. Hatta çoğu insandan nefret ediyorum. Resmen zorla konuşuyorum insanlarla. Sabah işe zor gittim. Kötü olunca eve geldim. Ağlıyorum. Ailem de neden böylesin biri bir şey mi dedi diyor bir yandan onlar da üzülüyorlar. Elimden gelse hemen gitmek istiyorum buralardan. Hatta gittiğim günü kurtuluş günü olarak kutlayıp, kurban kesme gibi düşüncelerim var. Fakat gerçekte kimsenin git öteye bile dediği bile yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?