Merhaba, bir sıkıntım var iç dökmek ve ayrıca belki bir çıkar yol bulurum diye buraya geldim. Elimden geldiğince özet geçmeye çalışacağım.
Ben 26 erkek arkadaşım 27 yaşında. 1 senedir beraberiz ciddi bir ilişkimiz var. Ailesiyle tanıştım. İkimiz de bir uçuş okulunda öğrenci pilotuz.1 sene sonra mezun olacağız planda da mezun olduğumuz gibi isteme söz vs var.. şimdi şöyle ki biz okulda tanıştık, anlaştık. Dışarıdan çok mülayim, sessiz sakin çalışkan biri. O giderdi ders çalışır gelir bana anlatırdı falan zatem böyle yakınlaştık. İlk başlarda her şey çok iyiydi. Biraz farklılıklarımız vardı tabii ama bunu gayet normal karşılardı, tartışmazdık. Sadece bana karşı değil, başkasıyla da aynı fikirde olmasa gayet sağlıklı yaklaşırdı bu duruma AMA..
İlişkinin 3. Ayından itibaren ufak ufak muhalefete başladı. sıkıntı şu ki HER ŞEYE olmaya başladı. Günlük herhangi bir şeyden sohbet muhabbet ederken bir anda ufak bir konuda fikir ayrılığı ve sonu tartışma. Bu bir objenin renginin mavi mi açık mavi mi olması kadar saçma konular (evet yaşandı). Benim sinirlendiğim nokta karşımdakinin her konuda kendini haklı görmesi. İki kere iki dörttürü bile size eğer isterse sabaha kadar savunur çünkü olay iki kere ikinin dört olması değil, haksız duruma düşerse bir taraflarının eksileceği düşüncesi (bence böyle düşünüyor).
Bu konuyu onunla defalarca konuştum. Random bir sohbette keyifli keyfili konuşurken bile bir şekilde bana ters düşüp benimle kavga ediyorsun dedim. Bir gün açık açık “herkese buketle kafalarımız çok uyuyo” tarzında şeyler söylüyorsun ama biz seninle çok zıtlaşıyoruz ve sen senin fikrinden aksi düşündüğüm hiçbir şeye(neredeyse her şey) tahammül edemeyip, bir kez olsun sana göre öyledir tabii ben böyle düşünmüyorum” diyemiyorsun dedim. Mutsuz musun bi şekilde orta yolu buluyoruz ama dedi. Orta yolu buluyoruz dediği kavga edip sonra bi jestle barışmak, olayı çözmek değil.
Toksik de bir ilişkimiz yok şu konu dışında bir problemimiz yok. Aldatmaz, başka kızlarla işi olmaz, instagramında 15 kişiyi takip eder telefon tablet şifresi yoktur, arkadaşları çağırır ortamfa bir kız bile varsa ben gitmiyorsam asla gitmez vs.
Peki bugün ne yaşandı onu anlatayım.
uzanıyorduk bi şeylere bakıyorduk karşıma bir video çıktı. Japonyada bir oyun salonu bir hizmet(!) sağlıyor o hizmet de kız kiralamak. Yani iki erkek gidiyor katalogdan kız seçiyor kız da gelip bunlarla bilardo oynuyor. Ben de bunu görünce sevgilime gösterip “ay şuna bak yok bi de kılıf bulmuşlar bilardo oynuyoruz diye” gibi bir cümle söyleyerek güldüm bu da heerrrr zamanki gibi “yaşasın yine muhalefet olabileceğim bir konu” diyerek elini sıvazladı ve biz başladık tartışmaya. Neymiş adamlar belki 3. Bulamamışlar belki arkadaşları yokmuş. Yahu amaç o olsa sadece kız mı olur diyorum kadınların vücudunu kullanıyorlar diyorum bana diyor ki ne yani sen de pilot olucan o zaman senin de bedenin üzerinden para kazanacaklar dedi?!?!? Yani ben okumuş etmiş pilot olmuş bir adamın kadın bedeni üzerinden para kazanmanın ne demek olduğunu bildiğini düşünüyorum. Olay tamamen haksız gözükmemek için çırpınmak. Neyse ben yine sanki bilmiyormuş gibi insan gücüyle kadın vücudu sergilemenin farklı şeyler olduğunu belirttim. Sonra bana atlet bir sporcu da sana göre bedeni üzerinden para kazanıyor, onlar da orasını burasını açıyor öyle diyelim o zaman dedi. Yani oturup açıklama yapamazsınız enerjiniz yetmez. Sonra ben bi şey diyecekken tamam biz en iyisi konuşmayalım dedi çekti içeri gitti.
onunla aynı fikirde olmadığımı dile getirdiğim noktalarda beni agresif bir şekilde tartışmaya sürüklüyor “ben böyle düşünüyorum bence doğru değil” dediğimde de sanki onu anlamamışım gibi bana bilale anlatır gibi karşısında 5 yaşındaki çocuğa anlatır gibi heceleye heceleye anlatmaya başlıyor. Aslında sadece onunla aynı fikirde değilim ama o onun tezlerini anlamadığımı düşünüp daha da hırçınlaşıyor (tabii ki farkında değil). Sence öyle olabilir de ben öyle düşünmüyoruma cevap “iki kere iki beşi savunacaksın yani” oluyor. Olay gülelim diye izlettiğim bir videodan buralara geliyor.
İşin kötü tarafı onunla sırf bu sebepten hiç “biz” gibi hissetmiyorum. Sanki hep benim karşımda gibi. Şöyle “biz”olarak aynı anda nefret kusamadık, “biz” olarak gördüğümüz bir şeyi aynı tarafta yorumlayamadık. (bir iki konu hariç) sanki evde hep bir müzakere havası.
Neyse yani üzülüyorum gerçekten. Bizim düşman değil sevgili olduğumuzu, aynı fikirde olmasak bile aynı tarafta olmamız gerektiğini nasıl aşılayabilirim? Bir şey söyleyince de onu suçluyormuşsunuz tribine giriyor hemen savunmaya geçiyor. Böyle giderse uzaklaşıp soğuyacağım ama öyle olsun istemiyorum. Ne yapabilirim?
