- 14 Nisan 2012
- 11.496
- 21.252
- 398
Merhabalar.
Bu aralar çok çok canım sıkkın . Hatta ve hatta bu sıkkınlık 1,5 aydır devam ediyor.
Bazen diyorum ki Allahım imtihanın bitmiyor eyvallah ama bu kuluna da acı nolursun.
Sürekli bir sürü tan tana, gürültü.
Çok kısa kendimden bahsedecek olursam; Başımdan bir evlilik geçti . Hayatımda yaşamam dediğim ne varsa , millete “eziğe bak nasıl çekiyor?” diye dediğim ve düşündüğüm her şeyi yaşadım. Allahın adaleti çok büyük.
1 seneye yaklaşmak üzere olan çok güzel olduğunu düşündüğüm bir ilişkim vardı. Evet -dı eki ekliyorum çünkü maalesef artık her şey o kadar da güzel değil.
Biz nişanlandıktan sonra ufak tefek şeyler olsa da hepsini aştık.
Nişanlım insani olarak çok üstlerde bir kişiliğe sahip. Aşırı vicdanlı , merhametli ve kötü gün dostu deriz ya işte o tarz bir insan. Benim bir dediğimi daha 2 ettiğini görmedim. Sabrını sonuna kadar denedim. Adam her zaman sabırlı davranan, bana yanlış bir şey olduğu zaman bunu güzelce anlatan, fikirlerime değer veren birisi.
Çok ağladığım , üzüldüğüm geceler oldu. Hepsinde benim sonuna kadar yanımda oldu.
Ee sorun ne ?
Sorun o kadar uzun ki nasıl anlatacağımı bilemiyorum. Nişanlımın 1. Dereceden bir akrabası çok kötü bir hastalık yaşıyor. Malum hastalığın adını anmak istemiyorum. Düşündükçe üzülüyorum.
Hastalığı yaşayan kişiyle de nişanlım senelerdir görüşmüyordu. Çok haklı sebepleri vardı üstelik. Nişanlım parasız kalınca tüm ailesi sırt dönmüş desem anlaşılır her halde.
Bu kötü hastalık maddi olarak çok külfetli. Hastalığa yakalanan kişinin de sosyal güvenliği yok. Peki tahmin edin ne oldu ? Nişanlım hastalığın giderlerini karşılamak durumunda kaldı. Bu da aşağı yukarı 100-150 bin civarı. Tabi bu durumda bizim düğünümüz de ertelendi.
1,5 aydır hep sabretmeye çalıştım. Aman sus Kaj. Bak senin ailenden de birine olabilirdi. Sen ne biçim seviyorsun bu adamı . O hep senleyken sen sorunlar çıkartıyorsun vs diyerek.
Sonrasında ben üzerime ne düşüyorsa hepsini fazlasıyla yaptım. Manevi olarak destek olmaya çalıştım . Taaa ki biz bir akşam yemeğe çıkıncaya kadar. Yemeğimizi yiyip , sohbet ediyorduk. Uzun zamandır doğru düzgün konuşamıyorduk. Birden telefon geldi . Nişanlımın kardeşi arıyordu bizi. Ben sıkıldım, sen nasıl olurda çıkar yemek yersin. Ben ölüyorum . Sizin derdiniz yemek olmuş vs vs diye.
Tabi ben bunları duyunca beynimden vurulmuşa döndüm. Nişanlımda hadi kalkalım deyince . OTUR diye bağırdım. Oturmak zorunda kaldı haliyle. Bu insanın eşi varken neden sürekli seni istiyor ? Üstelik sen dım dızlak kaldığında seni arayıp benden uzak dur diyen bir kişi dedim.
O da sakin ol yapma böyle dedi. Ben de sakın ha sakın ileride gidelim , edelim deme inan olsun seni boşarım dedim. Böyle deyince o kadar üzüldü ki tarif edemem.
Sonrasında ben tabi daha fazla bir şey söylememek için kalktım yerimden . Arabaya gidene kadar da ağladım. O kadar sinirlerim bozuldu ki...
Bu durumu görünce o da arayıp ben gelmiyorum dedi. Çünkü resmen keyfen çağırdı bizi. Ve inanın dışarı çıkarken resmen izin alıp çıktık.
Her neyse şimdi nişanlım bu ağır masraflar yüzünden çok zor durumda kaldı. Artık para harcayamayacağını da bildirdi. Bu saaten sonra babası ben yardım ederim dedi.
Ama gel gelelim ki nişanlım öyle sıkışık bir durumda ki arayan herkesi geçiştiriyor.
Heh şimdi beni bombalayacağınız yer geliyor. Nişanlıma kardeşinin eşine söyle 2 evleri var birini satsın sana borcunu ödesin dedim. Çünkü bu şartlarda sen çok zorlanacaksın dedim . O da sakın bana bunu söyleme . Yarın bi gün sana da bişey olsa , ailene de olsa ben hep yanınızda olurum dedi.
Ben de çok üzüldüm bu duruma. İndim eve geldim.
Şimdi bana sürekli mesajlar atıyor. Şunu alalım bunu alalım diye...
Ama benim hiç içimden gelmiyor. Çünkü ben üzülmeyeyim diye yapıyor bunları...
Sizce ben bu süreçte nasıl davranmalıyım ?
Okuyan herkese ayrı ayrı teşekkür ederim.
Bu aralar çok çok canım sıkkın . Hatta ve hatta bu sıkkınlık 1,5 aydır devam ediyor.
Bazen diyorum ki Allahım imtihanın bitmiyor eyvallah ama bu kuluna da acı nolursun.
Sürekli bir sürü tan tana, gürültü.
Çok kısa kendimden bahsedecek olursam; Başımdan bir evlilik geçti . Hayatımda yaşamam dediğim ne varsa , millete “eziğe bak nasıl çekiyor?” diye dediğim ve düşündüğüm her şeyi yaşadım. Allahın adaleti çok büyük.
1 seneye yaklaşmak üzere olan çok güzel olduğunu düşündüğüm bir ilişkim vardı. Evet -dı eki ekliyorum çünkü maalesef artık her şey o kadar da güzel değil.
Biz nişanlandıktan sonra ufak tefek şeyler olsa da hepsini aştık.
Nişanlım insani olarak çok üstlerde bir kişiliğe sahip. Aşırı vicdanlı , merhametli ve kötü gün dostu deriz ya işte o tarz bir insan. Benim bir dediğimi daha 2 ettiğini görmedim. Sabrını sonuna kadar denedim. Adam her zaman sabırlı davranan, bana yanlış bir şey olduğu zaman bunu güzelce anlatan, fikirlerime değer veren birisi.
Çok ağladığım , üzüldüğüm geceler oldu. Hepsinde benim sonuna kadar yanımda oldu.
Ee sorun ne ?
Sorun o kadar uzun ki nasıl anlatacağımı bilemiyorum. Nişanlımın 1. Dereceden bir akrabası çok kötü bir hastalık yaşıyor. Malum hastalığın adını anmak istemiyorum. Düşündükçe üzülüyorum.
Hastalığı yaşayan kişiyle de nişanlım senelerdir görüşmüyordu. Çok haklı sebepleri vardı üstelik. Nişanlım parasız kalınca tüm ailesi sırt dönmüş desem anlaşılır her halde.
Bu kötü hastalık maddi olarak çok külfetli. Hastalığa yakalanan kişinin de sosyal güvenliği yok. Peki tahmin edin ne oldu ? Nişanlım hastalığın giderlerini karşılamak durumunda kaldı. Bu da aşağı yukarı 100-150 bin civarı. Tabi bu durumda bizim düğünümüz de ertelendi.
1,5 aydır hep sabretmeye çalıştım. Aman sus Kaj. Bak senin ailenden de birine olabilirdi. Sen ne biçim seviyorsun bu adamı . O hep senleyken sen sorunlar çıkartıyorsun vs diyerek.
Sonrasında ben üzerime ne düşüyorsa hepsini fazlasıyla yaptım. Manevi olarak destek olmaya çalıştım . Taaa ki biz bir akşam yemeğe çıkıncaya kadar. Yemeğimizi yiyip , sohbet ediyorduk. Uzun zamandır doğru düzgün konuşamıyorduk. Birden telefon geldi . Nişanlımın kardeşi arıyordu bizi. Ben sıkıldım, sen nasıl olurda çıkar yemek yersin. Ben ölüyorum . Sizin derdiniz yemek olmuş vs vs diye.
Tabi ben bunları duyunca beynimden vurulmuşa döndüm. Nişanlımda hadi kalkalım deyince . OTUR diye bağırdım. Oturmak zorunda kaldı haliyle. Bu insanın eşi varken neden sürekli seni istiyor ? Üstelik sen dım dızlak kaldığında seni arayıp benden uzak dur diyen bir kişi dedim.
O da sakin ol yapma böyle dedi. Ben de sakın ha sakın ileride gidelim , edelim deme inan olsun seni boşarım dedim. Böyle deyince o kadar üzüldü ki tarif edemem.
Sonrasında ben tabi daha fazla bir şey söylememek için kalktım yerimden . Arabaya gidene kadar da ağladım. O kadar sinirlerim bozuldu ki...
Bu durumu görünce o da arayıp ben gelmiyorum dedi. Çünkü resmen keyfen çağırdı bizi. Ve inanın dışarı çıkarken resmen izin alıp çıktık.
Her neyse şimdi nişanlım bu ağır masraflar yüzünden çok zor durumda kaldı. Artık para harcayamayacağını da bildirdi. Bu saaten sonra babası ben yardım ederim dedi.
Ama gel gelelim ki nişanlım öyle sıkışık bir durumda ki arayan herkesi geçiştiriyor.
Heh şimdi beni bombalayacağınız yer geliyor. Nişanlıma kardeşinin eşine söyle 2 evleri var birini satsın sana borcunu ödesin dedim. Çünkü bu şartlarda sen çok zorlanacaksın dedim . O da sakın bana bunu söyleme . Yarın bi gün sana da bişey olsa , ailene de olsa ben hep yanınızda olurum dedi.
Ben de çok üzüldüm bu duruma. İndim eve geldim.
Şimdi bana sürekli mesajlar atıyor. Şunu alalım bunu alalım diye...
Ama benim hiç içimden gelmiyor. Çünkü ben üzülmeyeyim diye yapıyor bunları...
Sizce ben bu süreçte nasıl davranmalıyım ?
Okuyan herkese ayrı ayrı teşekkür ederim.
orasını okudum ama hala mı anlaşılır değil ?
