- 23 Ağustos 2022
- 20
- 2
- 1
- 26
- Konu Sahibi kimbilebiliraski
- #1
Sevgilimle uzun mesafe ilişkisi yaşıyorduk yaklaşık bir yıldır. Bu süreçte kpss sınavına hazırlanıyordum. Atanıp aynı şehirde olmak istiyordum. Genelde o zaman buldukça bir ayda bir buçuk ayda bir yaşadığım şehire geliyordu. Ben yalnızca bir kere onun yanına gidebildim. Hem sınav sürecinde olduğum için çok stresliydim ve çalışmam gerekiyordu hem de ailemden izin alıp gitme konusunda sıkıntılar yaşıyordum ve bunun yanında ona çok söylemesem de maddi olarak da zordu benim için. Sevgilimle bu sebeple sorunlar yaşıyordum. Yanına gitmek için çabalamadığımı, aileme bir noktada karşı durup gelebileceğimi söylüyordu. Orada yeni bir hayata başladığı için yalnız hissettiğini bir yolunu bulup gelmemi istiyordu. Bu tartışmalar yüzünden git gide çalışma motivasyonumu kaybetmiştim. Kendimi yetersiz, özgüvensiz hissediyordum, depresif bir haldeydim. Bir şeyler yapacak güç bulamıyordum. Sınavdan kısa bir süre önce mezuniyeti vardı. İlk başta gitmeyi düşündüm sonra konuştuğumuzda sınava az kaldığını gelmememin daha iyi olabileceğini söyledi. Gitmedim bu sebeple. Daha sonra bu gitmeyişim de olay oldu. Yanında olmamamın eksik hissettirdiğini söyledi. Bunun gibi sebeplerle iyice bozuldu aramız. Sürekli kırgın olduğunu söylüyordu. Ben de bir yandan zor bir durumda olduğumu anlayamadığı için kırılıyordum. Sınavdan sonra yanına gidecektim fakat geçen hafta bir tartışma sonrası hala sevdiğini ama ilişkimizi düzeltecek devam edecek gücü bulamadığını, elinden bir şey gelmediğini bu sebeple ayrılmak istediğini söyledi. Ben düzeltebileceğimizi söyledim, ama inancı kırılmıştı. Bir hafta sonra yazdım öfkesi ve kırgınlığı daha da büyümüş gibiydi. Devam edebileceğimize dair bir umut yoktu. Kendimi suçladım sonra hep ben sebep oldum diye, sizce de ben mi çok çabasız ve karşılıksız bırakmışım onu?
bosver diyorum basliga istinaden de birak bitsin hersey gozden uzak olan gonulden de uzak oluyor. Hele o gonul erkek gonluyse
