Her şeyi içine atmak

torarikar

Daha yaşanacak çok şey var...
Kayıtlı Üye
30 Aralık 2017
6.069
7.854
198
Ben genelde her şeyi içime atıyorum. Malum, insanoğlu hain. Kaç kere arkadaşım bildiğim kişiye sıkıntımı anlattım da başka bir zaman beni onlardan vurdu. İşin en kötü tarafı ise, bunu annem de yapıyor. Kaç defa yaşadım bunu. Beni üzen bir şeyi anlatıyorum, aradan zaman geçip bir şey olduğunda beni o anlattığım şeyle vuruyor. İnsan kime güveneceğini bilmiyor, bazen kimseye hiçbir şey anlatamadığım için boğulacak gibi oluyorum. Aranızda annesi böyle olan var mı?
 
Benim annem böyle değil çünkü ben anlatmam kimseye. Böyle çaresini buldum belki hastalık anlatmam ama artık içimede atmıyorum zaten olan oluyor yaşanacaklar yaşanıyor
 
Ben genelde her şeyi içime atıyorum. Malum, insanoğlu hain. Kaç kere arkadaşım bildiğim kişiye sıkıntımı anlattım da başka bir zaman beni onlardan vurdu. İşin en kötü tarafı ise, bunu annem de yapıyor. Kaç defa yaşadım bunu. Beni üzen bir şeyi anlatıyorum, aradan zaman geçip bir şey olduğunda beni o anlattığım şeyle vuruyor. İnsan kime güveneceğini bilmiyor, bazen kimseye hiçbir şey anlatamadığım için boğulacak gibi oluyorum. Aranızda annesi böyle olan var mı?
Bence yakınlarına hiçbirşet anlatma. dediğiniz gibi bazı insanlar yeri gelince yüzüne vuruyorlar böyle konuları. En iyisi gel burda anonym olarak paylaş. Belki yardımımız dokunur 🤗
 
Ben genelde her şeyi içime atıyorum. Malum, insanoğlu hain. Kaç kere arkadaşım bildiğim kişiye sıkıntımı anlattım da başka bir zaman beni onlardan vurdu. İşin en kötü tarafı ise, bunu annem de yapıyor. Kaç defa yaşadım bunu. Beni üzen bir şeyi anlatıyorum, aradan zaman geçip bir şey olduğunda beni o anlattığım şeyle vuruyor. İnsan kime güveneceğini bilmiyor, bazen kimseye hiçbir şey anlatamadığım için boğulacak gibi oluyorum. Aranızda annesi böyle olan var mı?

en guzeli kimseye anlatmamak, ya da psikologa anlatmak.
boşver elaleme koz olacağına içine dert olsun.
 
Sadece abime anlatıyorum. Birbirimizi koruyup kollarız ve severiz.
Bu konuda hiç sorun yaşamadım. Yani zaten kendisiyle 24 yıldır yaşıyorum, beni benden çok düşünür, ben de onu. :KK70:
Ama annemize anlatmaya da çekiniriz çünkü annem çok hassas biri, inanılmaz kafaya takıyor ve bizi etkisi altına alıyor negatifliği ile. Ben abime başımdan geçen üzücü bir şeyi anlatsam kendisi hemen çözüm odaklı oluyor.
 
Hiç bunalmıyor musunuz
Senin yaşını bilmiyorum ben 40 a merdiven dayadım artık bunalmıyorum heleki gencecik kocamı hiçbirşeyi yokken toprağa verdim o gün dedimki hepsi boş. İnan kefen parası bile almadı belediye. Öyle doğduğumuz gibi çıplak gidiyoruz hayat bu kadar işte. Bunalma her anın tadını çıkar kimi seviyorsan daha çok sarıl kokla bu kadar hayat.
 
Yaz yaz yaz, kendine e-mail at. Çok iyi dostlarım vardır bazen dertlerimi anlatırım ama boğmak da istemem, yüzeysel geçerim. Annem fevridir, sinirlendi mi evet ona verilmiş malzemeyi iyi kullanır. Ama bence insanın en iyi dostu kendisidir. Hakkıyla yaşanan melankolinin yutmayacağı dert yok.
 
Ben de sadece eşime anlatabiliyorum. Hiç yüzüme vurmadı bugüne kadar. En yakın arkadaşlarım çocukluk arkadaşlarım kuzenlerim ailem hepsinden darbe yemişliğim var.
 
Son zamanlarda kimseye birşeyimi anlatmıyorum, insanlara güvenim kalmadı. Anneme de benim için sır gibi olan şeyleri anlatmıyorum, çünkü en sinirli anında yüzüme vurabilir 2 dakika sonra pişman olsa da artık tedbirli olmayı tercih ediyorum.
 
Ölümlü dünya dertlenecek kadar uzun değil valla kimseye dertlenmiyorum.. şükür sağlığım yerinde.. sevdiklerimde gerisi dünya telaşı boş..
 
Senin yaşını bilmiyorum ben 40 a merdiven dayadım artık bunalmıyorum heleki gencecik kocamı hiçbirşeyi yokken toprağa verdim o gün dedimki hepsi boş. İnan kefen parası bile almadı belediye. Öyle doğduğumuz gibi çıplak gidiyoruz hayat bu kadar işte. Bunalma her anın tadını çıkar kimi seviyorsan daha çok sarıl kokla bu kadar hayat.
Başınız sağolsun neden kaybettiniz eşinizi çok geçmiş 😟
 
Ben genelde her şeyi içime atıyorum. Malum, insanoğlu hain. Kaç kere arkadaşım bildiğim kişiye sıkıntımı anlattım da başka bir zaman beni onlardan vurdu. İşin en kötü tarafı ise, bunu annem de yapıyor. Kaç defa yaşadım bunu. Beni üzen bir şeyi anlatıyorum, aradan zaman geçip bir şey olduğunda beni o anlattığım şeyle vuruyor. İnsan kime güveneceğini bilmiyor, bazen kimseye hiçbir şey anlatamadığım için boğulacak gibi oluyorum. Aranızda annesi böyle olan var mı?
Annem öyle biri değil ama ben genelde beni üzen şeyleri annem ile paylaşamıyorum çünkü ben üzülüyorum diye o da daha da perişan oluyor.. Başka da kimseye zaten anlatmıyorum.. Bemde kimseyle hiçbirşeyimi paylaşmıyorum ama bazen insan istiyor gerçekten anlatayım arkadaşıma çözüm olmasa bile rahatlayayım falan ..Benimki güvensizlikten değil.. Çünkü en yakın arkadaşım çocukluk arkadaşım dostum yani karakter olarak da kessen bişey anlatmaz kimseye öyle biri.. Kimseye güvenmesem ona güvenirim ona anlatabilirim o bana sürekli anlatır ama Neden inanın bilmiyorum ben anlatamıyorum.. Çok mutsuzken bile rol yapıyorum.. Çok enteresan ve saçma bir durum.. Ama öyle işte..
 
Ben genelde her şeyi içime atıyorum. Malum, insanoğlu hain. Kaç kere arkadaşım bildiğim kişiye sıkıntımı anlattım da başka bir zaman beni onlardan vurdu. İşin en kötü tarafı ise, bunu annem de yapıyor. Kaç defa yaşadım bunu. Beni üzen bir şeyi anlatıyorum, aradan zaman geçip bir şey olduğunda beni o anlattığım şeyle vuruyor. İnsan kime güveneceğini bilmiyor, bazen kimseye hiçbir şey anlatamadığım için boğulacak gibi oluyorum. Aranızda annesi böyle olan var mı?
Anneler aklımız basımıza gelsın dıye soyler .Annelerın kotu bır nıyetlı oldugunu dusunmuorum ben .
 
İçinize de atmayın.
Salın gitsin evrene.
Eminim bizim derlendiğimiz şeylere amaan bunun ki de dert mi şimdi diyecek olan çok insan var.
Tabi ki herkesin derdi kendine büyük o ayrı ama kendinden daha kötü durumda olanları aklınıza getirirseniz siz de zamanla aman bu da dert mi demeyi öğrenirsiniz.
Gerçi insan olgunlaştıkça yapabiliyor bunu.
Otuzunu geçince dank ediyor çoğu şey.
Öyle işte.
Ya da burada anlatın rahatlarsiniz.
Nasılsa kimse de tanımıyor sizi.
 
Kime anlatsam çözümden çok sorun oldu. Artık ağzımı dahi açmıyorum. Annem de üzülmesin diye anlatmıyorum. İçim de yaşıyorum. En azından hiç ummadığım anda karşıma çıkmıyor. İnsanlar iki yüzlü. Oturup dalga geçerler. o olmasa
en hashas olduğunuz zaman da sizi anlattınız ile vururlar. Ablama bile anlatmıyorum. Anlattığımda da anlamadı zaten. Herkes kendi derdinde yani. Boşverdim iyimişim gibi yapıp yaşayıp gidiyorum. Napalım sağlık olsun da gerisi boş. Benim günlüğüm var oraya yazarım.
 
Ben genelde her şeyi içime atıyorum. Malum, insanoğlu hain. Kaç kere arkadaşım bildiğim kişiye sıkıntımı anlattım da başka bir zaman beni onlardan vurdu. İşin en kötü tarafı ise, bunu annem de yapıyor. Kaç defa yaşadım bunu. Beni üzen bir şeyi anlatıyorum, aradan zaman geçip bir şey olduğunda beni o anlattığım şeyle vuruyor. İnsan kime güveneceğini bilmiyor, bazen kimseye hiçbir şey anlatamadığım için boğulacak gibi oluyorum. Aranızda annesi böyle olan var mı?
İçine atmak insanı çok yıpratır ve sorunların sadece büyüyerek ertelenmesine sebep olur ve ileride bir tarihte mutlaka patlar.
Ben de atardım kendimi üzmekten başka bir faydasını görmedim.
Psikolojik destek de aldım.
Zaten bir süre sonra isteseniz de atamıyorsunuz.
Elalem ne demiş ne düşünmüş vs umrunuz olmuyor
 
Senin yaşını bilmiyorum ben 40 a merdiven dayadım artık bunalmıyorum heleki gencecik kocamı hiçbirşeyi yokken toprağa verdim o gün dedimki hepsi boş. İnan kefen parası bile almadı belediye. Öyle doğduğumuz gibi çıplak gidiyoruz hayat bu kadar işte. Bunalma her anın tadını çıkar kimi seviyorsan daha çok sarıl kokla bu kadar hayat.
Başınız sağolsun. Allah sabır versin.
 
Bende öyleydim valla insanlara anlatınca hep başkasından duyardım artık anlatmıyorum.
Her şeylerini de yüzlerine vuruyorum içimde kalmasın diye.
Böyle canımı sıkan olayları da içime atar kafaya takardım ama dün çok ciddi bir karar aldım.
Ne olursa olsun kimseyi kafaya takmayacağım.
Hatta gittim bunun şerefine saçımı da kestirdim.
Şuan hem kafam rahat hem içim :halay: :confused:
 
Back
X