Her yaptiğım eksik,her verdiğim karar yanliş,kendimi çok değersiz hissediyorum

umutgulsevcan

Benim doğrularım,benim kararlarım,benim dünyam
Kayıtlı Üye
19 Mayıs 2020
19
10
38
41
Samsun
Konuşmaya, içimdekileri dökmeye o kadar ihtiyacım varmış ki buraya kadar geldim.Hayatım boyunca hep verdiğim kararların sıkıntılarını çektim.Olaylara mantiķtan çok duygusal yaklaşıyorum hep kaybeden ben oluyorum. Zaman zaman kendime güvenim geliyor,dimdik ayaktayım tek başıma iki çocuk buyutuyorum diyorum.Isyerindeki işleyişe ayak uyduramadiğim anlarda o hatayı kendime yetiremiyor hata üstüne hata yapıyorum.O anlik verilecek bir kararım genelde yanlış oluyor ve çevremdekilerin arkamdan konuşmaları beni küçümsemeleri benden sonra gelen kişinin benden üstte tutulmasi bana kendimi değersiz hissettiriyor ve çok üzülüyorum
O an var ya sanki dünya yıkılmış,yer yerinden oynamiş,benim o an yok olmam filan lazım.O derece kendimi kötü hissediyor,çok içerliyorum.Ben bugun yanlis bise yaptım ya ben kendimi ifade edemiyorum kalıyorum oyle iki kelime edemeden.Pasif kaliyorum.Ama böyle işleyişe olumlu katkı sağladığımda ve bu sayede insanların davranışlarındaki övgü dolu farkliliklar benim özgüvenimin tavan yapmasını sağlıyor.O zaman bülbül kesiliyorum.Mantikli konuşup düzgün cümlelerle kendimi ifade ediyorum.Ama bu başarı durumu çok nadir oluyor.Her anım mücadele.Aman hata yapmamam lazım,eksik yapmamam lazım. Boyle seyler düşünmekten işime konsantre olamıyorum.NEe yapmalıyım bu durumu aşabilmek için?Öyle çok zeki bir insan da değilim ki,kıvrak zekamla durumu kurtarabileyim.Aksine beynim o kadar yorgun ve dolu ki.Yanlis bir evlilik neticesinde 10 yıl süren cehennem hayatı.Yıllarca maruz kaldığım fiziksel ve psikolojik siddet.Ve çocuklarımın büyümesini fırsat bilerek bu cehennem hayatindan kurtulma çabalarım.Son nokta yaşadığım şehri değiştirip hiç bilmediğim başka bir şehirde iki çocuğumla hayata tutunma çabalarım.Okyanusta hayatta kalip derede boğulmak gibi birşey bu.Ama çok ağır,taşıyamıyorum
Kullandigim antideprasaninda faydalı olduğu söylenemez.Bu ruh hali içersinde bugünüde sabah ettim.Ama ben hala bu durumla nasıl basa çıkacağım, nasıl konsantre olup isimde verimli olacağım bilmiyorum.BILMIYORUM.
 
Öncelikle kendinize değer vermekle başlayın. Sizin kendinize vermediğiniz değeri kimse size vermez. Yaşadıklarınız hiç küçümsenecek şeyler değil. Hayata tutunuşunuz gayet takdire şayan. Kişisel gelişim kitapları okuyun, sosyal çevre edinin vs. İş yerindeki insanlarla arkadaş olmak zorunda değilsiniz, bırakın onlar orda kalsın. Herkesin sizi övmesini de beklemeyin, çoğu insan karşısındakini kendine rakip olarak gördüğünden doğrusuna doğru demiyor. Milletin fikrine çok takılmayın..
 
Oncelikle en büyük yanlış in ve kendinize yapılacak en büyük haksızlığın başkalarından takdir ve onay beklemek olduğunu söylemeliyim.ben yeri geldiğinde iş yerimdekilerin tümüyle birden konuşmayı kestim.merhaba ve güle gule bile demiyordum sadece işimi en iyi sekilde yapmaya çalışıp gitmenin derdindeydim onları umursamiyorfum bunu da hissettiriyordum. Insanlar haksızlık yapabilir sen haklı ve iyiyken haksız ve güçlünün yanında durabilir ikili oynayabilir bunu çok yaşadım ve böyle insanlara değer vetip onlarin yaptiklariyla kendimi uzmemin kendime haksızlık olduğunu biliyorum.laf oyunları yaparak kendini haksizken zeytinyağı gibi üste cikarmak bir marifet değil bunu yapanları da takdir etmiyorum.ben de esimden şiddet yaşadım bir oğlum var yeni ayrıldım ama ayaktayım çok şükür.kendi degerimi başkalarının söylediklerine bakarak belirlemiyorum.sende çok güçlü ol inadina ,çocuklarının önünde dağ gibi ol yüzün hep gülsün işten çıkınca cocuklarinla cok mutlu olmaya bak.gerisi boş. Dis kapinin dis mandali bile olmayan insanlara üzülme onlar bunu haketmiyor ...
 
Günlük hayatta kimse kimsenin çokta umrunda değil, hata, kotu duruma dusmek ya da baska birsey farketmiyor siz büyütüyor icsellestiriyorsunuz kimse takılmiyör ki,birazda vesvese yapmışsınız o iç sesinizi dinlemeyin bence, onemsemeyin
 
Hata yapıyorum ama yapmamalıyım hissiyatı telaşlandırıyor ve daha çok hata yapıyorsun. Benim de benzer süreçlerim oldu. Ben üstüne giderek devam ettim. Dikkat dağınıklığı da hataya sebep oluyor. Bende çocukluktan beri vardı. Şimdilerde dikkatimin dağıldığını anladığımda beş sn mola veriyorum, aklımı toplamaya çalışıyorum.
 
siz kendinize değer vermezseniz hic kimse size deger vermez.is yerinde hata yapabilirsiniz, onemli olan sorumlulugunu bilip duzeltmeye calismak. sizden sonra gelen sizden iyi olabilir, herkesin dusunce yapisi ve kapasiyesi farkli, hepimiz farkli konularda birbirimizden ustunuz. kendinizi kabul edin ve sevin. sonra hersey dahabguzel olacak. wiz guclu, kendini sıfırdan var etmis bir kadinsiniz. daha neleri basarabilirsiniz.
 
Gazla çalıştığınız için motivasyon kaynağınız hep insanların sizi onaylaması yönünde hatanın en büyüğü bu.

Ayrıca bazı şeyleri gözünüzde çok büyütüyorsunuz. Bilmediğim bir şehirde okyanusta gibiyim demek çok abartı. Hangimiz kendi memleketinde çalışıyor ki. Hepimiz ekmek kaygısı ile bilmediğimiz bir şehirde bilmediğimiz kültürlerde ki insanlarla bir aradayız. Biraz güçlü olun. Emin olun sizin kendinize vereceğiniz gaz aldığınız antidepresanlar dan çok daha etkili olur
 
Siz kendinizi değersiz görürseniz etrafınızdaki insanlarda sizi değersiz görürler. İlk olarak siz kendinize sevin kendinize değer verin. Sürekli birşeyleri yanlış yapıcam düşüncesinden çıkın kendinize güvenin.
 
Lütfen yazacaklarımı eleştiri olarak görmeyin, sadece, çok dostça, bir şeylere dikkatinizi çekmek isterim; Hata üstüne hata yapıyorum diyorsunuz, bunun hangi duygularınızdan dolayı olduğunu uzun uzun anlatıyorsunuz ama sonuçta iş yerindeki realite sizin hata üstüne hata yapıyor olduğunuzdur. Bundan sonra da "benden sonra gelen kişinin benden üstte tutulması" diyorsunuz. O kişinin, sizin yaptığınız hataları yapmadan işini yapabiliyor olabileceğini yok varsayıp, o kişiyle ilgili sadece "sizden sonra" gelmiş olmasını öne çıkarıp, kendinizi değersiz hissettiğinize ve üzüldüğünüze dair duygularınızı öne çıkarıyorsanız, bu, öz eleştiri ve objektif değerlendirebilme yetilerinizin de fazla sağlam olamayabileceğini düşündürüyor bana. ( Kendini suçlama ve öz eleştiri çok ama çok farklı şeylerdir.) Yaptığınız bir hata hemen paniklemenize ve bir seri hata daha yapmanıza yol açıyorsa, bu da stres yönetiminizde ciddi sorunlar var anlamına gelebilir. Sırf bir şeyi doğru ve yararlı bir şekilde yaptığınız için "özgüveniniz tavan yapıyor bülbül kesiliyorsanız", bence, naçizane, bu en sıkıntılı durum, öz-değer eksikliğiniz olabilir, duygusal dengeniz fazla sağlıklı olmayabilir. Hissettiğiniz duygulara değil, bu -bence pek dengeli ve sağlıklı olmayan- duyguları oluşturan altta yatan sıkıntılara odaklanın. Geçmişte yaşadıklarınızın bugün duygularınızı ve düşüncelerinizi düzenlemenize ve/veya yönetmenize engel oluşturan şey olduğunu düşünüyorsanız, terapiye gidin, bu yükü üstünüzden atın. Öz-değer, stres yönetimi, farkındalık vs... Bunların tamamı öğrenilebilir ve geliştirilebilir ve/veya tamir edilebilir şeylerdir, çok değil belki 1 sene sonra bile hayatı çok daha kolay ve hafif yaşamaya başlarsınız. İş hayatı psikoterapi alanı değildir, serttir, böyle çok yorulur, çok üzülür, bir yere varamazsınız. Antidepresanınız konusunda da bir psikiyatriste danışın, belki kullandığınız size uygun formül ya da doz değildir.
 
KENDINIZI KABUL EDIN VE SEVIN.Bu cümle çok güzel.Bu zamana kadar değer görmediğim ve hep çocuklarım önce geldigi için hiç ben demedim.Sanırim kendimi sevmeyi öğrenmem lazım.Cevabiniz için çok tsk ederim.Varliğiniz bana kendimi iyi hissettirdi.
 
Yaşadiklarim gerçekten çok zordu.Ve benim şu anki üzüldüğüm konu sürekli bir şeyleri eksik yaparak o insanlarin eline koz veriyorum.Hani kafa gidik derler ya.Öyle bakıyorlar bana.Çok haklısınız işyerindeki insanlarla arkadaş olmak zorunda değilim.Bunuda onlara hissettiriyorum
.Ama bu sefer dışlanıyorum.Cevabiniz için çok tşk ederim.Önerileriniz benim için çok önemli.
 
 
Asla eleştirisel bakmamışsınız bi duruma.Gayet güzel ve anlaşılır cümlelerle beni özetlemişsiniz.Nasıl bir üslup ki hayran kalmamak elde değıl. Hani psikoterapiye gidersin ve rahatlamış ve yüklerin hafiflediğini hissetmiş olarak çıkarsın.Şu anki duygum bununla eş değer.
Öz değer,stres yönetimi ve farkındalık....Bu tür kavramlara özellikle dikkat çekmişşiniz.Hayatımı son derece etkileyecek her davranışımda, kararımda bunların eksikliği hep vardı benle .Kişisel gelişim kitapları çok okurum ama hiç faydasını görmedim.Hepsinin farkındayım ama uygulama aşamasında aktif olamıyorum.Özenle ve seçerek yazdıģıniz her cümle ićin çok tsk ediyorum.Böyle ara sıra okunup farkındalık oluşturmada bana iyi gelecek bir makale gibi olmuş.Emeğinize sağlik
 
Evet sürekli birşeyleri yanlış yapabilecegim korkusuyla yaşıyorum.Bu lanet durumdan çıkmayı ve kendime güvenerek hayatımı sürdürmeyi o kadar istiyorum ki.Yanitladiginiz için çok tsk ederim. Yorumlariniz benim için ćok onemli
 
Oncelikle hatasiz kul olmayacagi gibi hatasiz calisan da olmaz,
bunu bu kadar kendinize yuk etmeyin,
elbette hata yapmamak icin ozenli is yapmaliyiz ama donulmez hata olmadikca da "let it go"demek lazim bir yerde.

Siz cok guclu bir kadinsiniz, buna ben su yazinizdan eminim, siz de emin olun.

Antidepresanlari kullanmak zorunda iseniz o baska, ama baska alternatifler varsa once o yonde sansinizi denemelisiniz bence,
bu tarz ilaclarin muhakkak ki modunuza etkisi cok oluyordur.
 
Gazla çalıştığınız kısmı biraz düşündürücü.Anlattiklarim size böyle dusundurduyse gerçekten problemlem var.Oyle değilimdir aslında.Okyanusta hayatta kalıp derede boğulmak gibi birşey bu .Kullandığım cümle bu.Yani o kadar zor bir hayatim oldu ki o kadar güçlüklere göğüs gerdim ki benim yürüdüğüm yolda adım bile atamaz kimse.Demek istedigim şu anki içinde olduğum durumun hafifliği ama bende yarattığı tramva.Bardak doldu daha almıyor sanırım.
Ben doğup büyüdüğüm tüm cevremin orada olduğu memleketimden ,ayrıldığım için beni tehdit eden ve canıma kasteden çocuklarima dahi zarar verebilecek bir psikopat yüzünden KAÇMAK ZORUNDA KALDIM.Ve istediğim zaman dönemiyorum sizin gibi.Keske ekmek kaygısından dolayi gelmis olsaydım o daha başedilebilir olurdu.
Cevabınız için tsk ederim.
 
Son düzenleme:
O hataları yapipta durumu düzeltmeye calismak çok yoruyor beni.Kendi kendime diyorum yapmasaydın.Kendime yakistiramiyorum bunu.Takinti haline geldi.
Ben ćok güçlü bir kadin olmak zorunda bırakıldım.Güclu olmayı ben seçmedim ki.Kaldıramiyorum bazen çok zor geliyor
Yorumunuz için çok tsk ediyorum.Tavsiyeleriniz çok önemli
 

Maalesef guzlu olmaktan baska secenek yok, cunku hayat zor.

Takinti haline getirilecek bir durum yok, eger ki sizi bu sekilde strese sokuyorlarsa bunun adi mobing olur. 10 yillik deneyimliyim, ama benim yaptigim is de takimdan birinin onayi olmadan projeye yedirilemez, yine ekipteki 20 yillik deneyimli elemanin isi de ayni surecten gecer. Insaniz ve hata yapmamiz cok cok dogal. Elbette ozenli calismaliyiz ama hata yapinca da eger o hatayi duzeltilebilir bir hata ise artik sadece onu duzeltmeye odaklanmaliyiz, neden yaptim yapmamaliydim falan diye dusunup hic kendinizi strese sokmayin.
 
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…