lütfen sakinleşin, öyle konuşalım.Sakin olmadığımı düşünmeniz, "secmedigim hayata öfke dolu" olduğumu düşünmeniz. Karakteristik.Konu sahibi arkadaş kalınca alıntıladığım cümlesinde direkt bir soru sormuş. Ben de şahsi deneyimime dair bir cevap verdim. Ad hominem yapıyor olsam “anan da böyle düşünseydi seni doğurmazdı” derdim
Herkes evlenmek, herkes çocuk sahibi olmak zorunda gibi bir algı maalesef var. Bu toplumdaki normal görünen düzenden kaynaklı. Özünde baskı var aslında.
Düşünmeden derhal cevaplıyorsunuz, sakin olmadığınızı buradan çıkardım. Öfkeli olduğunuzu anlamak için de aynı odada olmamıza gerek yok sanırım, bir caps lock açık yazmadığınız kaldı. Beni kategorize etmezseniz sevinirim. Ben sizi etmiyorum.
Ettiniz ya ama demin? Neyse gelin itiraf edelim. Siz öyle misiniz bilmiyorum ama hemen hiçbir hemcinsim çocuk sahibi olmak istememeyi gerçek bir tercih olarak görmüyor. Ya bir "moda" ya bir "furya" ya da "eksiklik" olarak görüyorlar. Çocuk istemediği için yapmamış bir kadının bu konudaki gayet teorik, genel çerçevedeki bir görüşünü bile derhal şahsileştirip gerek ima ile gerek açıktan bunu bir "hınç"a, bir "öfke"ye bağlıyorlar. Bu korkunç ataerkil bakışa, çocuk yapmamaya karar verecek birçok hemcinsim maruz kalıp sırf bu yüzden doğurdu. Kadınların tamamen kendilerini ilgilendiren bir konuda karar almasını başka tali şartlara veya birtakim eksikliklere bağlayan bu erkek bakış bitmeden görüyorsunuz ki zaten doğru düzgün kimse tartisamiyor bile çocuk konusunu. Hemen hemen tamamı kadınlardan oluşan bir sitede bile ne kadar acı verici bu. Neyse herkesin hakkında hayırlısı olsun ne diyim.
Siz de bizlerin bir “toplum sağlığı sorunu” olduğumuzu düşünüyorsunuz ya ister istemez? Bakın ne güzel dediniz, “siz öyle misiniz bilmiyorum”. Sırf böyle yazdığınız için size çok samimi ve “içeriden” bir cevap vereceğim. Savunmaları, topları tüfekleri bir kenara bırakıp kız kardeş bir noktadan yazacağım.
Tıpta cinsiyet değiştirme şansı da var, her merak ettigimiz şeyi denicez mi böyleBöyle bir şansı varken tıpta neden denemesin kendi biyolojik çocuğunu doğurmak istemesi çok normal üstüne felsefe yapmanı gerektiren uzun bir mevzu değil romantizm falan yorulma bu kadar.
Benzer hayatları yaşamıyorsaniz uzaklaşmanız çok normal arkadaşlarinizla çünkü çocuklu arkadaşlarimla benim de konuşacak bir şeyim olmuyor pek ve sıkılıyorum. Bu gayet normal? Toplum sağlığı sorunu olarak görmedim, toplumsal bir yönü de var, dedim. İkisi aynı şey değil. Çocuğu değil çocuk yapıp yapmama "konusunu" olgu olarak değerlendiriyorum. "bir çocuk" değil yani hakkında konuştuğum "çocuk". Arkadaşlar oturup sohbet etmek ister haliyle çocuklular çocuklulari, çocuksuzlar çocuksuzlari tercih ediyor günümüzde. Low life bence sizin kendinizi "beni acaba öyle mi görüyorlar" düşünceniz. Çocuklu arkadaşlarıma misafir olunca iki dk yetiskince bir sohbeti surduremiyorum mesela. Sürekli dikkatleri dağınık. Haliyle ben de uzaklastim çünkü başka ne yapayım yani?
Çocuk yapmanın toplum baskısı ile ilgili olan HİÇBİR YÖNÜ yok mu yani sizce de? Bu kadarını da ilk kez duydum. Doğuran çoğu arkadaşım "tamam yaptıktan sonra süper bir duygu ama beni darlamalarinin payı büyük dogurmamda" diyor yani açıkça? Hiç mi duymadınız cidden böyle bişi?
Neyse biz sizinle temelde aynı şeyleri düşünüyoruz gibi bence bir sorun yok. Benim öfkem elbette doguranlara olamaz benim ekmek kapım çocuklar bikere jfjjfn ama bunun toplumsal yönlendirmeye HİC Mİ HİC ilgisi olmadığını savunan hemcinslerim cidden büyük yalan söylüyor ve de yapmamanin bir tercihten ziyade ZAVALLILIK olduğunu düşündüklerini siz de kabul ettiniz. Öfkeli göründüysem bu iki şeye idi öfkem.
Yok o benim düşüncem değil, direkt yüzüme söylendi, “lohusa prablıms” dedi bir arkadaşım çok ciddi bir sorunumla ilgili
Bir diğeri de hamilelik deneyimini merak ettiği için tüm hamileliğim boyunca canlı canlı dünya kadar soru sorarak tüm merakını giderdikten sonra bebeğimi görmeye hiç gelmedi ve sitem ettiğimde “titiz olacağını düşünmüştüm ama sen herhalde kucaktan kucağa gezdiriyorsun” dedi. Canları sağolsun. Çocuklu insanların da yetişkin sohbetlerine en az sizin kadar ihtiyaç duyduğunu biliyor muydunuz? Sırf çocuk sahibi oldu diye terk ettiğiniz kadın dostlarınız konuşacak kimseyi bulamamaktan ve lohusalığın iniş çıkışlarını paylaşamamaktan muzdarip oluyor Uzun lafın kısası, eğer fikriniz değişirse lütfen bana yazın. Manevi desteğiniz olurum. Değişmezse de yazın. Hala kadınım ve kadın deneyimleri yaşamaya devam ediyorum çocuğum olmasına rağmen
Ay yok valla fikrim değişecek gibi değil hocam jfnfnf sırf kazara öyle bişi olmasın diye oldukça radikal tedbirler alıyorum. Ama yani şu da var ki gerçekten dikkatiniz çocuğa yönelince benim anlattığım şeyler havada kaliyo ya o evde. Bir de şu da oluyor, ben mesela flört sorunlarimdan bahsediyorum filan, evli çocuklu arkadaşlarim için bunlar ÖNEMSİZ yani çünkü bir bakıma içten içe rütbe kazanmış hissediyorlar. Yav ben aşk acısından halıda yuvarlanmali kriz geçiriyorum mesela otuz beş yaşında, çocuklu arkadaşım için bu yetişkin işi bir konu değil gibi geliyor.Yok o benim düşüncem değil, direkt yüzüme söylendi, “lohusa prablıms” dedi bir arkadaşım çok ciddi bir sorunumla ilgili
Neyse biz sizinle temelde aynı şeyleri düşünüyoruz gibi bence bir sorun yok. Benim öfkem elbette doguranlara olamaz benim ekmek kapım çocuklar bikere jfjjfn ama bunun toplumsal yönlendirmeye HİC Mİ HİC ilgisi olmadığını savunan hemcinslerim cidden büyük yalan söylüyor ve de yapmamanin bir tercihten ziyade ZAVALLILIK olduğunu düşündüklerini siz de kabul ettiniz. Öfkeli göründüysem bu iki şeye idi öfkem.
Yani belki de arkadaşlarımız biraz tırtmış, olamaz mı sjfk
Hahshdj ya aynı sehirdeysek bir kahve içelim. Ben flört anlatayım siz içinizden "kırk yaşında ne flörtü ya" deyin, siz çocuk anlatın ben arada gözümü devireyim filan. Kendinizi ifade etme şeklinizi çok sevdim. Sevgiler.
