Herkes melek ve sadece ben mi sorunlu yum acaba ??


annemle bu konuyu cok konusmak istedim
cok dilime kadar geldi kelimeler ama yapamadimm
sadece merak ettigim neden sessiz kaldigiydi ve ayni sey ablalarimdan birinin basina gelseydi yine aymi seyi mi yapardi
ben ilkokul orta ve lise pisirik ötesi korkaktim
dersanede bircok kisi ile kavga ettim
unv dede fazla acildim fazla dagittim ve yine cok insanlar kavga dövüs gecti
sonra is hayatim
cok is degistirdim ve kavgali ayrilmadigim tek isim en son calistigim isti ve en sevdigim isimdi o
özel hayatim is hayatim vs basarisizliklarima bahane olarak düsünmek istemedim bu olayi
yani söyleki ilk orta lise bu olay hep aklimdada olsa hic canim yanmiyordu
ne zaman babam vefat etti ben 18 yasindaydim yavas yavas bu olay sürekli icimi kemirmeye basladi ve simdi 32 yasindayim evliyim
bu olay hemen hergun aklima geliyor
esimede gecen sene anlattim ama kim oldugunu cok israr etmesine ragmen söylemedim
o tepki vermesin diye
 

son cümlene yürekten katiliyorum
cocugum icin onun sansi bahti gelecegi herseyi icin yapacagim
simdiden kendini sansli hissetmesi icin özel hisstmesi icin elimden geleni fazlasiyla yapiyorum
 
aslında etrafındaki birçok insandan çok daha zeki kültürlü ve daha insan oluyosun ama insanlar senden daha kalitesiz daha salak tiplerin etrafında pervane oluyolar sonra sende sebebini düşünüyosun düşünüyosun düşünüyosun... ben bunu kendimce yıldız düşüklüğü olarak sebeplendiriyorum yani enerjin karşı tarafı cezbetmiyo diyelim kısaca ,ha frekansının tuttuğu yanında kendin olduğun ve anlaşıldığını hissettiğin kişiler olmuyo değil ama bi kaç kişiyi geçmez
 
bunu nasıl aşarsın kesin bir fikrim yok yalnız konunu okuyunca benim düşüncem şu oldu başına gelen o olayda ailen en yakınların sana sahip çıkmamış, o şerefsizle hiç bir şey olmamış gibi hayatlarına devam etmişler. çocuğum yok ama bana göre insanın eşi bile çocuğundan değerli değildir gibi geliyor. anneyi babayı bilemiyorum dediğim gibi çocuğum yok ama elin adamı kim ki bu şekilde cereyan etmiş olaylar? senin de kafanda bu sorular var olanları içine sindiremiyorsun destek olacak birilerini arama isteğin o zamandan kalma.

bu durumla yüzleşmen geerek sanırım annenle yüzleşmen gerek, geçmişte kalanları tekrar su üstüne çıkarmak istemeyeceksin muhtemelen hem de artık evliyken ama bunu yapmadan nasıl olur bilemiyorum. küçük kızın olduğuna göre tahmin ediyorum ki yaşın henüz genç, sana naçizane tavsiyem -bunu bir arkadaş tavsiyesi oalrak görmeni isterim- bir psikologa gittin kendini hazır hissettiğin bir zamanda. onunla konuşmak hem seni rahatlatacak hem de bu konuyu çözmeni sağlayacaktır. 30 yaşında olduğunu varsayarsak allahın izniyle daha önünde yaşayacağın uzuuuuun yıllar var sırtında bir kambur olarak kalmasın bu tatsız olay.

hayatın gündelik akışında yalnız olmak kötü değil aslında ama insanın içinde o korkuyla yaşaması da kolay olmasa gerek. "başıma bir daha böyle bir olay gelirse ve yanımda kimse olmazsa" korkusunun ağırlığını taşımazsın hiç değilse ve sen de yalnızlığınla mutlu olmayı başarırsın böylelikle :))

ha şunu da unutmamakta da fayda var sen eşi ve çocuğu olan bir kadınsın istesen de yalnız değilsin artık hayatta :)

dilerim bundan sonra her şey sizin için çok çok daha iyi olur. sevgiler.
 



Arkadaslara ayneeeen katiliyorum ve tabii ki sana da CakmaLaraCroft..
maalesef demem gerekiyor mu bilmiyorum ama zaman zaman bu durumun farkina varmak üzücü oluyor elbette..
Ben de dogrucu ve haksizliga gelemeyen biriyim.. cogu insan birbirinin arkasindan atip tutuyor sonra hic birsey yokmus gibi can ciger oluyorlar..
gercekten anlam veremiyorum bu duruma, daha dün birbirinizin hakkinda iftiralar yalanlar havada ucusuyordu. Yani bazilarinin midesi gercekten genis diyorum artik..
öyle olmasalar inan bizden daha yalniz kalacaklarina eminim.. her lafi yiyip yutmadiklari an da bile ' bizim tek tük kötü gün dostumuz var en azindan' diyemicekler aslinda..
biz en azindan buna siginabiliyoruz. neden niye böyle, sorunlu birtek benmiyim deyip canimin sIKILdigi olmustur elbette ama onlarin yerinde olsam asla mutlu ve huzurlu bir hayatim olamazdi.
cünkü denedim ben de.. kirdilar belki enayi yerine koymaya calistilar ama ben kirmayim üzmeyim diye yine ihtiyaclari oldugunda yardimlarina kostum yüzlerine güldüm..
artik uzak duruyorum.. he zorda sIKIntida olurlar yine kosarim yanlarina ama onun disinda enayi degilim.. yanimda olamk isteyen benimle yürür onun disinda kimsenin pesinde kosacak degilim bu saatten sonra.. 23 yasindayim evlide degilim belki bazilarina göre daha hayatim önümde.. görecegim ve yasayacagim daha cok cok sey var ama gercekten artik insanin zoruna gidiyor..

suan ki sevgilim ki insallah ilerde hayirlisiyla esim olacak insan ayni benim kafadan cok sükür o benimle herzaman bunu biliyorum, arkamda da duruyor.. düsünüyorumda ilerde de o ailem ve o tek tük dedigim dostlarim bana fazlasiyla yetiyor..
bunlarda önce tabii ki Rabbim geliyor cünkü kendimi yalniz hissettigim her anda ilk önce ona siginiyorum ve gercekten insanin hic birseye ve hic kimseye ihtiyacinin olmadigini o an da anliyorsun zaten

bu konuyu düsününce mutsuz oluyorum evet ama karakterim bu.. kabullendim artik.. oynasam yapmacik davransam mutlu olacak miyim? HAYIR.. bu yüzden hersey kendi elimizde düsünmeyip kendi mutluluguma engel olmamayi tercih ediyorum
 
Son düzenleme:

annem yasli ve hasta
zaten yazin yasadigimiz olayda o yuzden uztamadim ve uzerine gitmedim
sineye cektim
ve cok agladim
simdi bu konuyu tekrar acmayi hic ama hic istemiyorum
hem midem bulaniyor hemde korkuyorum huzurum iyice kacacak diye
birde yine kimsenin umrunda olmazsa diye düsünüyorum

özgüvenim su an yerlerde
kendimi toparlamam lazim ama nasil bilmiyorum
 

Allah sükür benimde esim hep yanimda
kendimi güvende hissediyorum
o beni ariyor soruyor isteyken
eve geliyor sariliyorum
yüzüm düsse ne oldu diyor hemen kendime getirmeye calsiiyor
alisveris yap mutlu olursun sen diyor
o var zaten iste birde kizim
onun disinda cok yalnizim
 

evet birkac kisiyi gecmiyor frekansin tuttugu kisiler
ama dediginiz salak tipler nedense cok mutlular ve hic yalniz degiller
ve hangi duruma düserlerse düssünler cok guzel siyrilmayi basariyorlar
ve takmiyorlar hicbirseyi hicbirkimseyi
ben tv bile duygusal birsey görünce hüngür hüngür aglayan bir tipim
esim diyor senin gözyaslarin hep hazir
bu acizlik iste baska birsey degil
 
Yalnız değilsiniz, bende aynen sizin gibiyim.

İnsanları pışpışlayamam, yalan söyleyemem, dedikodu yapamam, kalbimi kırarlarsa içime atamam direk sen benim kalbimi kırdın diye söylerim, arkadan iç çeviremem, sinsi değilim.

E insanlarda bunu kabul edemiyorlar, ben herşeyi yapıyım sen sus havasındalar, doğal olarak araya soğukluk giriyor.

Susarsan zaten iyisin, susmazsan kötüsün.

Ama nedense akrabalarla öyleyim, iş hayatımda, askadaş çevremde öyle değil, sevilen biriyim. Ama konu akrabalar olunca nedense sizin gibiyim.
 

ben akraba olayina burda hic girmedim zaten
bir tana dürüst iyi insan yok ki
akrabalari zaten akraba olarak görmüyorum
saolsunlar akrabalik tadi yasatmadilar
benim akrabalarim abiler ablalar yegenler yengem ve enistem ve hepsinin cocuklari
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…