Herkes tarafından dışlanan biri olmak?

Yani yaklaşık 15 yıldır yalnız olduğum için geceleri filan artık korkmaya başladım. Haftasonları tek kişi ile konuşamamak duvarlara bakmak, kendi kendine konuşmaya başlamak.
Kac yaşındasınız? Okuldan isten mahalleden hic mi arkadasınız dostunuz olmadı ya da sevgiliniz ya da kuzeniniz falan da mı yok 15 yıldır yalnız olamazsınız
 
Sizi dislamalarindaki sebep nedir tam olarak?, eger hata sizdeyse donun bu hatadan. Baska yere de Gitseniz gene dislanirsiniZ.
 
Hiç böyle bir durum yaşadınız mı? Bulunduğunuz ortamda hiç kimsenin sizi sevmediği, herkesin sizi dışladığı. Herkesin size sırt çevirdiği, sizi kötülediği. Bunu nasıl atlattınız? Sonsuza kadar sürüyor mu bu yoksa nasıl geçiyor?
Beeen varımmm.ve yalnızım yineee.sempatik ve akıcı konuşan biri olmadıgımdan diye düşünüyorum
 
Hiç böyle bir durum yaşadınız mı? Bulunduğunuz ortamda hiç kimsenin sizi sevmediği, herkesin sizi dışladığı. Herkesin size sırt çevirdiği, sizi kötülediği. Bunu nasıl atlattınız? Sonsuza kadar sürüyor mu bu yoksa nasıl geçiyor?
Dışlanmak degil de soyle bir durum yasamistim. Calistigim okulda genc ogretmen sayisi az. 2 kisi ders programi yuzunden beni sirtimdan vurmaya calisti kendilerince oyun oynadi tabiki ben de hakkimi aradim ve hakkimi aldim. Durum boyle olunca bu iki gerzek benle 1 hafta konusmadi. Diger samimi oldugum arkadasim izinliydi. Kendimi cok yalniz hissetmistim. Isime baktim takmamaya calistim ve onlari sallamiyormuscasina bir goruntu verdim. Kendiliginden konusmaya basladilar benimle. Sonra samimi oldugum arkadasimin izni bitti ve sonrasi onemli degil benim icin
 
Bencil, kibirli , dedikoducu , insanların arkasından iş çeviren , yalaka bir tip olsan cevren insan kaynıyor olurdu. Malesef dünya öyle bir yer, iyiliğin yaramadigi kötülük yapanların değer gördüğü bir yer. Ben de kendi kendime insanlardan uzaklastim, verdiğim değerin karsiligini alamamaktan, güvendiğim insanlardan darbe yemekten her şeyden herkesten yoruldum. Ve kendi kendime uzaklastim herkesten. Sorun sende değil inan bana, insanlar yapmacık , çıkarcı bunlara katlanamayan bir çok insan da yalnız veya çok az dostu var. Amaaan sallama ya, sinirini bozacaklarina uzak olsunlar daha iyi.
 
Ben yaşadım. O ortamdaki insanlaea ait olmadığımı net hissettim. Aralarına girmeyi cok denedim de beceremedim, sevdiremedim kendimi.
Kendimi sorguladım. Kendimi ifade mi edemiyorum? Beden dilim, konuşmalarım onlara samimi mi gelmiyor? Cevap bulamadım.
Ama kendimi cok kötü hissettim. Çok ağladığım zamanlar oldu
 
Illa ki birisi vardır. Yalnız mutlu olmanin yollarini ogretirler insana.

Is ortaminda mesafeli dururum. Kimseye ihtiyacım yok aile mühim komşular falan.

Okul ortaminda falan bir akıllı denk gelse yeter kafasindaydim.
 
Zorunlu olarak bulunduğunuz ortamlarda kendinizin seçmediği insanlarla birarada bulunurken örneğin iş okul gibi, kimsenin sizi sevmemesi nadir ama olmayacak şey de değil. Ama onun dışında özel hayatınızda da çevrenizde kimse yoksa dönüp kendinize bir bakmalısınız. Asla kötü sevimsiz bir insansınız demiyorum ama ne bileyim iletişim konusunda beceriksiz olabilirsiniz sosyalleşme konusunda sıkıntı yaşıyor olabilirsiniz. Bence bu konuya eğilmeniz lazım çünkü sosyal varlıklarız ve hayatımızı onlara endekslemesek de insan insana lazım
 
Herkes davranışlarıyla kendini yansıtır.
İyi insan olmak, sır tutmak,saygılı olmak,seviyeli olmak,yerli yerinde konuşmak vs... karşımızdaki kişilere göre şekillenmez bence.
Yani seviliyoruz yada sevilmiyoruz diye şekillenmemeliyiz...
Aa bu beni seviyor ona iyi olayım yada bu benim dedikodumu yapıyor buna gıcık gideyim demek benim karakterime ters.
Sonuçta davranışlarımız bizim yüreğimizin aynasıdır. Karşımızdakinin değil....
Yani boşverin gitsin.:)
 
O erkek yakisiklidir yada zengindir vs ne bileyim bi albenisi var belki de. Ha benim tarzim degil ama vardir illa ki bi artisi..
Benim cevremde de var boyle bi tip dedikoducu,fitne,mixer gibi.. ama seviyorlardi sosyaldi,muhabbeyliydi,tatli dilliydi,gülduruyordu.. ama o gidince ozleyen de olmadi hic.

Dislaniyorum deyince sevilmeyen insan nasil olur diye dusundum bir an.
oluyor cnm ben muhabbetcı değilim sessizim ve sevilmiyorum
 
Size karşı yazmadım zaten, fakat insanlar birini aralarına alacaklarında öyle kötü özellikleri çok takmıyorlar. İyi özellikleri de takmadıkları gibi. Alçak gönüllü bir arkadaşım (hatta uzaktan akrabam olur) iş yerinde iyi bir poziyonda olmasına rağmen orada çalışan temizlikçi kadına bile güler yüzlü hoş davranmış, kimseden kendini üstün görmemiş, işi neyse yapmış, dedikodu yapmamış, diğer çalışanlara da aynı tutumla davrandı, fakat şimdi iş yerinde kendisini küçük görüyorlar.

Not: Yukarıda bahsettiğim çocuk yakışklı değildi, herkes gibiydi.
ben ne demek ıstedgnzi çook iyi anladım. seytan tüyü o. bn güzel bı kızım ama sevılmem bi kadınla tanıştım kahve ıctık ıkıncı buluşma ıçın cevap bile göndermedi
 
Hiç böyle bir durum yaşadınız mı? Bulunduğunuz ortamda hiç kimsenin sizi sevmediği, herkesin sizi dışladığı. Herkesin size sırt çevirdiği, sizi kötülediği. Bunu nasıl atlattınız? Sonsuza kadar sürüyor mu bu yoksa nasıl geçiyor?

Genelde bana depresyondayken oluyor. Depresyondan cikinca geciyor.
 
Hatam oldu, açığımı verdim demişsin, neydi ki o açık? Özel degilse..
Bir arkadaşımla kavga ettik ve o haksızdı. O da sürekli benim arkamdan konuşmuş, milleti bana karşı doldurmuş. Bir ara herkes bana düşmandı. Kimse olayı benden dinlemedi, kimse bana sormadı. Herkes onu haklı gördü. Ben de ondan dolayı herkese soğudum. Kimseyi sevmiyorum.
 
Bir ortamda hiç kimsenin sizi sevmemesi enteresan bence. Muhakkak anlastiginiz ya da sevdiginiz birileri vardir. Bir okulda sadece kendi zümrem tarafından dışlanmıştım. Hemen başka bölümden arkadaşlar buldum. Yalnız ve dışlanarak iş yapılmaz. Insanın ruhunu öldürür bu durum çözüm üretmeye bakın. Herkes herkesi sevmek zorunda değil hele ki is yaşamında, kendinize başka alanlar yaratın.
Ben de hep kendi zumremle sorun yasamisimdir nedense hala da oyle. Sorun bendd degil onlarda cunku sonradan gelene basku ve sindirme politikasi uygulayinca ben disimi gosteriyorum ve kötü oluyorum :)
 
Back
X