Herseyi parcalar haline getirip, derinine inip, analiz ede ede beynim yoruluyor artik..
Konu su..
1.5 yildir bir beraberligim var, ve gecen ay bir adim atarak konuyu ailelerimize actik ve her iki tarafta yaza tanismayi kabul ettiler (ayri ülkelerde oldugumuz icin anca yazin tanisabilecekler). Bu ikimiz icinde cok büyük bir mutluluk oldu, cünkü bizimkiler bu konuya gereksiz yere sicak bakmiyorlardi. Kimdir, nedir, nasil güvenirsin meseleleri..
Neyse, ben tabi cok mutlu oldum, mutlulugumu bizimkilerde farkettiler derkeeeen..
Aradan 2-3 hafta gecti ve beni yine endiseler sardi. Acaba nasil olacak, nasil tanisacaklar, aileler ne diyecek, evlendikten sonra mutlu olabilecekmiyiz felan fistan..
Benimkinede söyledim bunu moreli bozuldu, sinirlendi. Sen benden emin degilmisin, ailelerin nasil tanisacagi önemli degil, bir sekilde tanisacaklar dedi, niye bu kadar düsünüyorsun, yine kafan gidip geliyor senin, takildin yine dedi.. ki haklida herseyi cok düsünen biriyim, bu huyumdan bende biktim artik.
Ama böyle ciddi bir olayda bunlari düsünmek normal degil mi? Her genc kizin, her ne kadar sevdiginden emin olsada, endiseleri olmaz mi? Aileler anlasabilecek mi acaba diye düsünmez mi?
Bu durumu yasayanlar veya yasamis olanlar var mi aranizda? Varsa önerilerinizi bekliyorum acil bir sekilde canlarim..