Herkesin Annesi mi Böyle?

Arkadaşlar annem bana küstü ve ne yaparsam yapayım konuşmuyor.

Benim eşim şehir dışında çalışıyor, 1.5 yaşında bebeğim var annem ve kayınvalidem gelip dönüşümlü bakıyorlar ben çalışıyorum. Dün oğlumu yıkadık, suyu çok seviyor, çıkarınca çok ağladı, kendini atıyor falan, ıslak çocuk nasıl kayıyor biliyorsunuz, ben su içinde kalmışım, havlusunu sarmamıza izin vermedi düşünün, ben de yatağa serdim orada kurulayacağım, annem de hala yok havlunun şapkasını kafasına geçirmeye çalışıyor falan. Ben de o anda "anne senin de inadın inat, serdim ya zaten yatağa, öyle kurularız" dedim, bunun üstüne odadan çıktı, gitti balkonda oturdu ağladı falan. Neymiş ben onu her geldiğinde tersliyormuşum. Özür diliyorum falan yok.

Erkek kardeşim var, tamam kötülüğünden değil de, sürekli tersleyerek konuşur, bizim aile böyle biraz; hiçbir şey demez, dese de lafta kalır, bana gelince hep böyle. Dün özür falan fayda etmeyince ben de dedim,

Bütün akşam odaya kapattı, sabah hala konuşmadı, işe geleceğim çocuğu zor bırakıyorum. Sonra öğlen gittim çiçek aldım verdim. Aldığım cevap : Bir şey istemiyormuş benden, yüzüme bile bakmıyor, üstüne geliyormuşum.

Yahu benim bildiğim genç kızlar falan annelerine kızıp kendilerini odaya kapatıyorlar, benim annem kendimi bildim bileli böyle. Ben hiç ergen tribi atamadım, en ufak bir şey desem o bana böyle yapıyor, gidiyor ağlıyor sürekli. Küçükken babamla kavga ederlerdi, bana kızardı, başkasına kızar, yine bana kızardı. Klasik anne bağırıp çağırması ayrı, o da insanı gıcık ediyor tabiki; ama onu anlıyorum da 45 yaşında kadının şu çocuk hallerini anlamlandıramıyorum. Bir de kendisi sürekli kibar konuşan biri olsa neyse, o da babamı sürekli tersliyor, adam tamam dese niye tersliyorsun diyor falan.

Benim kocam dağın başında asker, çocuğumun besin alerjileri var yavrum bir sürü şey yiyemiyor ona üzülüyorum, iş yerinde işim başımdan aşkın, akşamları ders çalışmak istiyorum çocuk uyuduktan sonra, o yalnız kalmasın diye çalışamıyorum falan filan, annemin büyüttüğü saçma sapan şeyler yüzünden işim olmasa bile eve gidesim gelmiyor çocuğumu göremiyorum

Böyle ne yapacağım ben ya..

nescum .!.:

Arkadaşlar annem bana küstü ve ne yaparsam yapayım konuşmuyor.

Benim eşim şehir dışında çalışıyor, 1.5 yaşında bebeğim var annem ve kayınvalidem gelip dönüşümlü bakıyorlar ben çalışıyorum. Dün oğlumu yıkadık, suyu çok seviyor, çıkarınca çok ağladı, kendini atıyor falan, ıslak çocuk nasıl kayıyor biliyorsunuz, ben su içinde kalmışım, havlusunu sarmamıza izin vermedi düşünün, ben de yatağa serdim orada kurulayacağım, annem de hala yok havlunun şapkasını kafasına geçirmeye çalışıyor falan. Ben de o anda "anne senin de inadın inat, serdim ya zaten yatağa, öyle kurularız" dedim, bunun üstüne odadan çıktı, gitti balkonda oturdu ağladı falan. Neymiş ben onu her geldiğinde tersliyormuşum. Özür diliyorum falan yok.

Erkek kardeşim var, tamam kötülüğünden değil de, sürekli tersleyerek konuşur, bizim aile böyle biraz; hiçbir şey demez, dese de lafta kalır, bana gelince hep böyle. Dün özür falan fayda etmeyince ben de dedim,

Bütün akşam odaya kapattı, sabah hala konuşmadı, işe geleceğim çocuğu zor bırakıyorum. Sonra öğlen gittim çiçek aldım verdim. Aldığım cevap : Bir şey istemiyormuş benden, yüzüme bile bakmıyor, üstüne geliyormuşum.

Yahu benim bildiğim genç kızlar falan annelerine kızıp kendilerini odaya kapatıyorlar, benim annem kendimi bildim bileli böyle. Ben hiç ergen tribi atamadım, en ufak bir şey desem o bana böyle yapıyor, gidiyor ağlıyor sürekli. Küçükken babamla kavga ederlerdi, bana kızardı, başkasına kızar, yine bana kızardı. Klasik anne bağırıp çağırması ayrı, o da insanı gıcık ediyor tabiki; ama onu anlıyorum da 45 yaşında kadının şu çocuk hallerini anlamlandıramıyorum. Bir de kendisi sürekli kibar konuşan biri olsa neyse, o da babamı sürekli tersliyor, adam tamam dese niye tersliyorsun diyor falan.

Benim kocam dağın başında asker, çocuğumun besin alerjileri var yavrum bir sürü şey yiyemiyor ona üzülüyorum, iş yerinde işim başımdan aşkın, akşamları ders çalışmak istiyorum çocuk uyuduktan sonra, o yalnız kalmasın diye çalışamıyorum falan filan, annemin büyüttüğü saçma sapan şeyler yüzünden işim olmasa bile eve gidesim gelmiyor çocuğumu göremiyorum

Böyle ne yapacağım ben ya..

Genişletmek için tıkla...

eger imkaniniz varsa bir bakici bulun ya da cocugunuzu krese verin.Bu sekilde annenizin nazini cekmeniz sizi daha da cok yoracaktir.Anlattiginiz kadariyla annenizin tavri hep böyleymis.Tavir koymakta biraz gec kalmissiniz.su durumda da ancak cocugunuzu annenize baktirmayarak kontrolü ele alabilirsiniz.

idare edecen. benim annemde öyle. çok nazlı. bazen çok dolunca içimdekileri söylüyorum ikimizde küsüyoruz:) bazende alttan alıyorum geçiniyoruz işte. bakıcı ve kreş ile uğraşmaktansa yine de bin şükür.

Mis gibi bakıcım var. 0 tv, bol oyun, ne desem onu yedirir asla zararlı gıda vermez. Annem hem Tv sinden vazgeçmiyor hem de kafasına göre yediriyor. Naz da çekmiyorum. En iyisi 3 yaşına kadar bakici

Annenizin karsisina gecin ve bu sozlerinizin aynisini kirici olmadan ona soyleyin. Belki sizin anlayamadiginiz sebepleri vardir annenizin belki de o sizi bu kadar yiprattigini bilmiyodur. Yutmayan yasananlari konusmayi deneyin

Oturup dinlese, anlayacak bir insan olsa.. Denedim şu vakte kadar beceremedim.
Yine tekrar tekrar denemekten başka çare de yok aslında da, anlatacak kimsem de olmayınca buraya yazdım işte



Bakıcı en ideali de, şu anda eşim şehir dışında, bakıcı gidince ben sürekli tek kalacağım, gece, haftasonu, tuvalete gidemiyorum oğlumdan. Gerçi onca zaman hiç kimse kalkıp bir gece de sen uyu biz bakalım falan demedi, hep ben bakıyorum o ayrı konu da, asıl sorun başka. Eşim ayda bir iki hafta mesela evde oluyor o bakıyor. o bakınca bakıcıya gerek yok; bakıcı evde olsa o nereye gidecek, bakıcıya gelme desen para konusunu ne yapacağız. Ve bu gelip gideceği zamanlar da belirsiz, kimse bize ayak uydurmaz gibi geliyor...

Bebeğimin dediğim gibi alerjisi var,süt ve yumurtaya, yemeyi bırakın, değdiği an kızarıyor, hayati tehlikesi var Allah korusun, uygun bir kreş bulabilsek en iyisi aslında da böyle riskli olunca hangi kreşe güveneceğim bilmiyorum

michie .!.:

bazı anneler böyledir. erken evlenmişse veya çocukluğunu yaşamadıysa, kendi ailesi şımartmadıysa,istediklerini alamadısa,eşi de nazlatmadıysa çocuğundan bekliyor bunu.
benimki de böyle, biraz nazlı. yerli yersiz küsüp kızabiliyor. ben de öğrendim artk huyunu artk kapışmıyoruz ama zor oldu.25 yılda ancak oturttuk

Genişletmek için tıkla...

Evet öyle. Evlenmiş yakın zamana kadar çalışıyordu, mesela eve gelirdi bana kızardı onu niye yapmadın falan filan.
Senelerce kaynana kayınpeder falan da bakmış, hiç de yardım etmiyorlardı ben de biliyorum; ama acısını neden benden çıkarıyor sürekli anlamış değilim. Biz zaten hiç anne kız gibi olamadık ki, sürekli kavga kavga, ve sebep hep bu.

Ben kimseden de bir şey istemeye alışmamışım. Şu yemeği yapsana canım istedi bile dememişimdir bu güne kadar; ama onun zihninde ne yaparsa yapsın bana yaranamıyor. Çocuğa bakmayı kendileri teklif etti; ama iki tarafa şimdi 1 gün erken gelin desek zor geliyor, bakıcı tutalım desek yine bize kızacaklar beğenmiyorlar bizi diye..

Çocuk yokken iyi de, çocuk varken onların da torunu olunca ister istemez muhatap oluyorsun, ve çok yıpranıyormuşsun.
Eşimin ailesi daha iyi annemin yanında..