ama mecbur aynı apartmanda oturucaz çünkü başka lüksümüz yok . tek erkek . annesi babası yaşlı . Peki nasıl davranmalıyım nasıl sınır koymalıyım yanlış anlaşılmadan tersliklere yol açmadan ?
Aslında foruma detaylı bir göz atabilirsen, aile apartmanında oturan pek çok kişinin sorunlarının aynı olduğunu görüp, aynı sorunlarla karşılaşmadan önce gardını alabilirsin.
Sınırları koymak, başlarda inan çok kolay. Nasıl başlarsa, nasıl alışılırsa öyle devam eder. İstemediğin şeyleri asla sonraya erteleme. Çünkü alışkanlıklara dönüştükten sonra çok zordur değiştirmek.
Çoğunluğa bakıldığı zaman, en büyük sorunların beraber yemek yenilmekle başladığını görebilirsin mesela. İlk başlarda yada çalışırken veya çocuk sahibi olduğunda aslında sana kolaylık getirebilceğini düşünebilirsin lakin; çoook büyük bir ihtimalle, zamanla oradaki yemekleri sen yapmaya, hizmet etmeyi sen yapmaya, hergün gitmeye mecbur kalmaya, bir gün gitmediğin zaman dırdır edilmesine, yemek sonrası çay kahve derken kendine zaman ayıramamaya v.b v.b başlarsın.
Ve istemediğin yada ileride sıkıntı duyabileceğin şeyleri (şuanda yada gelecekte olma ihtimali yoksa bile) önceden kesin bir dille belirt. Lakin belirt derken, kaş yapayım derken göz çıkartma :) Misal: "evlenince, sizinle beraber yemek istemiyorum" demek farklıdır "yeni evliyim, hem yemek konusunda pratikleşmek, hemde kendi sevdiğim yemekleri yapabilmek, hemde alışmış olduğum tat harici (misal yöresel) yemekleri pek yiyemiyorum" demek farklıdır. İkiside aynı amaca çıkar. İşte burada da sorduğun diğer sorunun yanıtını (yanlış anlaşılmadan, kırmadan nasıl sınır koyabilirim?) bir örnekle görebilirsin.
Başlıkta yazdığın gibi bıkmış olabilirsin ama bu kadar insan nasihatte bulunuyorsa ve bu kadar çok olumsuz örnek varsa, bıkmak, gözardı etmek, kulak asmak yerine tam tersi dinleyip, olabilecek olumsuzluklara karşı kendini hazırlayabilir, önleyebilirsin.