İlk yazdıklarınızı okudum ve teşhisi koydum( Daha doğrusu kendime benzettim ) . Diğerlerini de okuyunca doğrulandı. Benzer süreçlerden geçtim Eşimle ayrı şehirlerde olma konusunda kadar ortak yanlarımız var. Ben son 5-6 aydır kendimi toparladım daha huzurluyum. Ama ondan önce çok zor bir yıl geçirdim ve o dönemleri şuan daha iyi analiz edebiliyorum.
1. Bugüne kadar tek başınıza dik durmaya çalıştınız. Yoruldunuz.
2 Evlenince hayatla 2 kişi mücadele edeceğiz sandınız ve gardınızı düşürdünüz ama eşiniz hayatınızın o kadar içinde olamadığı için daha fazla yükle daha zayıf bir Esila olarak savaşmaya çalıştınız ve sona geldiniz.
3. Hem iş , hem 2 ev arasında koşturmaktan herşeye yetememeye başladınız. Beyniniz yapılacaklar ve planlar listesiyle doldu. Hayatınızda hep bişeylere yetişmeye çalışır oldunuz oysa pembe masallardaki gibi bir evlilik bir hayat hayal etmiştiniz.
Kısacası tükendiniz. Ve buna bir de özlem eklendi. Düzensiz bir hayatla beraber. Peki çözüm?
Kafanızı dinleyin. Ailenizin yanına gitmeyin. Kendi evinizde kalın. Mümkünse 5 -6 gün bile olsa izin alın kafa dinleyin. İzin alma şansınız yoksa rapor alın. Eşiniz de alsın mümkünse. Sonra herşeye yetemeyeceğinizi kabullenin. İnsanlara karşı daha az hoşgörülü olabilirsiniz bunda bir sorun yok. Duygularınızı dışa vurun. Kendiniz için bişeyler yapın mesela her gün papatya çayı, melisa çayı için. Çayı kahveyi azaltın. Ruhunuzu dinlendirecek bişeyler yapın. Size ne iyi geliyorsa. Mükemmel çalışan, mükemmel eş, mükemmel evlat olmaya çalışmayın. Önce kendinize önem verin. Nasıl bir çözüm bulabilirsiniz bilmiyorum ama aynı şehirde olabilmek için elinizden geleni yapın. Buna işi bırakmak ve ya iş değiştirmek de dahil. Bunu kariyer ya da ihtiyaç gerekçeli olarak yapamıyorsunuz sanırım. Aksi takdirde bunu düşünmüşsünüzdür zaten. Ama hayatta hiçbirşey sizden önemli değil. Ve rızık her yerde sizi bekliyor.
Evet beynim gidecek coraplar gelecek dolaptaki yarim kutu peynir ve cikarken buzluga kaldirilmasi gereken meyveler ile dolu
Malesef izin kullanma sansimiz yok. Bu en iyi sartlarimiz. Bu yil kardesim de evlenecek, iznimi ona gore ayarlamam gerek.
Ailemin yaninda kaliyorum cunku evim giris kat, cesaret edip tek kalamam.
Bir hafta gorumcem geldi, cok daha kolay ve hizli gecmisti.
Evimi yuvami benimsedim ama uzagindayim.
Inanin dogru duzgun temizlik yapmiyorum kirli sepetinde tek parca camasir bir ay kalabiliyor, yemekte pratigim.
Esim cok yardimci, ev islerinde, yemekte, arkadaslikta. Ama uzagimda ve gidip gelen o oldugu icin bende onun hayatini kolaylastirmaya calisiyorum. Benim is degistirmem hayatimizi daha cok zorlastiracak. Esimde henuz karar vermis degil. Bekledigimiz bir yasa var. Sanirim agustosa kdr netlesir. Ondan sonra hareket etmek istiyoruz.
Bana en iyi gelen sey namaz kilmak ve seccadem. Ama biraktim, toparlanamiyorum. Belki ramazan iyi gelir, ozellikle iftar vakitlerindeki huzur.
Duygularimi disa vuramiyorum rahatsiz oldugum seyleri aninda soylesem zehirlenmeyecegim.
Insanlara az hosgorulu olmam normal dediniz ya bu bile nasil iyi geldi, o kdr zedelendimki . Guvenim alt ust oldu ozguvenim yerlerde.
