herşeyi içime attim anlık unutkanlık....

Wilma11

Nirvana
Kayıtlı Üye
3 Haziran 2015
36.937
119.188
798
36
Merhaba Arkadaşlar...
yaşadıklarimin çoğunu içime attim...
kimseye anlatamadim anneme babama bile..
eşimede...
artık ne diyecegimi bilmiyorum..
geçmiş beni birakmiyor. o kadar doluyum ki.. içinden çikamiyorum agzimdan pul gibi dökemiyorum...
sonra nolduu..
bi anca ışığı açık birakmalara... çeşmeyi açık birakmalari pencereyi kapatmayı unutmalar.. yemegi unutmalara başlandi..
eşim bunu farketti o benim yüzümden hiç kontrol etmeden çikmiyor evden...
ne olduysa bende bilmiyorum..
inanilmaz iç yorgunluğu...
Ölsem de kurtulsam diyorum ama vazgeçiyorum...
Çok yoruldum kızlar..;
herşeye rağmen hayata pozitif bakmaya çalışıyorum... nereye kadarrr......
kime anlatacaktim dönüp baktığımda herkes arkamdan konuşuyor... yüzüme gülüyor. kime güvenecegim bu hayata....
güvenecek insan mi kaldı bu devirde...
 
Güvenecek insan kaldı, o da sizsiniz. Çevrem kalabalık, aile ilişkilerim, dostlarım Vs çok iyi ama ben de bir kendime güvenirim bir de (inançlıysanız) yaradanıma. Bunun için üzülmeyin.

Çok dolmuşsunuz sanırım. Ufak ufak taşıyorsunuz. İsterseniz bir psikologla görüşün. Tanımadığımız insanlara derdimizi anlatmak bazen çok daha iyi geliyor. Maddi durum uygun değilse devletin psikologlarıyla görüşün. Hastanelere veya belediyelere bağlı çalışıyorlar.

Durumunuz çok ağırlaşmadıysa en iyi terapi kendinizle konuşmak aslında. Ben fırsat buldukça veya sıkıntılı durumlarda yazarım. Ne düşünüyorsam ne hissediyorsam hüzün, sevinç vs yazarım. Rahatlarım. Birkaç gün veya birkaç hafta, sene vs sonra okuyup bazen çözümlerim, bazen kendimi teskin ederim, yada geçmişi yâd eder gülümserim
 
Son düzenleme:
çok düşünüyorum ...
hafiza kaybı= unutkanlık.
bazen yer kalmiyor..
unutuyorum...
baya doldum...
 
öle dökecegim birine güvenecek yok..
sırtıma biçak kaplarlar diye korkuyorum..
yüzüme vururlar diye..
ben yaşadım yaşadımsa bi daha mi tövbe...
sonra kendime güvendim.. ama taşıyamiyorum.
 
Kızlar ne yapıyorsak biz kendimize yapıyoruz. 3 günlük dünya değer mi herşeyi içinize atıp kendinize bunları yaşatmaya. Geçmişe sünger çekin. Ne yaşandıysa oldu bitti. Hepimiz değerliyiz, varlığımız da bunun da kanıtı. Hiç birşey bizden önemli değil. Unutmayın hatasız bir insanoğlu da Yok bu hayatta. Hepimizin hataları illa ki var. Hadi şimdi benden size birer kahve , gülümseyinnnn
 
Bende hayatta hep böyle en ufak tefek şeyi bile çok net hatırlayan bir insandim.

o kadar dolu ki kafam dediğin gibi insanı bambaşka bir insan yapiyor stres ve yorgunluk .

Biraz kafayı dağıtmak lazım bu kişiye göre değişir canım sorunlara göre değişir yani

Az buçuk biliyorum konuşmuştuk seninle ...biraz kendine zaman ayirip --ben---- demelisin sadece :))
 
Kendimi sürekli saçma sapan durumlara düşünüyorum unutkanlığımdan. Bir olayı, rakamı vs unutmaktan daha çok anlık unutmalar problem. Dalgınlık yani...
Ben psikoloğa gitmiyorum, 2 sebebi var. İlki hadi kolay çözülür; bu yoğunluk ve parasızlıkta ona vakit ve nakit ayıramayacağım. İkincisi ise, bir çok psikolog sayfası takip ediyorum. Kelimelerinde insanları aslında yargıladıklarını seziyorum. Ben ona içimi dökeceğim, muhtemelen "senin hatan yok şudur budur" diyecek ama ben samimiyetsizliğini hissedeceğim...
 
Bende herseyi acik birakiyorum cesmeyi bende bir ara unutuyodum kapamayi o gecti
Simdi krem surerim kapamam dolap acarim kapamam cekmece acarim kapamam
Kapaklarla bi sorunum var
Bir sorun bu degil tabi
Bende hep icime attim simdi duvar gibiyim
Oglum bile farkinda beni guldurmek icin biseyler yapiyo falan ama nafile
Karakterime oturdu bu durum artik
 
şöle bi durum var herkes kendi derdini anlatiyor benim derdimi anlatmaya sira gelmiyor.:)
pul dökemiyorum dinleyen kim.. ben tam anlatsam ay benimde... diye başlıyor..
bende kesiyorum onu dinliyorum...
biliyorum herkes dolu...
hemde nasıl dolu...
ama bende doluyum çoğunu içime attim.. güvenecegim olmayinca..
eşime anlatsam onun yarin bi gün sırtıma vuracagi hissettiğim için anlatmam..
bdv de bu konularda çok gördüm...
eşine herşeyi anlatma felan..
bence haklı...
anneme anlatsam onun çenesi tutmuyor gidip vay efendim..
bir arkadaşıma anlatsam oda gider en yakın bireyine anlatir..
kızıma anlatsam onun benim anlattıklarim dolmasin. yok ..
kendime anlatsam hafizama yer kalmiyor.
 
biraz daha detay verseniz..
bunlara sebep olan ne ? bu kadar dolmanıza sebep ?
çözülemeyecek şeyler mi?
eşinize bile anlatamayacak kadar büyük meseleler mi..
iş arkadaşları mı arkadan atıp tutuyor
biraz detay olsa ona göre daha sağlıklı yorumlar olur
 
psikolojlar dinlemez.. sadece bi tek kelime verir dinler gibi yapar..:)
böleleri gördüm
psikyaktriye gidersin oda ilaç yazar etkisi ilaç iç unut....
 
Kimseye guvenmiyeceksin özelini anlatmiyacaksin benimde çok arkadaşım var görüşür konuşuruz ama o kadar
Kimse güvenimi sarsamaz çünkü kimseye öyle koz vermem kimse de vazgeçilmez değildir
Bunu erken farkettigim için şanslıyım arkadaşım sağolsun kimseye guvenilmeyecegini öğretti yaptıklarının yanısıra borç olarak aldığı parayı da takti gitti neyse sadakam olsun güzel bir tecrübeydi bana
Unutkanlık meselesesine gelince çoğu insanda var bende de fazlasıyla yemeği,anahtarı kapının dışında sürekli unuturm sağolsun komsum her seferinde tiklatir haber verir kumandayı mesela buz dolabına koymuşum o kadar çok ki buna benzer ornekler
 
detaylar..
ben 2015 agustos öncesi musmutluydum...
Herşey oğlumu kaybettikten sonra başladi bu durum olay..
kızımın doğmasiyla perçinleşti...
eşimin aileme kinliği düşmanlığı zerre kadar saygı duymamasi...
bi sürü şeyler yaşandı.. hangi birini anlatayim roman gibi kitap gibiyim.
ve ben bu durumlari düşünür oldum ne yapıyorum nerede yanlış yapıyorum felan kendimle aramakla geçti..
 
MigiMadid .!.:
çok düşünüyorum ...
hafiza kaybı= unutkanlık.
bazen yer kalmiyor..
unutuyorum...
baya doldum...
Genişletmek için tıkla...
psıkolojık destek şart
sadece sana değil benımde öyle..
hafta sonu herzaman yaptıgım gibi güneş gözlüğümü başıma taktım,pek severim o sekilde.
bi durdum bu başa takılıyormuydu dedim.bi dondum.başımda görünce bi anlamsız geldi.çıkardım.
oysaki yıllarca kullandım.sonradan dank etti tabii

senden vahimler var üzülme
ben*
 
eşim en son gidiyor işe..
eve iyice kontrol edip gidiyor benim yüzümden..
bide telefonda sölüyor şunu bunu kapatmamişsin açik kalmiş vs..
ben
 
Evimin yolunu unutmuştum iki kez... Ağır stres sebepli. Her şey kabullenmekten geçiyor. Ama kabullenip boynunu bükersin ama savaşırsın o ayrı.
 

allah bi kayıp vermiş bi doğum yaşatmış allah bağışlasın
eşinizin aileye kini neden ? görüşmüyolar mı hiç ?
 
bize anlatın
sorununuz ne?
 
Günaydın.
Psikolog dinler canım hem de saatlerce dinler,yeter ki iyi birine denk gelesin.
Ama param yok dersen,gel burada anlat,hani eşten de hayır yok dediğin için söylüyorum.
Yine de şu unutma konusuna eğilmeli,Allahım korusun ileri boyuta taşınmadan yani.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…